W pracy testowano paradygmat, zgodnie z którym w porównaniu do gatunków z żyznych siedlisk ptaki z suchych środowisk o niskiej produktywności nie posiadają adaptacji fizjologicznych pozwalających na obniżenie wydatków energetycznych i strat wody. Stosując zarówno konwencjonalną regresję liniową, jak i metodę kontrastów filogenetycznych wykazano, że ptaki że środowisk pustynnych mają obniżone tempo metabolizmu podstawowego i polowego. Jednakże badania laboratoryjne nad zmiennością adaptacyjną tempa metabolizmu typowego gatunku pustynnego — Alaemon alaupides sugerują, iż zakres tej zmienności jest równie duży, jak różnice między ptakami ze środowisk suchych i żyznych. Dlatego interpretowanie tych różnic wymaga ostrożności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.