Sinice (cyjanobakterie, niebiesko-zielone algi) wchodzące w skład fitoplanktonu należą do królestwa Procaryota, tworząc grupę gram-ujemnych fotosyntezujących. Sinice w dogodnych warunkach tworzą zakwity, mające niekorzystny wpływ na środowisko wodne. Wprowadzają duże ilości materii organicznej, zmniejszają przejrzystość wody oraz ilość rozpuszczonego tlenu, nadawać też mogą charakterystyczny nieprzyjemny zapach oraz barwę. Zakwity są też źródłem dużej ilości różnego typu związków o wysokiej toksyczności (hepatotoksyny, neurotoksyny, cytotoksyny, itp.). Z tego powodu w prawidłowym gospodarowaniu zasobami wód powierzchniowych potrzebna jest dobra znajomość czynników mających wpływ na wielkość zakwitów oraz efektywność biosyntezy toksyn sinicowych oraz mechanizmów ich uwalniania. W pracy, na podstawie materiałów zebranych w sezonie letnim 2001 ze Zbiornika Sulejowskiego, podjęto próbę określenia wpływu różnego typu czynników środowiskowych na efektywność zakwitu oraz produkcji hepatotoksyny sinicowej – mikrocystyny-LR. Prowadzone badania potwierdziły istnienie korelacji pomiędzy temperaturą w obserwowanym zakresie, a efektywnością przyrostu biomasy sinic i produkcji mikrocystyny. Uzyskano też statystycznie znaczące korelacje (ujemne) w przypadku pH, zawartości tlenu rozpuszczonego oraz twardości wody. W przypadku pierwiastków biogennych uzyskano pozytywne korelacje dla jonów amonowych, azotanowych(III) oraz fosforanów. W zakresie stężeń kationów metali potwierdzono wcześniejsze dane literaturowe o pozytywnej korelacji z biomasą sinic i produkcją mikrocystyny dla jonów miedzi i żelaza, oraz negatywnej dla toksycznego ołowiu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.