Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 38

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
We wszystkich krajach członkowskich UE stosuje się wprost rozporządzenia organów ustawodawczych UE, które mają zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia i życia ludzi oraz ochrony interesów konsumentów. W Polsce ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. 2006 r. nr 171, poz. 1225) reguluje ogół wymagań, które muszą być spełnione, aby żywność znajdująca się w obrocie była bezpieczna dla zdrowia człowieka. Każdy producent żywności, bez względu na wielkość, profil oraz charakter produkcji, jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i jakość zdrowotną produkowanych wyrobów, co gwarantują wdrożone systemy zarządzania jakością. Jednym z czynników bezpieczeństwa żywności są zanieczyszczenia mikrobiologiczne, gdyż mogą one powodować infekcje i zatrucia pokarmowe u ludzi. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 wraz z późniejszymi zmianami określa dwa rodzaje kryteriów mikrobiologicznych: bezpieczeństwa żywności oraz higieny procesu.
Przedstawiono wyniki badań zawartości kadmu i ołowiu w 226 próbkach soków owocowych i warzywnych dostępnych w handlu detalicznym. Badanie zawartości metali ciężkich przeprowadzono techniką płomieniowej atomowej spektrometrii absorpcyjnej (FAAS).W analizowanych sokach stwierdzono niską zawartość kadmu i ołowiu (Cd:0,004–0,015mg/dm3, Pb: 0,02–0,04mg/dm3). Najwyższą, średnią zawartość kadmu odnotowano w jednodniowych sokach warzywnych: marchwiowym i marchwiowo-selerowym. Średnia zawartość ołowiu dla poszczególnych rodzajów soków kształtowała się na podobnym poziomie. Oszacowano także ryzyko wystąpienia zagrożenia zdrowotnego, wynikającego z pobrania badanych metali ciężkich z soków.
Dla bezpieczeństwa zdrowotnego ludzi bardzo istotne staje się monitorowanie obecności takich patogenów, jak Campylobacter spp. Jeszcze niedawno przełamanie bariery międzygatunkowej zwierzęta-ludzie przez ten patogen było nieznane. Obecnie, co potwierdzają raporty służb epidemiologicznych Unii Europejskiej, kampylobakterioza zajmuje główne miejsce w wykazie najważniejszych zoonoz (chorób odzwierzęcych) w świecie. Dlatego też w artykule omówiono obecny stan wiedzy na temat tego patogenu i zdolności tworzenia przez niego biofilmu.
Celem pracy było opracowanie chemiotaksonomicznej metody wykrywania obecności bakterii Legionella pneumophila w próbkach wody. W badaniach określono profil kwasów tłuszczowych związanych estrowo, występujących w ścianie komórkowej wzorcowego szczepu Legionella pneumophila 33152, pochodzącego z kolekcji ATCC typ Philadelphia 1. Został on zastosowany jako wzorzec do wykrywania obecności L. pneumophila w wodzie pochodzącej z sieci wodociągowej. W badaniach, próbki wody poddawano estryfikacji i ekstrakcji, a następnie oznaczono specyficzne markery taksonomiczne tych bakterii metodą chromatografii gazowej z detekcją masową (GC-MS). Wyznaczono granicę detekcji metody na 100 jtk/100 ml wody. Nowatorska metoda chemiotaksonomiczna może być stosowana do wstępnej selekcji próbek wody w rutynowych badaniach. Jej zastosowanie skraca czas analizy, poprzez ograniczenie liczby próbek diagnozowanych klasycznymi metodami mikrobiologicznymi.
Jednym z antygenów powierzchniowych, a zarazem jednym z czynników chorobotwórczości bakterii z rodzaju Proteus jest LPS (lipopolisacharyd, endotoksyna). W niniejszej pracy zbadano inwazyjne właściwości pałeczek Proteus mirabilis zaliczanych do grup serologicznych najczęściej wykrywanych w materiale klinicznym. Zaobserwowano, że czym dłuższy jest czas inkubacji komórek testowych z LPS, tym skuteczniej utrudniony jest proces ich penetracji przez bakterie.
