Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Skład chemiczny wywaru gorzelniczego z Zakładu Rolniczego "Agro-San"

100%
Rogoz A., Pinczuk G.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2009
|
tom 537
Poznanie składu chemicznego odpadów (wywarów) podczas otrzymywania produktów pochodzenia fermentacyjnego z różnego rodzaju przemysłu rolno-spożywczego jest zagadnieniem interesującym, mało znanym i celowym. Wywary gorzelniane, pochodzący z gorzelni rolniczych przetwarzających surowce skrobiowe, zaliczane są do odpadów stosunkowo trudnych do utylizacji. O składzie chemicznym wywaru i jego jakości decyduje przede wszystkim skład chemiczny użytego surowca oraz zastosowany proces technologiczny. Możliwość zagospodarowania rolniczego tych wywarów wynika z ich zasobności w materię organiczną, która wpływa na poprawę właściwości fizyko-chemicznych gleby oraz zawartości składników pokarmowych (azot, fosfor, potas, wapń, magnez oraz mikroelementy np. miedź, cynk i inne). Z drugiej strony wywary te traktowane jako odpady obok składników korzystnych z rolniczego punktu widzenia, zawierać mogą pierwiastki toksyczne stanowiące zagrożenie w środowisku lokalnym. Zawartość podstawowych składników zawartych w wywarze z kukurydzy jest zbliżona do zawartości tych składników w nasionach kukurydzy, których użyto do fermentacji alkoholowej.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Porównanie zawartości i wydajności oleju w zależności od sposobu nawożenia oraz klasy wczesności i typu ziarna mieszańców kukurydzy

81%
Pinczuk G., Klimek-Kopyra A., Pustkowiak H., Zajac T.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2011
|
tom 18
|
nr 5
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2008 i 2009 w Stacji Doświadczalnej PWSZ w Sanoku, zlokalizowanej w Nowosielcach. Materiałem badawczym było ziarno 4 mieszańców kukurydzy różniących się wczesnością (sw – średnio wczesne i sp – średnio późne) oraz typem ziarna (flint: ‘Ravello’, ‘Arobase’ i dent: ‘Oldham’, ‘Nekta’). Porównywanymi czynnikami agrotechnicznymi był sposób nawożenia mineralnego, klasa wczesności mieszańców – średniowczesne i średniopóźne, a także typ ziarna ‘flint’ i dent’. W próbach dużych (n>100) zebranego ziarna, oszacowano masę ziarna i zarodka. W zarodkach kukurydzy oznaczono zawartość t łuszczu i profil kwasów tłuszczowych oleju kukurydzianego. Stwierdzono, że zwiększenie masy ziarniaka badanych odmian, bez względu na typ, było wysoce istotnie i dodatnio skorelowane z masą zarodka. Wzrost masy ziarniaka i masy zarodka determinował zwiększenie plonu oleju z jednostki powierzchni. Stwierdzono, że olej z zarodków kukurydzy charakteryzował się wysokim udziałem kwasu linolowego w profilu kwasów tłuszczowych.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Porównanie plonowania i cech morfologicznych roślin owsa oplewionego uprawianego w siewie czystym i mieszanym na terenie powiatu sanockiego

81%
Zajac T., Oleksy A., Pinczuk G., Witkowicz R.
Żywność Nauka Technologia Jakość
|
2010
|
tom 17
|
nr 3
W badaniach podjętych na terenie trzech gmin: Sanok, Zarszyn i Besko, w powiecie sanockim, analizowano w latach 2007 i 2008 produkcyjność owsa i jego mieszanki z jęczmieniem. Ocenie poddano komponenty struktury plonu oraz wybrane cechy morfologiczne roślin mające związek z plonowaniem. W każdym roku pobierano próby z 30 pól, charakterystycznych dla siewu czystego owsa i mieszanki. Plon ziarna z uprawy owsa w siewie i w mieszance nie różnił się w sposób statystycznie istotny. Obsada pędów generatywnych w mieszance była wyższa w porównaniu z siewem czystego owsa i zależała od miejsca uprawy (gminy). Owies uprawiany w mieszance charakteryzował się korzystniejszym wskaźnikiem plonowania z uwagi na krótszą słomę. Długość wiechy nie była uzależniona od sposobu uprawy. Liczba ziaren z wiechy owsa i masa 1000 ziaren były determinowane współdziałaniem zachodzącym pomiędzy sposobem siewu i sezonami wegetacyjnymi. Większa liczba ziaren w wiesze owsa uprawianego w siewie mieszanym wystąpiła w roku 2008, powodując spadek masy 1000 ziaren. Sposób siewu nie wpływał istotnie na masę pojedynczego źdźbła, wiechy i osadki. Na te cechy silne oddziaływanie miały lata wegetacji, co potwierdza znaną wrażliwość owsa na przebieg pogody.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ odmiany i sposobu nawożenia na zawartość i nagromadzenie makroelementów w charakterystycznych fazach rozwojowych kukurydzy (Zea mays)

81%
Baran A., Pinczuk G., Zajac T., Jasiewicz C.
Acta Agrophysica
|
2011
|
tom 17
|
nr 2[189]
W pracy porównano zawartości makroelementów: N, P, K, Ca i Mg w biomasie kukurydzy uprawianej na ziarno z uwzględnieniem faz rozwojowych, typu odmiany i sposobu nawożenia mineralnego. Zawartość składników mineralnych w kukurydzy zmieniała się istotnie w zależności od fazy rozwojowej. Największą zawartość badanych składników mineralnych wykazano w fazie 8 liścia, natomiast najmniejszą w słomie (azot, fosfor, potas) oraz w ziarnie (magnez i wapń). Czynnik odmianowy wpłynął istotnie na zawartość azotu i wapnia. Odmiana ‘Ravello’ flint charakteryzowała się największą zawartością azotu, a odmiana ‘Oldman’ dent wapnia. Rzędowy wysiew nawozów spowodował znaczące zmniejszenie się w kukurydzy zawartości azotu oraz zwiększenie zawartości fosforu w porównaniu do wysiewu rzutowego. Największe pobranie azotu, fosforu i potasu stwierdzono z plonem ziarna, natomiast magnezu i wapnia w fazie wyrzucania wiech. Czynnik odmianowy wpłynął istotnie na pobranie przez kukurydze azotu, fosforu, potasu i magnezu. Największym ich pobraniem charakteryzowała się odmiana ‘Ravello’ flint. Rzędowy wysiew nawozów powodował istotne zwiększenie pobrania przez kukurydzę wszystkich badanych składników w stosunku do nawożenia rzutowego.
5

Produkcyjna i środowiskowa weryfikacja uprawy lucerny w siewie czystym i mieszanym

81%
Zajac T., Klimek A., Pinczuk G., Sikora A.
Prace i Materiały Zootechniczne
|
2009
|
tom 67
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.