Oceniono wpływ emisji przemysłowych na wybrane parametry (wielkość pierśnicy oraz przyrostów rocznych) drzew rosnących w pobliżu emitorów. Powierzchnie badawcze rozmieszczono w różnych odległościach od źródeł zanieczyszczeń, jakimi są huta cynku i ołowiu w Miasteczku Śląskim oraz huta stali w Dąbrowie Górniczej (dawna Huta Katowice). Wielkość przyrostów rocznych P. sylvestris oraz zawartość metali ciężkich (Zn, Cd., Pb) w drewnie mierzono w przedziałach pięcioletnich. Szerokość przyrostów rocznych drzew jest determinowana przez różne czynniki ekologiczne (m.in. klimatyczne, siedliskowe), ale również przez zanieczyszczenie atmosfery. Zaobserwowano zmniejszony przyrost roczny drzew rosnących na badanych terenach jak również zwiększoną zawartość metali ciężkich w drewnie w pierwszych latach po rozpoczęciu działalności zakładów przemysłowych.
Badano akumulację metali ciężkich (Zn, Cd, Pb, Fe, Cu), aktywność peroksydazy guajakolowej (POD E.C. 1.11.1.7) oraz zawartość niebiałkowych grup -SH w liściach Betula pendula Ehrh, Salix cinerea L., Silene vulgaris Moench (Garcke), Tussilago farfara L., rosnących na terenach poprzemysłowych. Zaobserwowano następujący szereg zdolności kumulacji metali przez badane rośliny: Zn > Fe > Pb > Cd > Cu. Metale ciężkie (z wyjątkiem Zn) były bardziej biodostępne na hałdzie w Piekarach niż na terenie pogalmanowym „Warpie”. Wyższe aktywności peroksydazy w liściach badanych roślin, szczególnie u Tussilago farfara stwierdzono na terenie pogalmanowym. Najwyższą zawartość niebiałkowych grup -SH stwierdzono w liściach Salix cinerea pozyskanych na hałdzie w Piekarach.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.