Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zasady, wskazania i dokumentowanie stosowania środków przymusu bezpośredniego w domach pomocy społecznej

100%
Kucmin T., Kucmin A., Plowas-Goral M.
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
|
2015
|
tom 21(50)
|
nr 2
Wprowadzenie. W polskich domach pomocy społecznej przebywa obecnie prawie 80 tys. pensjonariuszy. Znaczącą większość z nich stanowią osoby przewlekle chore psychicznie oraz osoby niesprawne intelektualnie. Należą one do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń zachowania wymagających stosowania środków przymusu bezpośredniego. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie aktualnych przepisów prawa wraz z komentarzem oraz opis prawidłowego prowadzenia, w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, obowiązującej w takich przypadkach dokumentacji medycznej. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego jest w polskim prawie zdefiniowane w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego z roku 1994 oraz wydanym w oparciu o zmiany w tejże ustawie rozporządzeniu Ministra Zdrowia, które precyzyjnie określa wskazania do stosowania środków przymusu bezpośredniego, z zaznaczeniem, iż użycie tychże środków za każdym razem winno być traktowane jako środek ostateczny. Obowiązujące w tym zakresie w Polsce przepisy prawa dopuszczają stosowanie czterech różnych form przymusu bezpośredniego, z których każda, w większym lub mniejszym stopniu, wiąże się z ograniczeniem swobody i wolności pacjenta. Dokonując wyboru środka przymusu bezpośredniego, należy uwzględniać stopień zagrożenia pacjenta dla samego siebie, jak też dla innych osób przebywających w jego najbliższym otoczeniu, a także stosować obowiązujące przepisy prawa, co pozwoli na ograniczenie prawdopodobieństwa popełnienia błędów.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Life-threatening conditions in psychiatry - neuroleptic malignant syndrome (NMS)

100%
Kucmin T., Kucmin A., Plowas-Goral M., Jojczuk M.
Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
|
2015
|
tom 09
|
nr 1
The introduction of neuroleptics in the 1950’s was a turning point in psychiatric treatment. The new drugs brought hope to millions of patients and their doctors. However, there were also some side-effects, one of which is Neuroleptic malignant syndrome (NMS), a rare complication of antipsychotic treatment and untreated it may lead to mortality as high as 20%. The incidence of NMS, estimated to be 0.01–0.02%, has decreased significantly probably due to higher awareness of the diseases and shift to atypical antipsychotics. The aim of this study was to present the signs and symptoms of this rare condition and describe management possibilities since this condition is observed not only in psychiatric departments but also in emergency rooms. NMS is thought to be related to change caused by neuroleptics within the central nervous system due to dopamine D2 receptor antagonism, especially nigrostriatal pathways and the hypothalamus. There are three symptoms which are considered as major and indicate a high probability of NMS: muscle rigidity, hyperthermia (core body temperature above 38.5 °C), and elevated creatine phosphokinase concentration (above 1000 U/l). NMS is a diagnosis of exclusion and clinicians must be vigilant in detecting early signs of NMS. The basic management in NMS is antipsychotic discontinuation and proper supportive care of the patient (vital signs monitoring, hydration, correction of electrolyte and acid-base disturbances). In more severe cases, the introduction of bromocriptine or dantrolene, as well as benzodiazepines, may indicated. Further usage of neuroleptic in patients with a history of NMS should be with care, and low doses of low-potency neuroleptics or atypical neuroleptics seem to be the best treatment choice.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.