Powstanie i rozwój przemysłu miedziowego w rejonie legnicko-lubińsko-głogowskim wpłynęło z jednej strony na jego rozwój społeczny i gospodarczy, z drugiej spowodowało niekorzystne zjawiska w postaci stanu aerosanitarnego powietrza, degradacji terenów i zwiększonych zrzutów ścieków. Szczególnie w pierwszych latach działalność gospodarcza Huty Miedzi „Legnica" prowadzona była w ostrym konflikcie ze środowiskiem naturalnym. Wpłynęło to na decyzje ustanawiającą wokół huty strefy ochronnej, co pociągnęło za sobą konieczność wysiedlenia części ludności i likwidację ich gospodarstw. Przedmiotem przeprowadzonych w latach 2005-2006 badań było poznanie aktualnego stanu roślinności występującej w strefie ochronnej i sąsiadujących upraw rolniczych. W czasie prac terenowych wykonano 120 zdjęć fitosocjologicznych metodą Braun-Blanqueta. Miejsce wykonywania spisów florystycznych wydzielono w zależności od odległości od huty. Wyznaczono 4 punkty pomiarowe, tj. odpowiednio w odległości: pierwszy 3 km, drugi 2 km, trzeci 1 km i czwarty ok. 200 m od huty. W strefie ochronnej otaczającej hutę Legnica wykazano obecność 73 gatunków roślin należących do 30 rodzin botanicznych. Największym bogactwem gatunkowym charakteryzował się teren odległy o około 3 km od huty, gdzie stwierdzono 55 gatunków roślin. Najmniejszą różnorodnością odznaczał się teren zlokalizowany 1 km od huty, na którym stwierdzono tylko 13 gatunków. Nie stwierdzono zagrożenia ze strony roślinności zasiedlającej strefę ochronną dla sąsiadujących upraw rolniczych. Łącznie na polach uprawnych wykazano obecność 18 gatunków chwastów. Ich liczba na każdym z badanych pól była zbliżona i wahała się w zakresie od 7 do 9 sztuk.
Badania nad udziałem gatunków z rodzaju Solidago spp. w zbiorowiskach roślinnych zasiedlają¬cych użytki porolne na terenie powiatu wrocławskiego prowadzono w latach 2004-2010. Materiał wyjściowy stanowiło 147 zdjęć fitosocjologicznych wykonanych w 21 stanowiskach różniących się czasem, jaki upłynął od zaniechania uprawy. Wyróżniono tereny odłogowane do 5 lat, od 5-10 i powyżej 10 lat. W badanych zbiorowiskach oznaczono łącznie 97 gatunków należących do 25 rodzin. Nie¬zależnie od wieku odłogu najliczniej występowały gatunki należące do rodziny Asteraceae (24 gatunki). Wśród wszystkich gatunków oznaczono 3 należące do rodzaju Solidago sp. Były to Solidago canadensis, S. gigantea i S. virgaurea, z których największy udział w pokryciu miała Solidago gigantea. Stwierdzono, że wraz z czasem trwania odłogowania procentowy udział wszystkich tych gatunków w pokryciu powierzchni odłogów zmniejszał się. Dla Solidago gigantea na odłogach najmłodszych określono 14,5% udział w pokryciu, na odłogach 5-10-letnich 13,3%, a na najstar¬szych 2,9%. Dla Solidago canadensis i Solidago virgaurea wartości te wynosiły odpowiednio: 6,9, 0,8 i 3,0% oraz 4,2, 0 i 0,6%.
Doświadczenie jednoczynnikowe realizowano w latach 2000-2001. Oceniono zmiany w pobieraniu mikroelementów przez jęczmień jary i owies głuchy (Avena fatua L.) rosnących osobno i razem w warunkach zróżnicowanej obsady roślin. Owies głuchy i jęczmień rosły na poletkach w stosunku 1 : 0, 1 : 1 oraz 0 : 1 w przeliczeniu na 100, 300 i 500 roślin na 1 m². Zawartość i pobranie Cu, Zn, Mn i Fe przez jęczmień jary i owies głuchy zależały od zagęszczenia łanu oraz obecności drugiego gatunku. Pozbawiony konkurencji owies głuchy pobierał więcej niż jęczmień jary Zn, Mn i Fe, a mniej Cu, przy czym pobranie mikroelementów rosło w miarę zwiększania liczby chwastów. W obecności jęczmienia, szczególnie w zagęszczonym łanie, konkurencyjność chwastu została wyraźnie ograniczona. Jęczmień jary zachwaszczony owsem głuchym wykazuje większe zdolności konkurencyjne w pobieraniu mikroelementów niż towarzyszący mu owies głuchy.