We wsi Ludynia, w woj. świętokrzyskim, zachowało się, pochodzące głównie z XVIII wieku, założenie dworsko-parkowe. Neoklasycystyczny, XVIII-wieczny dwór znajduje się w jego centrum. Jest to parterowy drewniany budynek z kolumnowym portykiem i dwoma alkierzami, całość przykryta jest łamanym polskim dachem. Obok dworu stoi pochodzący z połowy XVI wieku kamienny lamus, w którym mieścił się ongiś zbór kalwiński. Lamus posiada dwie kondygnacje, z których górna jest obwiedziona gankiem. Czterospadowy, łamany dach z latarnią okrywa również ganek. Założenie to od kilkudziesięciu lat stanowi przedmiot badań naukowców, dzięki czemu systematycznie oceniany jest stan zachowania obiektu. Stan ten od upaństwowienia w roku 1944 ulegał stopniowemu pogorszeniu, osiągając pod koniec lat 70 ubiegłego wieku poziom krytyczny. Obecnie ponownie majątek znajduje się w rękach prywatnych i istnieje realna szansa, że zostanie przywrócony do dawnej świetności. O jego wartości i walorach historyczno-architektonicznych świadczy fakt, że był on wykorzystywany w kilku filmach. Niniejsza publikacja poświęcona jest ocenie stanu dendroflory parku dworskiego. Na podstawie przeprowadzonej szczegółowej inwentaryzacji stwierdzono, że zachowała się znaczna część cennych zasobów roślinnych, które zazwyczaj najwcześniej ulegają degradacji i zniszczeniu. Park ma charakter krajobrazowy z początków XIX wieku ze śladami kompozycji XVIII-wiecznej, a także fragmentami zgeometryzowanymi, charakterystycznymi dla przełomu XIX i XX wieku. Na jego terenie znajdują się cztery, dobrze utrzymane, stawy. Podstawę oceny stanu zachowania zieleni stanowi inwentaryzacja, którą objęto 585 drzew, krzewów, pnączy i bylin. Drzewa liściaste stanowią ponad 80% wszystkich okazów, zaś iglaste nieco ponad 2%. Wśród gatunków przeważają wiązy szypułkowe oraz lipy drobnolistne i szerokolistne, liczne są też olchy. Najstarsze drzewa, lipy i wiązy, pochodzą z początku XIX wieku. Ogólny stan zdrowotny roślin, mimo wieloletniego zaniedbania, jest dobry, co jest zasługą obecnego właściciela. Niestety nowe nasadzenia nie zawsze gwarantują zachowanie czystości układu przestrzennego, a także nie spełniają kryteriów gatunkowohistorycznych. Pomimo tych zastrzeżeń, nadal jest możliwa, w oparciu o zachowane zasoby, prawidłowa rekompozycja parku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.