Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Sporządzono tworzywo ze skrobi ziemniaczanej, kopolimeru kwasu akrylo­wego z etylenem, gliceryny oraz polietylenu. Tworzywo zamrażano, ogrzewano, rozdrobniono, poddano działaniu promieniowania UV i gamma. Działanie czyn­ników fizycznych powodowało zmiany właściwości mechanicznych, rozpuszczal­ności i wodochłonności tworzywa oraz jego podatności na działanie α-amylazy, przy czym intensywność zmian uzależniona była od zawartości kompozytu skrobi oraz od rodzaju czynnika.
Opakowanie
|
2003
|
tom 48
|
nr 11
28-31
Do produkcji opakowań stosowane jest drewno, szkło, tektura, papier, metale i tworzywa sztuczne. Roczna światowa produkcja tworzyw sztucznych wynosi ok. 100 milionów ton i wzrasta z roku na rok. Wzrasta też ilość odpadów ze zużytych opakowań z tworzyw sztucznych, co stanowi poważny problem gospodarczy i ekologiczny.
Badaniu poddano tworzywo sporządzone z kompozytu skrobi z kopolimerem etylen-kwas akrylowy i gliceryny oraz polietylenu. Analizowano wpływ trzy- i sześciomiesięcznego działania mikroflory glebowej na wybrane właściwości tworzywa. Wyniki wykazały, że działalność drobnoustrojów występujących w glebie, szczególnie należących do rodzajów: Aspergillus, Fusarium, Penicillium, Paecilomyces, Bacillus i Streptomyces, w obydwu przyjętych w doświadczeniu okresach badawczych, spowodowała obniżenie, w porównaniu z próbami kontrolnymi, wartości wytrzymałości na rozciąganie i wydłużenia przy zerwaniu oraz zmniejszenie masy wszystkich badanych wariantów tworzywa. Proces moczenia i prażenia materiału nie wpłynął na zwiększenie stopnia jego degradacji w czasie trwania eksperymentu.
Celem pracy było określenie właściwości preparatów skrobiowych otrzymanych ze skrobi ziemniaczanej ekstrudowanej w różnych wartościach temperatury, poddanych prażeniu z dodatkiem i bez dodatku glicyny. Badane preparaty skrobiowe różniły się swoimi właściwościami, a kierunek i wielkość tych zmian uzależnione były od temperatury ekstruzji oraz zastosowanego procesu prażenia lub prażenia z glicyną. Preparaty poddane prażeniu były mniej podatne na działanie amyloglukozydazy i tworzyły mniej lepkie kleiki niż preparaty nieprażone. Prażenie z glicyną preparatów skrobi ekstrudowanej, w porównaniu z preparatami poddanymi tylko prażeniu, powodowało ich znaczne pociemnienie, zmniejszenie rozpuszczalności i wodochłonności, obniżenie temperatury końcowej kleikowania i lepkości sporządzanych kleików oraz zmniejszenie podatności skrobi na działanie amyloglukozydazy.
Określono stopień retrogradacji ekstrudowanej skrobi ziemniaczanej podczas czterodniowego przechowywania kleików w różnych temperaturach. Stwierdzono, że stopień retrogradacji skrobi był tym mniejszy im wyższa była temperatura ekstruzji.
W pracy określono wpływ mocnych kwasów oraz mocnych zasad, a także popularnych środków chemii gospodarczej na niektóre właściwości tworzywa opakowaniowego uzyskanego ze skrobi oraz polimerów syntetycznych. Tworzywo sporządzono ze skrobi ziemniaczanej, którą łączono z polimerami syntetycznymi kopolimerem etylenu z kwasem akrylowym oraz polietylenem. Z tak uzyskanego tworzywa formowano folię metodą walcowania i prasowania, którą następnie poddano działaniu wybranych substancji chemicznych. Stwierdzono, że agresywne substancje chemiczne jakimi są stężone kwasy oraz zasady powodują niewielki ubytek masy uzyskanego tworzywa. Poddanie go działaniu środków chemii gospodarczej nie powodowało obniżenia jego masy oraz nie obniżało jego właściwości wytrzymałościowych. Wyjątkiem był wybielacz Clorox, który zarówno zmniejszał wytrzymałość tworzywa, jak i powodował obniżenie jego masy.
