Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano podatność 4 męskosterylnych liniii pszenżyta, 5 rodów i odmian ojcowskich oraz 20 mieszańców F1 otrzymanych z krzyżowania tych form w układzie czynnikowym, na zgorzel siewek wywołaną przez Fusarium culmorum. Ziarniaki inokulowano izolatem IPO348-01 pochodzącym z Instytutu Ochrony Roślin w Wageningen w Holandii. Pojedyncze izolaty F. culmorum hodowano na pożywce PDA (Potatoe Dextrose Agar-Sigma) na płytkach Petriego. Inkubację prowadzono w stałych warunkach laboratoryjnych przez 7 dni w temperaturze 22°C. Mieszańce F1 charakteryzowały się średnio nieco mniejszym porażeniem liści niż rodzice i podobnym porażeniem korzeni. Wykazano istotną korelację między stopniem porażenia liści u mieszańców a ogólną wartością kombinacyjną (GCA) rodziców, co świadczy o możliwości typowania komponentów rodzicielskich pod kątem większej odporności na podstawie GCA. Porażenie siewek zależało jednak w większym stopniu od swoistej wartości kombinacyjnej (SCA) par rodzicielskich niż GCA rodziców. Współczynniki korelacji między porażeniem liści i korzeni u mieszańców a efektami SCA par rodzicielskich były dodatnie i statystycznie istotne (odpowiednio r = 0,642** i 0,881**). Wyniki wskazują, że poziom odporności u mieszańców był kształtowany także w wyniku nieaddytywnego działania genów i sama wartość GCA rodziców może być zawodna w przewidywaniu ich odporności na F. culmorum.
W pracy przedstawiono wyniki wielozmiennych badań nad oceną zmienności cech ilościowych sześciu odmian pszenicy (Triticum L.) i 12 odmian pszenżyta (×Triticosecale Wittm. ex A. Camus). Obserwacje dwu niezależnie przeprowadzonych doświadczeń dotyczyły czterech cech: stopnia porażenia korzeni, stopnia porażenia liści, względnej masy korzeni oraz względnej masy liści. Analizę statystyczną uzyskanych wyników przeprowadzono za pomocą metod wielowymiarowych. Analiza zmiennych kanonicznych okazała się skutecznym narzędziem do czytelnej oceny zróżnicowania odmian pszenicy i pszenżyta. Najbardziej zróżnicowanymi odmianami pszenicy były ‘Batuta’ i ‘Korweta’ (odległość Mahalanobisa wynosiła 8,682). Najbardziej podobnymi odmianami pszenicy były ‘Bogatka’ i ‘Mewa’ (odległość Mahalanobisa wynosiła 1,693). Wartości odległości Mahalanobisa między odmianami pszenżyta wynosiły od 0,72 (między ‘Kitaro’ i ‘Lamberto’) do 10,034 (między ‘Grenado’ i ‘Presto’).
The tetraploid (2n = 32) Aconitum sect. Aconitum in the Eastern Carpathians, Southern Carpathians and Apušeni Mts. is represented by high-mountain A. bucovinese, A. firmum subsp. fissurae and their putative taxonomic hybrid A. ×nanum. The aim of the paper was to reveal which delimiting system: taxonomic vs.geographic-population better explains genetic variability (ISSR — Inter Simple Sequence Repeats) of the Aconitum individuals in the Eastern/Southern Carpathians. Twenty nine plants sampled in five populations within entire range of taxa distribution were assigned to genetic groups according to a Bayesian STRUCTURE analysis, neighbour-net classification (NN), and nonmetric multidimensional scaling ordination (NMDS). Three taxa were distributed in four (NN, NMDS) or two (STRUCTURE) genetic groups, and the partitioning of genetic variation with analysis of molecular variance (AMOVA) revealed the highest percentage of variation attributed to the four ISSR genetic groups (22.6%), then to the two STRUCTURE groups (18.9%) and three taxa (15.6%, all P < 0.001), and finally to the three geographic regions (6.5%, P = 0.013). Genetic groups harbored specimens from distant regions: A. f. subsp. fissurae had similar genetic profiles in the Southern Carpathians and Apušeni Mts. (100% support), and some specimens of A. bucovinense had genetic links with A. f. subsp. fissurae. The hybrid species A. ×nanum was genetically specific. We concluded that (i) genetic links between nowadays distantly located populations could have originated in the effect of ancient contacts and hybridization, (ii) probably in the Carpathians two ancient genetic centers of the A. sect. Aconitum existed and (iii) high genetic specificity of the hybrid species A. ×nanum deserves further studies.
The co-occurrence of hybrids and parental species in similar ecological niches poses a question on the role of traits additivity and overdispersion (emergence of new traits) in microevolutionary processes. We analysed genetic polymorphism of Bromus benekenii, B. ramosus and the spontaneous hybrid B. benekenii × B. ramosus in sympatric and allopatric parts of the species distribution in Europe, based on non-coding regions of the taxon genomes (ISSR genetic fingerprinting). We tested 68 individuals in 7 populations, including a hybrid population in N France. Altogether 233 polymorphic ISSR bands (loci) were obtained. We found that the parent species were genetically distinct and the hybrids had an additive pattern of ISSR bands found in the putative parental species (NMDS, STRUCTURE); however, there was evidence of introgression towards B. ramosus (NEWHYBRIDS, UPGMA classifications, Nei's D genetic distance). Bromus benekenii had 72, B. ramosus 21 and the hybrids 9 private bands (genetic overdispersion), probably resulting from the rearranged genomes. Based on its low genetic divergence index DW, the hybrid population seems to be at a young age. We argue that in the face of anthropogenic landscape transformations favouring secondary contacts, the hybrids may competitively replace the parental species in sympatric areas.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.