Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The influence of usage of straw and addition of nitrogen and of liming on spring wheat yield and content and uptake of macronutrients were estimated, for two years in frames of pot experiment. At two levels of moisture of soil amounting to 40 and 70% capillary water capacities wheat straw and rape straw with ov without N addition amounting to 1% straw mass and lime amounting to 3% straw mass were used. The increase of soil moisture from 40% to 70% capillary water capacity caused an increased yield of wheat straw and uptake of phosphorus and potassium, as well as an increased yield of grain and nitrogen accumulation by plants. Addition of straw into the soil decreased yielding of wheat as well as phosphorus and nitrogen uptake and increased potasium uptake. In experimental condition an addition of CaO to straw did not significantly affect any of the investigated features.
W pracy przedstawiono bilans manganu, za okres 1995-1998 - 6 rotacji 4-letniego zmianowania - wieloletniego doświadczenia polowego. W doświadcze­niu na tle trzech sposobów stosowania obornika w rotacji oraz kontroli stoso­wano cztery poziomy nawożenia azotem. W bilansie uwzględniono ilości man­ganu wprowadzone z obornikiem oraz ilość tego składnika odprowadzoną wraz z plonami czterech roślin. Na nawożeniu wyłącznie mineralnym bilans Mn był ujemny, najniższy przy największej dawce nawożenia azotem (N₃). Ilości manganu wnoszone z obornikiem zapewniały dodatnie saldo bilansu, malejące wraz ze wzrostem dawek N. Większe pobranie Mn na obiektach nawożonych obornikiem niż nie nawożonych organicznie obserwowano jedynie w warunkach nie stosowa­nia N mineralnego. Ilości Mn wprowadzane z 60 t obornika na rotację były więk­sze niż ilości Mn pobrane z plonami roślin.
W pracy przedstawiono bilans miedzi, za okres 4 lat (1995-1998), 6 rotacji 4-letniego zmianowania wieloletniego doświadczenia polowego. Doświadczenie obejmowało trzy sposoby stosowania obornika w rotacji oraz kontrolę, na tym tle stosowano cztery poziomy nawożenia azotem. W bilansie uwzględniono ilości miedzi wprowadzone z obornikiem oraz ilość tego składnika odprowadzonego wraz z plonami czterech roślin. Na nawożeniu wyłącznie mineralnym bilans Cu był ujemny, najniższy przy największej dawce nawożenia azotem (N3). Miedź wnoszona z obornikiem zapewniała dodatnie saldo bilansu, malejące wraz ze wzrostem dawek N. Większe pobranie Cu na obiektach nawożonych obornikiem niż nie nawożonych organicznie obserwowano jedynie w warunkach nie stosowa­nia N mineralnego lub na najniższej jego dawce. Ilości Cu wprowadzane z dawką 60 t obornika na 4-letnie zmianowanie były większe niż pobrane z plonami roślin.
The influence of usage of straw and addition of nitrogen and of liming on white mustard yield, content and uptake of macronutrients were estimated for two years in frames of pot experiment. At two levels of moisture of soil amounting to 40 and 70% capillary water capacity wheat straw or rapr straw with and without nitrogen addition amounting to 1% straw mass and limes amounting to 3% straw mass were used. In bigger soil moisture condition (70%) the uptake of phosphorus and dry matter accumulation by mustard were bigger in comparison to low moisture. Addition of straw into soil strongly modified all factors tested in the experiment but to he highest degree it influenced the uptake of K and P as well as the mustard yield. Addition of N into straw decreased accumulation of dry matter by mustard and the uptake of P and K especially under conditions of strong moisture. Addition of CaO to straw had a significant effect on increasing mustard yield and the N uptake by this plant.
W ramach trzyletnich badań polowych prowadzonych w latach 2004-2006 w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice oceniano wpływ ilości wysiewu 40, 80 i 120 sztuk/m2 na zawartość i dynamikę pobierania manganu przez dwie odmiany heterozyjne i jedną populacyjną rzepaku. Rośliny analizowano w pięciu charakterystycznych dla tego gatunku fazach rozwojo¬wych (formowanie rozety, formowanie łodygi, pąkowanie, formowanie nasion, dojrzałość pełna). Zawartość manganu oraz pobranie tego pierwiastka podczas całego okresu wegetacji rzepaku ozimego nie były istotnie zależne od typu odmiany. Jedynie w jesiennym okresie formowania rozety stwierdzono istotnie większe zawartości i wyższe pobranie Mn w warunkach uprawy w największym zagęszczeniu roślin. Największe zawartości manganu stwierdzano w początko¬wym okresie rozwoju - formowania rozety i łodygi. Najbardziej intensywne pobieranie miało miejsce w okresie pąkowania i było związane głównie z przyrostem biomasy.
