W artykule przedstawiono w zarysie początki zarówno refleksji teoretycznej, jak i niektórych doświadczeń praktycznych z obszaru finansów publicznych. Jest to problematyka niezwykle znacząca i aktualna, zwłaszcza w obliczu trwającego wciąż globalnego kryzysu finansowego i jego konsekwencji dla sfery gospodarki realnej. Nie ulega wątpliwości, że jednym z najtrudniejszych wyzwań społeczno-gospodarczych, stojących przed większością państw współczesnych (nie wyłączając niestety również naszego kraju), jest pogłębiająca się nierównowaga ich finansów publicznych. I to zarówno w wymiarze bieżącym - występujące rokrocznie deficyty budżetowe, jak i w wymiarze długofalowym - wieloletnia kumulacja owych permanentnych deficytów w postaci silnie rosnących długów publicznych. Sytuacja ta wymaga przede wszystkim pilnego podjęcia radykalnych działań naprawczych, ale wymaga też pogłębionej refleksji teoretycznej w zakresie tej skomplikowanej problematyki. Pomocne, szczególnie w tym drugim przedsięwzięciu, może okazać się przypomnienie przedmiotowego dorobku myśli ekonomicznej z przeszłości, w tym sięgnięcie do antycznych praźródeł teorii finansów publicznych, a także odwołanie się do wybranych przejawów działań praktycznych z tego zakresu, jakich doświadczyła ta odległa epoka. Dorobek ówczesnych myślicieli, jak też pewne doświadczenia praktyczne z tego okresu mogłyby być może - oczywiście mutatis mutandis - stać się z jednej strony źródłem inspiracji, a z drugiej - stanowić swoiste memento wobec czekającej nasz kraj nieuchronnej i pilnej naprawy finansów publicznych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.