Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ścisłe dwuczynnikowe doświadczenie polowe w układzie losowanych podbloków z obiektem kontrolnym wykonano w latach 1999-2002 w Stacji Badawczej Wydziału Rolniczego ATR w Mochełku. Przedmiotem badań była tradycyjna odmiana łubinu żółtego Polo, której rośliny opryskiwano Topflorem 15 SC (15% flurprimidolu), regulatorem wzrostu o charakterze retardantu z grupy pirymidyny. Obiektami I czynnika były trzy terminy stosowania Topfloru SC: na początku pąkowania, na początku kwitnienia (opryski jednorazowe) oraz na początku pąkowania i kwitnienia (oprysk dwukrotny) pędu głównego łubinu żółtego, a drugim dawki Topfloru SC w wysokości: 0,15; 0,30 i 0,45 dm³‧ha⁻¹. Nie stwierdzono istotnego wpływu zastosowanych dawek i terminów aplikacji Topfloru na plonowanie, rozwój roślin i kształtowanie się strukturalnych elementów plonu nasion łubinu żółtego. Topflor nie wpłynął na istotne ograniczenie wzrostu roślin na wysokość i masy wegetatywnej. Struktura grubości nasion oraz zawartość białka w nasionach nie zależały istotnie od dawki i terminu zastosowania Topfloru. Korzystny wpływ Topfloru stwierdzono jedynie w przypadku istotnego zwiększenia współczynnika plonowania rolniczego oraz masy nasion w strąkach wykształconych na rozgałęzieniach.
A strict two-factor field experiment was set up as a randomized complete block design over 2000-2002 at the Experimental Station of the Faculty of Agriculture, University of Technology and Agriculture, at Mochełek, and involved a traditional yellow lupin cultivar, `Idol´, whose plants were sprayed with Tytanit preparation, containing 46% of Ti. The first factor covered the following objects: three spraying dates: single spraying after blossom fall, double spraying - after blossom fall and 7-10 days later and triple spraying - after blossom fall, 7-10 days later and then 7-10 days later. The second factor involved the following objects of Tytanit concentration: 0.02, 0.04 and 0.06%. The plots which were not sprayed constituted the control. Throughout the research years there was observed a significant effect of Tytanit on 7.4-18% increased yellow lupin seed yield. Tytanit did not show a significant effect on the structural components of the seed yield from the main stem; its application resulted in a significant, as compared with the control, increase in the number of pods and seeds as well as in the seed weight from branches. As for yellow lupin yielding, the optimal solution seems to be offered by a double application of 0.02-0.04% of Tytanit straight after plant blossom fall and 7-10 days later.
Ścisłe trójczynnikowe doświadczenie polowe wykonano metodą losowanych podbloków bloków w latach 2006-2008 w Stacji Badawczej w Mochełku. Oceniono wpływ terminu i wysokości mechanicznego ogławiania roślin łubinu żółtego na wykorzystanie przez rośliny biologicznego potencjału plonowania. Rośliny dwóch odmian łubinu żółtego - tradycyjnej Mister i samokończącej Taper ogławiano w fazie pełni i na zakończenie kwitnienia pędu głównego na wysokości 5 cm (usuwano ± 3 okółki kwiatów od góry) i 15 cm (pozostawiano ± 3 okółki od dołu); rośliny nieogławiane stanowiły kontrolę. Niekorzystny przebieg warunków pogodowych, zwłaszcza niedobór opadów, wpływał na przyspieszenie rozwoju roślin i masowe opadanie kwiatów i zawiązków strąków, zwłaszcza na pędach bocznych. Nie stwierdzono istotnego wpływu wysokości ogławiania na współczynnik wykorzystania potencjału biologicznego przez rośliny, który średnio dla jednej rośliny obu badanych odmian wynosił 17,5%. Wraz z opóźnianiem terminu ogławiania zanotowano istotny spadek plonowania roślin, nieco bardziej widoczny u plenniejszej tradycyjnej odmiany Mister niż samokończącej odmiany Taper. Nie stwierdzono swoistej reakcji badanych odmian na zabieg ogławiana roślin.
