Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 67

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W serii 3-letnich ścisłych doświadczeń polowych w latach 1987-1989 w RZD w Bałcynach badano wpływ sposobu zbioru 6 pokosów di- i tetraploidalnych odmian koniczyny czerwonej na ich wartość paszową. Zawartość składników pokarmowych w suchej masie koniczyny czerwonej zależała głównie od terminu zbioru poszczególnych odrostów. Porównywane odmiany zarówno di-, jak i tetraploidalne w niewielkim stopniu różnicowały zawartość suchej masy, białka ogółem i włókna surowego. Najwyższe plony białka ogółem ( za okres 3 lat) uzyskano z odmian tetraploidalnych. Plony tego składnika były wyższe również w tych kombinacjach gdzie zbioru pierwszego pokosu dokonywano na początku pąkowania roślin, a zbioru następnych odrostów na początku kwitnienia roślin. Zawartość fosforu,wapnia i magnezu była mało zróżnicowana w obrębie porównywanych odmian koniczyny czerwonej i terminów zbioru poszczególnych jej odrostów. Wykazano jedynie nieznaczne zwiększenie zawartości potasu w drugim odroście.
Przeanalizowano stan i perspektywy uprawy roślin strączkowych w Polsce w latach 1989 - 1995 na tle krajów Unii Europejskiej (UE) i świata. W Polsce w ciągu analizowanych siedmiu lat powierzchnia uprawy roślin strączkowych wynosiła 518,3 tys. ha w 1989 r. i spadła bardzo drastycznie do poziomu 225,8 tys. ha w 1995 r. Zmniejszyła się zatem aż o 292,5 tys. ha, t.j. o 56%. Oznacza to, że średniorocznie w tym okresie ubywało 41,8 tys. ha zasiewów. Powierzchnia uprawy roślin strączkowych na nasiona od szeregu lat pozostaje na świecie na jednakowym poziomie i wynosi od 68 do 70 min. ha, natomiast w Europie areał uprawy w 1995 r. zmniejszył się o około 24% w porównaniu do 1989 r. Powierzchnia uprawy strączkowych na nasiona w Europie stanowi zaledwie 3,6% powierzchni światowej. Szczególnie duże zmniejszenie uprawy roślin strączkowych w Polsce wystąpiło w grupie pastewnych, szczególnie bobiku. Przyczyn kształtowania się takiej sytuacji należy upatrywać między innymi w tym, że rośliny pastewne a głównie bobik był uprawiany w PGR. Przedsiębiorstwa te posiadały umiejętności produkcji nasion, ponadto wprowadziły te rośliny jako cenny przedplon (rośliny fitosanitarne) przy dużym udziale zbóż w strukturze zasiewów. Wraz z likwidacją PGR, powierzchnia uprawy bobiku spadła prawie 10-krotnie. Bardzo wysokie ceny zbóż ponadto sprawiły, że relacje cenowe między zbożem a nasionami roślin strączkowych nie sprzyjają wzrostowi areału ich uprawy.
W doświadczeniu polowym przeprowadzonym w RZD w Łężanach w latach 1984-1987 badano wpływ następczy roślin strączkowych i owsa w drugim roku po ich uprawie na plonowanie żyta ozimego. Pod żyto zastosowano dwa poziomy nawożenia mineralnego NPK. Stwierdzono istotny wpływ zarówno przedprzedplonu, jak i wyższego poziomu nawożenia mineralnego na wysokość uzyskanych plonów ziarna żyta.
W doświadczeniu polowym w RZD w Łężanach w latach 1984-1986 badano wpływ takich gatunków roślin, jak: peluszka, grochopeluszka, łubin żółty, seradela i owies na plonowanie rośliny następczej - owsa. Określono zawartość związków fenolowych w glebie po zbiorze roślin przedplonowych oraz rok później - po zbiorze owsa. Pod owies zastosowano zróżnicowane nawożenie NPK jako czynnik równoważący ewentualne skutki gorszego przedplonu.
