Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było zbadanie wpływu dodatku całych i rozdrobnionych błyskawicznych płatków owsianych na jakość ciasta i pieczywa pszennego. Badania przeprowadzono na mące pszennej oraz na mieszankach pszenno – owsianych przy czym płatki były dodawane w ilości 5, 10 i 15% w postaci rozdrobnionej, a także w całości. W mące pszennej typu 550 zbadano podstawowe właściwości fizyczno-chemiczne. Przeprowadzono również analizę farinograficzną oraz liczbę opadania dla ciasta pszennego oraz ciast pszenno-owsianych. Stwierdzono, że w miarę zwiększania dodatku płatków owsianych wzrasta wodochłonność mąki i liczba opadania. Następnie został przeprowadzony próbny wypiek laboratoryjny metodą jednofazową. Zaobserwowano, że wzrost udziału płatków owsianych powodował spadek objętości uzyskanego pieczywa. Otrzymane pieczywo przechowywano przez 24 i 72 godziny. W trakcie przechowywania badano zmiany tekstury miękiszu uzyskanego pieczywa. Stwierdzono, że dodatek obu postaci płatków błyskawicznych owsianych (całych i rozdrobnionych) nie powodował istotnych statystycznie zmian twardości miękiszu pieczywa po 24 h przechowywania w stosunku do pieczywa pszennego, jedynie 5% dodatek rozdrobnionych płatków powodował zmniejszenie twardości miękiszu o 37%. Dalsze przechowywanie pieczywa powodowało wzrost twardości miękiszu, był on jednak mniejszy niż dla próby kontrolnej oraz istotny statystycznie.
Oceniano częstotliwość spożywania oraz wartość energetyczną śniadań spożywanych przez dzieci w wieku szkolnym z warszawskich szkół podstawowych. Badania przeprowadzono metodą ankietową, jesienią 1998 roku. Stwierdzono, że częstotliwość spożywania śniadań malała wraz z wiekiem badanych.
Badano dziedziczenie podjednostek glutenin wielkocząsteczkowych kodowanych chromosomem 1A u mieszańców F2 uzyskanych z kombinacji krzyżowań, w których formy mateczne (odmiany Begra oraz Euris) zawierały niekodujący wariant białkowy typu Glu A1-null, natomiast formy ojcowskie zawierały podjednostki Glu A1-1 (odmiany Mikon i Astron) oraz Glu A1-2 (odmiana Tortija i ród MIB 496). Celem pracy było stwierdzenie czy geny warunkujące białka gluteninowe rozszczepiają się zgodnie z teoretycznie założonym stosunkiem rozszczepień 3:1 (warianty kodujące: niekodujących). Na podstawie wyników testu c2 stwierdzono, iż w niektórych kombinacjach liczebność klas genotypowych jest zgodna, natomiast w innych wykazuje odchylenia od mendlow­skiego stosunku rozszczepień. W przypadku, gdy komponentem ojcowskim była odmiana Tortija wariant Glu A1-2 został niemal całkowicie wyparty przez formy typu null, natomiast w kombinacjach z odmianą Mikon wyeliminowany został wariant niekodujący.
The overproduction of androgens during the course of foliculogenesis may lead to disturbances in ovulation – the main reason for the establishment of the pathological state known as polycystic ovarian syndrome (PCOS). Furthermore, recently attention has been drawn to the involvement of tachykinins such as substance P (SP) in this process. Apart from this, both in animals and women, the above factors may impair oocyte development. Taking into account the aforementioned data we sought to find and compare the response of isolated porcine oocytes to different doses of testosterone (T) and SP with the goal of clarifying their effect on oocyte growth and meiosis progress. In our experimental approach porcine oocytes were exposed to these factors for 4 h, 20 h or 44 h of culture. The obtained results reveal that both T and SP inhibit growth of porcine oocytes, cumulus cell expansion and meiotic resumption in vitro. Our data show that the inhibitory effect of SP on porcine oocytes is far weaker than the impact of T.
The aim of the study was to analyze the contribution of kisspeptin-10 (KiSS-10) and peptide 234 (kisspeptin-234, potent neutral antagonist of GPR-54 receptors) to the modulation of GnRH-induced folliclestimulating hormone (FSH) secretion from anterior pituitary cells of prepubertal ram lambs in vitro. Pituitary cells were cultured in McCoy 5A medium without hormones (the negative control), with GnRH (4 × 10⁻⁹ M, the positive control), with GnRH (4 × 10⁻⁹ M) and 10⁻¹¹-10⁻⁸ M of KiSS-10 or GnRH (4 × 10⁻⁹ M), 10⁻¹¹-10⁻⁸ M of KiSS-10 and 10⁻⁷ M of peptide 234. After 6, 12 and 48 h of the experiment, the secretion of follicle-stimulating hormone was determined. The obtained results show that FSH secretion from anterior pituitary cells of ram lambs in vitro was dependent on kisspeptin-10 concentration in the culture medium. Addition of 10⁻¹¹-10⁻⁹ M of KiSS-10 caused an increase in FSH secretion (r = 0.73, 0.90, and 0.82 after 6, 12 and 48 h, respectively) compared to both the negative and positive control, whereas the highest concentration of KiSS-10 (10⁻⁸ M) suppressed the secretion of this gonadotropin. The most stimulating effect was observed under the influence of 10⁻⁹ M of KiSS-10. However, concurrent cell exposure to peptide 234 abolished the stimulating action of kisspeptin-10 on FSH secretion. The negative correlation between FSH secretion and 10⁻¹¹-10⁻⁸ M of KiSS-10 in this condition was found (r = –0.68, –0.91, and –0.81 after 6, 12 and 48 h, respectively). This confirms that the observed increase in GnRH-induced FSH secretion was a direct effect of KiSS-10 on the anterior pituitary cells of prepubertal ram lambs.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.