Ścisłe dwuczynnikowe doświadczenie polowe w układzie losowanych podbloków wykonano w latach 2006-2008 w Stacji Badawczej w Mochełku. Określono plonowanie i rozgotowalność nasion trzech wąsolistnych odmian grochu siewnego - Ramrod (rok rejestracji 1995), Kujawski (2000) i Bohun (2005), uprawianych według czterech technologii: ekstensywnej, niskonakładowej i umiarkowanie intensywnej i intensywnej. W trzech pierwszych technologiach plon nasion grochu nie różnił się istotnie; nie stwierdzono również różnic w plonowaniu badanych odmian mimo 10 lat różnicy w czasie ich rejestracji w krajowym rejestrze odmian. Czas niezbędny do rozgotowania się nasion był zbliżony dla zastosowanych technologii i odmian i wynosił 105-115 minut; był tym dłuższy, im większy notowano niedobór wody w okresie wegetacji.
Ścisłe dwuczynnikowe doświadczenie polowe wykonano w latach 2005-2007 w Stacji Badawczej w Mochełku (53°13’ N; 17°51’ E), należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Zastosowano cztery technologie uprawy różniące się wykorzystaniem przemysłowych środków produkcji: ekstensywną, nisko-nakładową, umiarkowanie intensywną i intensywną. Przedmiotem badań były dwie odmiany grochu siewnego jadalnego: Kolia i Wenus oraz pastewna odmiana Winerek. Dla uzyskania wysokich plonów nasion grochu siewnego wystarczająca jest technologia niskonakładowa. Największy przyrost plonu nasion grochu uzyskano po zwiększeniu intensywności technologii uprawy z ekstensywnej do niskonakładowej, głównie dzięki 200% wzrostowi liczby strąków na jednej roślinie i 133% przyrostowi masy 1000 nasion. Tylko w technologii ekstensywnej nie stwierdzono różnic międzyodmianowych w plonie nasion; w technologiach z zastosowaniem przemysłowych środków produkcji jadalne odmiany Kolia i Wenus plonowały istotnie wyżej niż pastewna Winerek. Nie stwierdzono istotnego wpływu zastosowanych technologii na strukturalne elementy plonowania grochu, dorodność nasion ani na czas konieczny do ich rozgotowania się. Zwiększeniu sumy opadów w okresie wegetacji towarzyszył wzrost udziału nasion najdorodniejszych w plonie.
Badania nad intensyfikacją technologii uprawy tradycyjnej i samokończącej odmiany łubinu białego wykonano w latach 2012 −2014 w Stacji Badawczej WRiB Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Mochełku. Zastosowano trzy technologie uprawy: nisko-, średnio- i wysokonakładową. Efektywność technologii obliczono za pomocą przyrostów względnych badanych cech i ich udziału w zwiększaniu bądź zmniejszaniu plonu nasion oraz analizy marginalnej kosztów wraz z wybranymi wskaźnikami ekonomicznymi. Największy przyrost plonu nasion stwierdzono po zwiększeniu intensywności uprawy z poziomu technologii średnio- do wysokonakładowej. Wzrost nakładów w kolejnych technologiach uprawy obu odmian łubinu powodował wzrost wartości plonu nasion i kosztów bezpośrednich, natomiast spadek nadwyżki bezpośredniej i wskaźnika opłacalności bezpośredniej. Analiza efektywności krańcowej wskazuje, że zwiększanie intensywności uprawy łubinu białego było ekonomicznie nieuzasadnione.
W latach 2006-2008 w Stacji Badawczej Wydziału Rolniczego UTP w Mochełku wykonano trzy ścisłe doświadczenia połowę nad plonowaniem i wykorzystaniem potencjału plonowania przez rośliny łubinu żółtego (‘Mister’ i ‘Taper’), wąskolistnego (‘Boruta’ i ‘Baron’) i białego (‘Butan’ i 'Boros’) traktowane IBA i Ekolistem. Warunki pogodowe, zwłaszcza niedobory wody w 2008 roku od początku okresu wegetacji i w 2006 roku w czerwcu i lipcu, silnie wpłynęły na przebieg wzrostu i rozwoju roślin oraz ograniczenie potencjału ich plonowania. Brak istotnego wzrostu plonowania łubinów po zastosowaniu IBA i Ekolistu nie uzasadnia celowości ich praktycznego wykorzystania. Liczba kwiatów na jednej roślinie odmiany tradycyjnej łubinu wąskolistnego i białego była wyższa, a żółtego podobna jak u roślin odmiany samokończącej. Rośliny łubinu białego charakteryzowały się najniższym, a wąskolistnego najwyższym wskaźnikiem płodności, który u wszystkich badanych odmian wykazywał tendencje do wzrostu po zastosowaniu IBA i Ekolistu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.