Systemy GIS są niezastąpionym narzdziem do planowania przestrzennego, ponieważ rzetelne wykonanie planu wymaga zebrania, uporządkowania i przeanalizowania szerokiego zestawu informacji (z wielu różnych źródeł) i przedstawienia ich w postaci zestawu map. W praktyce jednak możliwości systemów GIS wykorzystuje się w niewielkim zakresie, ograniczając je często np. tylko do przygotowania dużej kolorowej mapy na ploterze lub przygotowania rysunku planu w postaci pliku rastrowego, który można oglądać w komputerze. Stan taki wynika z kilku powodów: - braku dostatecznej wiedzy o możliwościach systemów GIS, - braku uporządkowanych i dostępnych informacji w otoczeniu (braku odpowiednio przygotowanej bazy informacyjnej), - braku zdolności organizacyjnej do wdrożenia nowych rozwiązań, - ograniczenia planowania przestrzennego do przygotowania planu, - braku oprogramowania i wyposażenia sprzętowego urzędów i instytucji współpracujących, - ograniczonych możliwości finansowych. Stan ten może się zmienić, jeżeli gminy (i Urząd Marszałkowski) nie tylko będą przygotowywać plan w wersji komputerowej, ale będą prowadzić monitoring zmian w zagospodarowaniu przestrzennym. Spowoduje to potrzebę wykorzystania systemów GIS do stałego systematycznego gromadzeniem informacji o terenie. Jest to szczególnie wskazane na obszarach intensywnych przekształceń.