Przedmiotem artykułu są trudności w formowaniu i używaniu rosyjskich odpowiedników nazw polskich miast o strukturze dwuczłonowej. Nazwy takie, w polskiej nomenklaturze toponimicznej częste [Biała Podlaska, Gorzów Wielkopolski, Nowy Sącz itp.), sprawiają znaczne trudności w tłumaczeniach tekstów o Polsce na język rosyjski oraz w redagowaniu wypowiedzi w tym języku. Dokonany w artykule przegląd odpowiedników pozwala na sformułowanie reguł ich tworzenia: dominację zapisu fonetycznego nad przekazem cech morfologicznych oraz pisownię z dywizem, ale nie likwiduje trudności występujących przy ich użyciu w tekstach. Analiza odpowiedników podawanych w słownikach jednojęzycznych i dwujęzycznych wykazuje wady zapisów leksykograficznych: rozbieżność rekomendacji, niekonsekwencje w zapisach, niejasność w charakterystyce gramatycznej, głównie dotyczącą sposobu odmiany nazw.