Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aura
|
2000
|
nr 06
16-19
National and landscape parks and reserves on the boundaries between Poland, Ukraine and Slowakia in Eastern Carpathians create favourable conditions for naturalisation based, amongst others, on active protection. Increasing biodiversity is one of the forms of this process. Introduction of a suitable biotic factor triggers natural processes supporting naturalisation. The European beaver originally living in northeast Poland is such a factor in the Bieszczady Mts. The author deals with reasons for this action, describes the inhabitation and behaviour of the beaver in the new environment.
W połowie lat 70. ubiegłego wieku, nad górnym Sanem, na obszarze ok. 1500 ha, rozpoczęto tworzenie fermy rolno-hodowlanej „Igloopol”. Spośród prowadzonych zabiegów gospodarczych szczególnie niekorzystne dla lokalnego środowiska były melioracje wodne i agrotechniczne. Po kilkunastu latach ferma upadła, a po kilku następnych, w listopadzie 1999 roku, została ostatecznie przekazana do Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Zgodnie z wytycznymi planu ochrony Parku opracowano założenia postępowania w dolinie Sanu określone jako program renaturyzacji, w którym m.in. za istotne przyjęto: 1) sanację stosunków wodnych, 2) aktywną ochronę cennych elementów przyrodniczych i kulturowych, 3) inicjację odtwarzania zarośli i zadrzewień łęgowych. Prace renaturyzacyjne w dolinie rozpoczęto w 1992 r. Miały one na celu zabezpieczenie torfowisk wysokich i polegały one na usypaniu przetamowań ziemnych na rowach opasujących i odwadniających 8 torfowisk. Po przejęciu terenów „Igloopolu” w 1999 r., BdPN kontynuował zabiegi renaturyzacyjne polegające głównie na spowalnianiu spływu wód powierzchniowych (zastawki ziemne) i odtwarzaniu zbiorowisk łęgowych. Jesienią 1992 r., w leśnictwie Górny San BdPN, rozpoczynając program reintrodukcji bobra europejskiego wsiedlono 2 rodziny, a następnie corocznie zasilano lokalną populację nowymi osobnikami z Suwalszczyzny. Spodziewano się, że bóbr będzie pełnił istotną rolę w procesie renaturyzacji doliny. Po kilku latach obserwacji, oceniając efekty obecności bobrów uzyskano wyniki, które w pełni potwierdziły słuszność tych założeń. Działalność bobrów, w szczególności budowanie tam na ciekach wodnych i tworzenie rozlewisk (stawów bobrowych), doprowadziła do znacznego wzrostu retencji wody, spowolnienia przepływu wód oraz zwiększenia sedymentacji osadów dennych. Zmiany w środowisku wywołane przez bobry w istotny sposób przyczyniły się do wzrostu różnorodności biologicznej – zwiększyła się liczba gatunków flory higrofilnej i gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Niniejszy artykuł jest próbą podsumowania dotychczasowych efektów wprowadzenia bobra europejskiego jako elementu procesu renaturyzacji doliny górnego Sanu w Bieszczadach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.