Celem pracy była próba znalezienia zależności pomiędzy sposobem żywienia, stanem odżywienia a wydolnością fizyczną dzieci w wieku 13-15 lat - uczniów jednej ze szkół podstawowych w Białej Podlaskiej. Sposób żywienia oceniono za pomocą wywiadów o spożyciu z ostatnich 24 godzin poprzedzających badanie. Wywiady obejmowały dni nauki i dni wolne od zajęć. Ocenę stanu odżywienia przeprowadzono na podstawie pomiarów wysokości i masy ciała, względnej masy ciała oraz grubości fałdów skórno-tłuszczowych. Reakcję organizmu na wysiłek fizycznych oznaczono testem PWC170, a wydolność fizyczną na podstawie maksymalnego poboru tlenu (VO2max), metodą pośrednią. Wykazano, że średnie dzienne spożycie energii wynosiło dla chłopców 10,4±2,0 MJ (2483±473 kcal), a dla dziewcząt 7,9±1,8 MJ (1898±438 kcal) i było niższe od zalecanych norm odpowiednio o 15% i 17%. Największe niedobory zaobserwowano w spożyciu magnezu, wapnia i witaminy PP. Stan odżywienia badanych dzieci (z wyjątkiem masy ciała) nie odbiegał wyraźnie od stanu odżywiania dzieci szkół warszawskich. Natomiast wydolność fizyczna badanych była niższa o około 20% od wydolności ich rówieśników z Warszawy. Nie zaobserwowano wyraźnej współzależności pomiędzy sposobem żywienia, stanem odżywienia, a wydolnością fizyczną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.