Celem trzyletnich badań w doświadczeniach polowych było określenie dynamiki nagroma¬dzania cynku przez dwie odmiany heterozyjne oraz jedną populacyjną rzepaku ozimego, które uprawiano w zróżnicowanym zagęszczeniu łanu (40, 80, 120 roślin-m"2). Zawartość oraz pobranie cynku przez biomasę określano w pięciu fazach rozwojowych rzepaku: formowania rozety, for¬mowania łodygi, pąkowania, formowania nasion oraz dojrzałości pełnej. Zawartość cynku w rośli¬nach podczas wegetacji rzepaku ozimego nie była istotnie zależna ani od zagęszczenia uprawia¬nych roślin, ani od typu odmian. Wysokie zawartości Zn stwierdzano w początkowym okresie wzrostu, w fazie formowania rozety, jednak najwięcej cynku zawierał rzepak w fazie pąkowania. Zawartość ta była prawie dwukrotnie wyższa niż w fazie formowania łodygi. W kolejnych fazach rozwojowych zawartość cynku w rzepaku zmniejszała się. Najintensywniejsze gromadzenie tego pierwiastka obserwowano w czasie pąkowania, było to związane z intensywnym przyrostem biomasy i równoczesnym wzrostem zawartości Zn w tkankach roślin.
Podstawą badań było trwałe doświadczenie polowe, prowadzone na glebie płowej typowej, o składzie granulometrycznym gliny lekkiej podścielonej gliną średnią. Doświadczenie obejmuje cztery obiekty nawożenia obornikiem ( bez nawożenia, corocznie po 1/4 dawki przewidzianej na 4-letnią rotację, co 2 lata po 1/2 dawki i cała dawka w 1. roku rotacji) oraz cztery poziomy nawożenia azotem (N₀, N₁, N₂, N₃) różne dla każdego gatunku uprawianej rośliny. Celem badań było określenie wpływu wieloletniego (20 lat), zróżnicowanego nawożenia azotem mineralnym i obornikiem na zawartość cynku w pszenicy ozimej w czasie wegetacji i pobranie tego składnika. Do oceny zawartości cynku i jego nagromadzania pobierano próbki części nadziemnych pszenicy ozimej w stadiach rozwojowych wg Zadoksa (w kodzie dziesiętnym); 21/23, 31, 37, 50, 75 i 93( ziarno i słoma). Wzrastające dawki azotu powodowały zwiększenie zawartości cynku w nadziemnych częściach pszenicy z okresu wegetacji oraz w słomie, nie różnicowały natomiast koncentracji Zn w ziarnie. Nawożenie N równocześnie zwiększało od 1.3 do 2.2 razy pobranie Zn z plonami. Zróżnicowane nawożenie obornikiem nie modyfikowało koncentracji cynku w pszenicy w okresie wegetacji. W ziarnie i słomie najmniejsze zawartości cynku stwierdzono w warunkach bezpośredniego stosowania obornika pod pszenicę.
W statycznym doświadczeniu polowym założonym na glebie płowej typowej (gl·gś), oceniano współdziałanie wzrastających dawek azotu oraz nawożenia obornikiem na zawartość makro- i mikroelementów w rzepaku jarym. Nadziemne części roślin pobrano w 23. roku prowadzenia badań, w fazie końca kwitnienia rzepaku, z czterech poziomów nawożenia azotem (N₀; N₁; N₂; N₃. N₁ = 50 kg·ha⁻¹) na tle nawożenia obornikiem raz na 4 lata dawką 60 t·ha⁻¹ oraz kontroli (bez obornika). W warunkach długoletniego stosowania wyłącznie nawożenia mineralnego stwierdzono, w nadziemnych częściach rzepaku jarego w fazie kwitnienia, do 9% mniejszą zawartość oznaczanych makroelementów oraz o około 60% większą zawartość Mn i Zn, niż na okresowym nawożeniu obornikiem. Stosowanie obornika przyczyniło się do znacznego rozszerzenia się stosunków: N : Mn, P : Zn i K : Mn. Wieloletnie wzrastające nawożenie azotowe powodowało zwiększenie się koncentracji N, K, Cu, Zn i Mn, w częściach nadziemnych rzepaku jarego, przy czym wpływ azotu malał w szeregu: Mn > N > Cu > K > Zn. Rosnące nawożenie azotowe przyczyniało się do rozszerzenia stosunku N : P oraz zawężenia stosunków: N : Mn, P : Zn i K : Mn. Liście górne rzepaku jarego zawierały w warunkach badań więcej azotu, fosforu, magnezu i miedzi, natomiast mniej potasu i wapnia niż liście dolne. Liście rzepaku nawożonego azotem charakteryzowały się znacznie większą zawartością azotu, potasu i manganu, a w warunkach nawożenia wyłącznie mineralnego również miedzi i cynku niż odpowiednie liście roślin nienawożonych azotem.
W pracy przedstawiono skutki następczego działania obornika zwykłego, podżdżownicowego, oraz mocznika na plon i skład chemiczny kukurydzy. Badania przeprowadzono na dwóch glebach płowych i dwóch czarnych ziemiach o zróżnicowanym składzie granulometrycznym. Zaobserwowano, iż zastosowanie oborników pod przedplon w porównaniu do nawożenia mocznikiem przyczyniło się do zwiększenia plonów suchej masy kukurydzy o 4.2% (obornik podżdżownicowy) i 7.5% (obornik zwykły), istotnego wzrostu zawartości potasu oraz obniżenia się zawartości magnezu w roślinach. Nie stwierdzono natomiast efektów następczych w zawartości azotu i fosforu w kukurydzy. Nawożenie organiczne pod przedplon spowodowało znaczne zwiększenie pobrania potasu, natomiast w niewielkim stopniu wpłynęło na pobranie azotu i fosforu przez kukurydzę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.