Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zbadano adhezję ludzkich granulocytów i limfocytów T do komórek śródbłonka naczyniowego linii HMEC-1 stymulowanych za pomocą endotoksyny (LPS) i enterotoksyny (BFT) B. fragilis. Stwierdzono przyleganie granulocytów oraz limfocytów T spoczynkowych i aktywowanych PMA do komórek endotelialnych po stymulacji endotoksyną i enterotoksyną B. fragilis. Aktywność obu toksyn B. fragilis w procesie stymulacji adhezji leukocytów do śródbłonka naczyniowego jest mniejsza od aktywności LPS E. coli O55:B5.
W przedstawionej pracy badano wpływ metronidazolu na stymulację ekspresji cząsteczek adhezyjnych: ICAM-1, VCAM-1 i E-selektyny na komórkach śródbłonka naczyniowego linii HMEC-1 przez lipopolisacharydy izolowane z jednego nieenterotoksynotwórczego (NTBF) i trzech enterotoksynotwórczych (ETBF) szczepów Bacteroides fragilis oraz enterotoksynę (fragilizynę) wytworzoną przez szczep B. fragilis ATCC 43858. Stwierdzono, że metronidazol wpływa na ekspresję cząsteczek adhezyjnych na komórkach linii HMEC-1. Komórki śródbłonka stymulowane przy pomocy preparatów LPS i enterotoksyny szczepów B. fragilis wykazują nieznacznie wyższą ekspresję ICAM-1 niż te, na które podziałano preparatami LPS i metronidazolem. Metronidazol podwyższa ekspresję VCAM-1 na komórkach linii HMEC-1 stymulowanej przez LPS i enterotoksynę B. fragilis. Wpływ metronidazolu i preparatów bakteryjnych na indukcję selektyny E jest zróżnicowany.
Przygotowano lipopolisacharydy jednego nieenterotoksynotwórczego (NTBF) i trzech enterotoksynotwórczych (ETBF) szczepów B. fragilis oraz enterotoksynę B. fragilis. Badano wpływ polimyksyny B na stymulację ekspresji cząsteczek adhezyjnych: selektyny E, ICAM-1 i VCAM-1 na powierzchni komórek ludzkiego śródbłonka naczyniowego przez przygotowane preparaty bakteryjne. Do oznaczenia cząsteczek adhezyjnych zastosowano test ELISA z przeciwciałami monoklonalnymi. Stwierdzono, że polimyksyna B zmienia poziom ekspresji selektyny E, ICAM-1 i VCAM-1 podczas jednoczesnego działania z lipopolisacharydami lub enterotoksyną B. fragilis.
Badano wpływ klindamycyny na stymulację powstawania cząsteczek adhezyjnych: ICAM-1, VCAM-1 i E-selektyny na komórkach śródbłonka naczyniowego linii HMEC-1 przez lipopolisacharydy izolowane z jednego nieenterotoksynotwórczego (NTBF) i trzech enterotoksynotwórczych (ETBF) szczepów Bacteroides fragilis oraz enterotoksynę (fragilizynę) wytworzoną przez szczep Bacteroides fragilis ATCC 43858. Stwierdzono, że klindamycyna wpływa na powstawanie cząsteczek adhezyjnych na komórkach linii spoczynkowej. Komórki stymulowane preparatami LPS Bacteroides fragilis wykazują obniżenie aktywności ICAM-1 po zadziałaniu klindamycyną. Klindamycyna podwyższa nieznacznie ICAM-1 w reakcjach po stymulacji preparatami fragilizyny. Klindamycyna podwyższa ekspresję VCAM-1 i E selektyny na komórkach linii HMEC-1 stymulowanej LPS i enterotoksyną Bacteroides fragilis.
Określono profile lekowrażliwości oraz podobieństwo profili Xbal-PFGE jedenastu szczepów K. pneumoniae wykazujących oporność na ertapenem. Szczepy te wyizolowano od dziesięciu pacjentów jednego z warszawskich szpitali i jednego pacjenta hospicyjnego. Analiza fenotypowa (test z kwasem boronowym) i genetyczna (PCR) badanych szczepów wykazała, że wytwarzają one karbapenemazę typu KPC. Wśród badanych szczepów wyróżniono 7 genotypów PFGE, przy czym 5 szczepów zaliczono do tego samego genotypu, co może wskazywać na ich epidemiczne szerzenie się w szpitalu. Pozostałe 6 szczepów należało do różnych genotypów. Dendrogram genetycznego podobieństwa badanych szczepów składał się z dwóch gałęzi obejmujących 2 i 9 szczepów, o podobieństwie wynoszącym odpowiednio 86,5% i 93,2%. Genetyczne zróżnicowanie badanych szczepów na dwie wyraźnie odrębne grupy może wynikać z horyzontalnego i wertykalnego transferu genu blaKP( u pałeczek K. pneumoniae występujących u pacjentów szpitala.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.