Celem referatu jest naświetlenie procesów rewitalizacji towarzyszących organizacji wielkich wydarzeń w dwóch aspektach: 1) rewitalizacja jako motor lub jako skutek działań; 2) lokalność i regionalność procesów rewitalizacji. Omówieniu tych zjawisk służą przykłady miast-organizatorów wielkich wydarzeń, Sydney (IO 2000), Pekin (IO 2008), Londyn (IO 2012) oraz Gdańsk (Euro 2012) i Szczecin (The Tall Ships Races 2013). Kluczową kwestią jest odpowiedź na pytanie, w jaki sposób struktury wybudowane na jednorazowe wydarzenie (stadiony, hale wystawowe) mogą następnie zostać zintegrowane z tkanką miejską (fizycznie, funkcjonalnie i społecznie) oraz jak powinna zostać skonstruowana długofalowa strategia wykorzystania tych struktur. Coraz częściej strategie dotyczące organizacji wielkich wydarzeń (zwłaszcza takich jak Igrzyska Olimpijskie czy Mistrzostwa Kontynentu lub Świata w Piłce Nożnej) obejmują fazę po ich zakończeniu, uwzględniając okres nawet kilkunastu kolejnych lat. Taka sytuacja miała przykładowo miejsce w Gdańsku, gdzie lokalizacja stadionu i związanej z nim infrastruktury transportowej była tylko jednym z aspektów transformacji dzielnicy Letnica. W niektórych przypadkach ten aspekt jest szczególnie silnie brany pod uwagę, jak np. podczas przygotowań do Igrzysk Olimpijskich w Londynie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.