The objective of this study was to determine the effect of varied (280 and 420 kg NPK ha⁻¹) soil and foliar application of mineral fertilizers (Basfoliar 12-4-6, ADOB Mn, Solubor DF) on the yield and qualitative traits of late-maturing potato variety Jasia. An exact, two-factorial field experiment was conducted by the randomized split-plot method, in four replications, in the years 2004–2006 in the Masurian Lakeland. The total yield of potato tubers, the content and yield of starch, and the grain size fractions of starch were determined in the study. The applied fertilizers, regardless of their rates, had no significant effect on the total yield of potato tubers and starch yield. The starch content of potatoes was affected by soil fertilization. An increase in the rate of mineral fertilizers from 280 to 420 kg NPK ha⁻¹ caused a decrease in starch content. Large starch grains (> 40 μm in diameter), which enable to reduce the overall loss during the removal of starch from the potato pulp, dominated in the experimental material.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku błonnika i wilgotności półproduktów ekstrudowanych typu pelety (ang. pellets) na absorpcję tłuszczu i konsystencję otrzymanych z nich chrupek. W doświadczeniu zastosowano 5 i 10% dodatek błonnika do otrzymywanych w procesie niskotemperaturowej ekstruzji półproduktów (peletów), których wilgotność doprowadzano następnie do poziomu: 8, 10, 12, 14 i 16%. W usmażonych, w gorącym oleju, chrupkach oznaczono zawartość tłuszczu oraz określono ich teksturę zarówno metodą sensoryczną, jak i instrumentalną z użyciem teksturometru Instron. Zawartość tłuszczu w chrupkach i ich tekstura zależały jednocześnie od wilgotności peletów i od ilości dodanego błonnika. Wraz ze zwiększaniem dodatku błonnika zmniejszała się zawartość tłuszczu i zwiększała się twardość chrupek, szczególnie otrzymanych z peletów o wilgotności 8-12%. Wielkość dodatku błonnika nie miała istotnego wpływu na zawartość tłuszczu w chrupkach otrzymanych z peletów o dużej wilgotności, tj. 16%. Dodatek błonnika w ilościach 5 i 10% nie powodował istotnych zmian tekstury chrupek, jeśli otrzymano je z peletów o wilgotności 12 i 14%. Chrupki o najlepszej, kruchej teksturze uzyskano z peletów o wilgotności 12% bez względu na zawartość błonnika oraz z półproduktów o wilgotności 14% bez dodatku i z 5% dodatkiem błonnika.
17
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ethanol fermentation of maize mashes

51%
The purpose of the work was the assessment of the effect of alternative way of raw material preparation on the course and final results of maize mash ethanol fermentation. The material for investigation was dried maize grain of KB 1902 cultivar which, after grinding and moistening up to 15% of water content, was subjected to extrusion process in single-screw extruder of DN 20 type, produced by BRABENDER firm, applying extrusion temperatures 145°C, 180°C and 215°C. The extrudates obtained in the form of granules underwent grinding and mashing with the use of different raw material concentration, as well as changeable parameters of the mashing process, i.e. time of the process and doses of liquefying enzyme Termamyl 120L. Fermentation testes were conducted according to periodical method at the temperature of 37°C, introducing industrial distillery yeast Saccharomyces cerevisiae D2. In analogous conditions there were prepared control samples from ground, not extruded maize grain of KB 1902 cultivar. In the examined and control samples there were assessed the following parameters: dynamics of ethanol fermentation process, degree of sugars consumption, ethanol yield, as well as biomass physiological condition after the fermentation process. Fermentation time was related to mash density. It was possible to prove that the analysed changeable conditions of the process did not significantly affect the degree of sugars consumption (about 99%) by yeast. More advantageous ethanol yield was obtained for the samples prepared from mashes featuring 200 g of raw material/kg. The best final results of fermentation – the highest ethanol yield (from 0.494 to 0.509 g ethanol/g starch) and the most satisfactory physiological condition of yeast after the process resulted from fermentation of maize flour extruded mashes at the temperature of 180°C.
19
51%
The objective of this study was to determine the effect of heating a water dispersion of corn starch to various temperatures, followed by its freezing and defrosting, on selected properties of re-formed starch pastes. A suspension of starch was heated to various temperatures ranging from 59 to 94°C, and afterwards frozen and defrosted. The differential scanning calorimetry (Mettler Toledo, 822E) thermal characteristics of starch pre-heated to temperatures not inducing complete pasting revealed transitions of: (I) retrograded amylopectin, (II) non-pasted starch, (III) amylose-lipid complexes, (IV) retrograded amylose, and (V) highly thermostable starch structures. The application of higher temperatures during heating caused disappearance of transitions II and V. The increase of pre-heating temperature induced firstly a decrease and then stabilization of the swelling power as well as a successive decrease in starch solubility. Pastes pre-heated to temperatures over 79°C contained large macroparticles that were increasing viscosity of the re-formed starch paste (their size was positively correlated with viscosity value).
Cztery odmiany ziemniaka skrobiowego uprawiano przez dwa lata oddzielnie i w mieszance odmian ze stosowaniem fungicydów przeciw zarazie ziemniaka i bez zabiegów ochronnych. Efektem uprawy w mieszance odmian był większy plon bulw i skrobi oraz wyższa zawartość skrobi niż ich średnie z odmian uprawianych osobno. Uprawa w mieszance odmian nie wpływała na właściwości skrobi. Stosowanie fungicydów w uprawie ziemniaka powodowało zwiększenie plonów bulw i skrobi oraz podwyższenie zawartości skrobi w bulwach w stosunku do uprawy bez zabiegów ochronnych. Użycie fungicydów powodowało obniżenie lepkości kleików skrobiowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.