Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lactobacillus rhamnosus kapsułkowano za pomocą suszenia rozpyłowego. Wykorzystano emulsję skrobiową z 10-procentową zawartością masła kakaowego, którego dotychczas nie wykorzystywano w procesie suszenia rozpyłowego probiotyków. Analizowano przeżywalność bakterii po procesie suszenia oraz po 3 h inkubacji w pH 2. Zastosowano dwa warianty suszenia: temp. wlotowa 180°C, temp. wylotowa 65°C, przepływ 290 mL/h oraz temp. suszenia 130°C, temp. wylotowa 55°C, przepływ 290 mL/h. Masło kakaowe ochroniło mikroorganizmy przed wysoką temperaturą procesu oraz przed niskim pH. Optymalna temperatura suszenia wynosiła 130°C, wysoka przeżywalnośó bakterii po procesie (1 log) oraz najmniejsza wrażliwość na działanie niskiego pH.
W badaniach podjęto próbę określenia podatności na biodegradację dwóch rodzajów folii, celulozowej i skrobiowej, produkowanych na skalę przemysłową. Oba materiały są otrzymywane z surowców pochodzenia naturalnego i zgodnie z informacją otrzymaną od producentów spełniają one wszystkie wymogi Europejskiej normy EN 13432, dzięki czemu mogą być klasyfikowane jako materiały biodegradowalne. Ze względu na swoje odpowiednie parametry wytrzymałościowe mogą być one alternatywą dla konwencjonalnych folii polietylenowych. Celem przeprowadzonych doświadczeń było określenie podatności na biorozkład obu materiałów w warunkach laboratoryjnych, odbiegających od warunków stosowanych w standardowych testach opisanych w normie PN-EN 14047. Badane folie wprowadzone zostały do płynnego podłoża, w którym znajdowały sie specjalnie wyizolowane szczepy bakteryjne. Próby były inkubowane w czasie 6 tygodni w temperaturze 23°C i 37°C. Badania wytrzymałościowe dowiodły, że właściwości mechaniczne obu rodzajów folii uległy pogorszeniu w trakcie przechowywania, co świadczy o postępującym procesie biorozkładu i jednocześnie dowodzi, że odpowiednio dobrano zastosowane w badaniach warunki procesu.
Wybrane probiotyki kapsułkowano w maśle kakaowym, pakowano w MAP oraz w atmosferze powietrza. Do części kapsułek dodano witaminę C oraz tokoferol. Kapsułki przechowywano przez cztery miesiące w temp. 25°C. Badania wykazały, że immobilizacja i pakowanie drobnoustrojów w MAP spowodowało, że bakterie przechowywane przez miesiąc w temp. pokojowej były stabilne, a ich liczba mieściła się w tym samym rzędzie logarytmicznym. Czteromiesięczny okres przechowywania immobilizowanych probiotyków pakowanych w MAP spowodował spadek ich liczebności o dwa rzędy logarytmiczne. Przechowywanie kapsułek pakowanych bez modyfikowanej atmosfery w temp. 25°C doprowadziło do spadku liczby komórek o 4 rzędy logarytmiczne. Dodatek tokoferolu lub witaminy C nie wpłynął na zwiększenie przeżywalności probiotyków.
Proszki uzyskane w wyniku suszenia rozpyłowego Lactobacillus rhamnosus w skali 1/4 technicznej z wykorzystaniem 4 formulacji emulsji umieszczono: a) w woreczkach z folii wysokobarierowej PET12/A18/PE80 i zamknięto w systemie MAP o składzie 90% N₂ i 10% CO₂ ; b) w tych samych woreczkach i zamknięto w atmosferze powietrza; c) w probówkach typu falkon. Próbki przechowywano przez 12 tygodni w temp. 25°C. Zaobserwowano, że kapsułkowane mikroorganizmy były stabilne przez 4 tygodnie ich przechowywania bez względu na to, czy zostały zapakowane i w jakim systemie. Stwierdzono, że po 8 i 12 tygodniach przechowywania probiotyków najwyższą liczebność miały próbki zapakowane w systemie MAP. Najniższą przeżywalność odnotowano dla proszków, które nie zostały zapakowane. Przeprowadzone badania dowiodły, że istnieje konieczność pakowania suchych produktów spożywczych w MAP, jeśli będą one przechowywane w temperaturze pokojowej dłużej niż 12 tygodni.
Folie celulozowe i skrobiowe są kompostowalnymi materiałami wytwarzanymi odpowiednio na bazie pulpy celulozowej i skrobi. Oba badane w ramach projektu materiały są certyfikowane zgodnie z normami EN 13432 oraz ASTM D6400 jako materiały do otrzymywania biodegradowalnych opakowań. Folie te mogą zatem być poddane kompostowaniu w warunkach określonych w powyższych normach. Ulegają one rozkładowi pod wpływem mikroorganizmów znajdujących się w odpadach komunalnych oraz w glebie. W wymienionych warunkach już po kilku tygodniach folie te powinny według producentów ulec w 100% biorozkładowi. Celem przeprowadzonych badań było określenie rzeczywistej podatności na biorozkład folii celulozowych oraz skrobiowych w warunkach przydomowego kompostu organicznego (innych niż warunki opisane w normie PN-EN14046). Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że zaledwie 6 tygodniowe kompostowanie obu rodzajów folii może prowadzić nie tylko do zwiększenia ich kruchości, ale także do ich rozkładu chemicznego. We wszystkich badaniach potwierdzono rozpad wszystkich próbek folii celulozowych i prawie wszystkich skrobiowych.
Opracowano 13 formulacji emulsji, zawierających substancje hydrofobowe. Do emulsji wprowadzono komórki Lactobacillus rhamnosus. Bakterie kapsułkowano za pomocą procesu suszenia rozpyłowego w skali laboratoryjnej. Proszki zapakowano w niskobarierowe woreczki PLA. Porównywano przeżywalność bakterii po procesie suszenia oraz po 4 tygodniach przechowywania proszków w temp. 25°C. Najlepszym protektantem dla L. rhamnosus podczas suszenia była 20% skrobia, dla której liczebność komórek spadła z 2,98 x10⁹ jtk/g do 2,26 x10⁹ jtk/g. Skrobia nie chroniła jednak bakterii po 4 tygodniach przechowywania w temp. 25°C. Najlepsze wyniki w testach przechowalniczych uzyskano dla emulsji zawierających 20% skrobi, 10% masła kakaowego i 10% maltodekstryny oraz dla emulsji składającej się z 20% skrobi z 10% dodatkiem masła kakaowego. Dla tych układów liczebności komórek spadły tylko o 1 rząd logarytmiczny, tzn. z 1,52 x10⁹ jtk/g oraz 1,77 x10⁹ jtk/g do 2,19 x10⁸ jtk/g i do 2,46 x10⁸ jtk/g.
Opracowano cztery emulsje zawierające substancje hydrofobowe. Do emulsji wprowadzono komórki L. rhamnosus. Bakterie kapsułkowano za pomocą suszenia rozpyłowego w skali ćwierćtechnicznej (temp. wlotowa 180°C, temp. wylotowa 90°C, przepływ produktu 290 mL/h). Badano przeżywalność bakterii po procesie suszenia. Najlepszą ochronę dla L. rhamnosus stanowiła emulsja o pH 6,5, składająca się ze skrobi, niskoscukrzonej maltodekstryny, gumy arabskiej, lecytyny oraz masła kakaowego i oleju rzepakowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.