Field experiment was carried out in 1992-1994 in the Agricultural Experimental Station Balcyny to study the effect of the quality seeds faba bean and the effectiveness of different fungicides applications on the growth, wholesomeness and yield of faba bean, Dino cultivar. Wholesomeness of the sown material and applied fungicides did not significantly affect on yield bean. Fungicides Sportak 45 EC and combined treatment Sportak 45 EC + Ronilan WP limited the infestation of plants only in early phases of growth.
Praca zawiera wyniki porównawczych badań kalorymetrycznych, fotosyntezy i transpiracji grochu rosnącego przy optymalnej zawartości wody w glebie oraz w stanie deficytu wody indukowanego przed fazą tworzenia pąków i kwitnieniem. Pomiary kalorymetryczne wykonano w prototypowym izotermicznym, sześcio- celowym kalorymetrze w temperaturze 25°C. Do pomiarów fotosyntezy i transpiracji użyto przenośnego analizatora gazu LI-6400 firmy LI-COR. Deficyt wody w glebie indukowano obniżając jej zawartość w glebie z poziomu 70% PPW do około 30% PPW. Stwierdzone różnice w szybkości wydzielania metabolicznego ciepła, intensywności fotosyntezy i transpiracji były związane z fazą wzrostu grochu i niższe w stanie deficytu wody w glebie.
W trzech seriach 3-letnich ścisłych doświadczeń polowych przeprowadzonych w latach 1982-1986 w RZD w Bałcynach badano wpływ sposobu siewu, częstotliwości i wysokości koszenia na wartość pastewną lucerny mieszańcowej. Najwyższe plony białka ogółem za okres 3 lat wegetacji uzyskano wsiewając lucernę w owies zbierany na zieloną masę. Zbiór lucerny w fazie pakowania (co 30 dni) dostarczył paszy o wysokiej jakości (niska zawartość włókna), lecz bardzo wyraźnie obniżył plony białka z l ha. Niskie koszenie roślin zwiększyło plon białka bez pogorszenia wartości pokarmowej lucerny mieszańcowej.
W doświadczeniu polowym przeprowadzonym w RZD w Tomaszkowie w latach 1987-1989 badano wpływ ilości wysiewu na plonowanie trzech odmian łubinu wąskolistnego. Wyniki badań wykazały, że z porównywanych odmian największy plon nasion i białka ogółem uzyskano z odmiany Emir. Odmiany Kazan i Sur charakteryzowały się istotnie mniejszym plonem nasion o 15 i 8% oraz plonem białka ogółem o 16 i 11%. Największe plony nasion odmiany Emir i Sur otrzymano w obiekcie z 80 nasionami kiełkującymi/l m2, odmiany zaś Kazan z 100 nasionami kiełkującymi/1 m2
Przeprowadzono wstępne badania w warunkach doświadczenia wazonowego z bobikiem odmiany Nadwiślański, peluszką odmiany Tukan i łubinem żółtym odmiany Juno w wazonach typu Kick- Brauckmanna, używając piasku gliniastego lekkiego o odczynie 4,4 w 1M KCl (Hh - 3.96 mM/l00g gleby), który różnicowano, wapnując glebę wg 0; 0.5; 1.0 i 1.5 kwasowości hydrolitycznej. Stwierdzono, że ograniczenie zakwaszenia gleby (Hh) z 3.47 do poziomu 2.30 mM/l00g gleby miało istotny wpływ na wzrost produkcji masy nasion i słomy przez peluszkę oraz masy liści i strąkowin przez rośliny bobiku. Stymulowało ono również akumulację azotu, fosforu, potasu i magnezu w nasionach bobiku i peluszki. Odkwaszanie gleby ograniczyło pobieranie, akumulację i przemieszczanie fosforu oraz magnezu przez rośliny łubinu żółtego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.