Wprowadzenie. Leptospiroza, wywoływana przez krętki z rodzaju Leptospira, jest uważana za najbardziej rozprzestrzenioną chorobę odzwierzęcą na świecie. Zapadalność może być zwiększona przez klęski żywiołowe takie jak powodzie i tajfuny. Cel pracy. Celem pracy było zbadanie sytuacji epidemiologicznej leptospirozy na Lubelszczyźnie (wschodnia Polska), z uwzględnieniem wpływu powodzi Wisły, poprzez badania populacji ludzkiej i różnych elementów środowiska na obecność Leptospira w dwóch rejonach: rejonie „A” nawiedzanym przez powodzie i rejonie „B” nienawiedzanym przez powodzie. Materiał i metody. W rejonach „A” i „B” przebadano surowice, odpowiednio 100 i 98 mieszkańców, surowice 32 i 41 świń oraz surowice 41 i 40 krów – na obecność przeciwciał anty- Leptospira, wykorzystując test aglutynacji mikroskopowej (MAT). We wskazanych rejonach przebadano również, odpowiednio 40 i 64 próbki wody, 40 i 68 próbek gleby, próbki organów 30 i 30 drobnych ssaków należących do 5 i 6 gatunków, a także 540 i 296 kleszczy Ixodes ricinus – na obecność DNA Leptospira; badanie przeprowadzono testem nested-PCR. Wyniki. Obecność przeciwciał anty-Leptospira stwierdzono u 3% mieszkańców rejonu „A” i u 9,2% mieszkańców rejonu „B”; różnica ta nie była statystycznie znamienna. Częstość występowania przeciwciał anty-Leptospira była większa u świń i krów z rejonu „A” w porównaniu z rejonem „B” (odpowiednio 34,4% wobec 4,9%, i 26,8% wobec 15,0%), a w przypadku świń różnica okazała się znamienna (P=0,0015). Także miana dodatnich reakcji były wyższe w rejonie „A” w porównaniu z „B”, a w przypadku krów różnica okazała się znamienna (P=0,0128). Obecność DNA Leptospira spp. stwierdzono u 20% drobnych ssaków z rejonu „A” i u 30% z rejonu „B”; różnica ta nie była znamienna, chociaż częstość dodatnich wyników była w obu przypadkach wysoka w porównaniu z danymi z piśmiennictwa. Przeważającą część wyników dodatnich uzyskano u myszy polnych (Apodemus agrarius). Obecność DNA Leptospira spp. wykryto u 15,6% kleszczy I. ricinus z rejonu „A” w porównaniu z 1,4% w rejonie „B”, a różnica ta okazała się wysoce znamienna (P<0,0001). DNA Leptospira spp. zawierało 5% próbek wody z rejonu „A”, podczas gdy wszystkie próbki wody z rejonu „B” oraz wszystkie próbki gleby z rejonów „A” i „B” były ujemne. Wnioski. • Zakażenia krętkami Leptospira występujące u ludności wiejskiej zamieszkującej tereny Lubelszczyzny nawiedzane przez powodzie Wisły nie są częstsze w porównaniu z ludnością zamieszkującą inne części regionu nienawiedzane przez powodzie. • Potencjalnym źródłem zakażeń leptospirami na terenach nawiedzanych przez powodzie są zwierzęta: kleszcze Ixodes ricinus, zwierzęta hodowlane (świnie, krowy) i myszy polne (Apodemus agrarius). • Wykrycie DNA Leptospira spp. w 5% próbek wody z terenów popowodziowych, przy braku pozytywnych wyników z terenu kontrolnego, wydaje się potwierdzać możliwą rolę wody w szerzeniu leptospirozy. • Gleba nie stanowi istotnego zagrożenia na terenach nawiedzanych przez powodzie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.