Do oznaczenia zawartości azotanów(III) i azotanów(V) w wybranych produktach spożywczych zastosowano metodę chromatografii jonowej (IC) bez tłumienia przewodnictwa, z detekcją fotodiodową (DAD). Materiałem doświadczalnym była woda źródlana przeznaczona do spożycia, świeże warzywa oraz produkty mięsne. Zmodyfikowano metodę przygotowania próbek do analizy poprzez pominięcie etapów ich oczyszczania i odbiałczania oraz dopracowanie procesu ekstrakcji. Równocześnie dobrano optymalne warunki rozdziału chromatograficznego. Granice wykrywalności azotanu(III) sodu i azotanu(V) sodu metodą IC-DAD wyniosły odpowiednio: 0,02 i 0,05 mg·kg⁻¹. Z kolei granice oznaczalności azotanów (III) i (V) to odpowiednio: 0,06 i 0,15 mg·kg⁻¹. Na podstawie badań własnych oraz wyników badań międzylaboratoryjnych stwierdzono, że metoda opracowana na bazie techniki IC-DAD może mieć zastosowanie do oznaczania zawartości azotanów(III) oraz azotanów(V) w produktach spożywczych. Metoda po adaptacji własnej umożliwia oznaczenie azotanów (III) i (V) z precyzją ≤ 5 % i z odzyskiem 90 – 110 %. Opracowana metoda jest na tyle uniwersalna, że może być stosowana do analizy złożonych matryc żywnościowych, jako alternatywa klasycznych metod spektrofotometrycznych.
Z punktu widzenia zdrowia ludzkiego pałeczki z rodzaju Campylobacter spp., obok takich patogenów jak Salmonella sp., Escherichia coli, Listeria monocytogenes, należą do najbardziej niebezpiecznych bakterii odzwierzęcych rozprzestrzeniających się głównie drogą pokarmową. Pomimo ich wrażliwości na większość antybiotyków, coraz więcej izoluje się szczepów opornych na powszechnie stosowane terapeutyki. Wzrasta również liczba szczepów niewrażliwych na antyseptyki i dezynfektanty. Dlatego też naukowcy poświęcają wiele uwagi opracowaniu nowych strategii walki z tymi patogenami. Jedną z takich metod może być wykorzystanie substancji przeciwbakteryjnych produkowanych przez rośliny. Celem artykułu jest przegląd aktualnego stanu wiedzy na temat bakterii z rodzaju Campylobacter spp. i ich wrażliwości na substancje bioaktywne zawarte w ekstraktach roślinnych.
Narastanie i szerzenie się oporności wśród bakterii Campylobacter spp. izolowanych z różnych źródeł na powszechnie stosowane antybiotyki i chemioterapeutyki znacznie utrudnia leczenie kampylobakteriozy i wielu powikłań z nią związanych. Dlatego też w pracy podjęto badania mające na celu określenie lekooporności szczepów z rodzaju Campylobacter spp. wyizolowanych z mięsa drobiowego. Do badań lekooporności wybrano dwadzieścia szczepów z rodzaju Campylobacter spp. należących do gatunków C. jejuni i C. coli (po dziesięć z każdego gatunku). Wrażliwość szczepów sprawdzono metodą dyfuzyjnokrążkową wg kryteriów CLSI [2014] w odniesieniu do trzynastu antybiotyków i chemioterapeutyków, należących do ośmiu grup (tj. amoksycylina, ampicylina, azytromycyna, ciprofloksacyna, klindamycyna, chloramfenikol, erytromycyna, gentamycyna, kwas nalidyksowy, oksytetracyklina, norfloksacyna, pefloksacyna, cefalotyna). Wyniki badań wykazały zróżnicowaną lekooporność szczepów Campylobacter spp. wyizolowanych z mięsa drobiowego. Niezależnie od gatunku wszystkie badane szczepy Campylobacter spp. były oporne na cefalotynę, a wrażliwe na azytromycynę. W badaniach zaobserwowano 20% i 40% odsetek szczepów wykazujących oporność na odpowiednio erytromycynę i ciprofloksacynę. Ponad 60% szczepów było opornych na norfloksacynę, pefloksacynę, a 45% na kwas nalidyksowy. Wśród szczepów opornych, 13 na 20 przebadanych izolatów było wielolekoopornych.
Drób jest jednym z najczęściej konsumowanych na świecie mięs. Jednocześnie jest jednym z bardziej zanieczyszczonych pod względem obecności bakterii Campylobacter spp. gatunków mięs, ze względu na powszechne występowanie tego patogenu w układzie pokarmowym żywych zwierząt, co stwarza ryzyko dla bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów. Średnio aż 80% przypadków kampylobakteriozy u ludzi wywołanych jest przez spożycie mięsa drobiowego skażonego pałeczkami Campylobacter spp. Dlatego też opracowywane metody eliminacji tego patogenu dotyczą jego inaktywacji już na poziomie produkcji pierwotnej. Celem artykułu jest przegląd aktualnego stanu wiedzy na temat bakterii z rodzaju Campylobacter spp., groźnych patogenów człowieka, stanowiących zanieczyszczenie mięsa drobiowego, z uwzględnieniem ich wrażliwości na metabolity bakterii fermentacji mlekowej i hamującego działania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.