Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1919–1939, w tzw. okresie międzywojennym, 1⁄3 ludności w Polsce (9,9 miliona – 31,3% ogółu ludności w 1931) była mniejszością etniczną, w tym najliczniejsi byli Ukraińcy, Żydzi, Białorusini i Niemcy. Polityka międzynarodowa niemieckich i ukraińskich organizacji sportowych, działających w granicach II Rzeczypospolitej, została ukierunkowana na wzmocnienie działań roszczeniowych. Żydowski program edukacji fizycznej (różniący się od niemieckiego i ukraińskiego) miał na celu rozwój siłyfizycznej oraz dbanie o własną tożsamość kulturową. Sportowcy reprezentujący mniejszości narodowe należeli do klasy robotniczej lub średniej. Ruch sportowy opracowano na podstawie traktatu mniejszościowego, który został zaakceptowany przez parlament II RP w dniu 28 kwietnia 1919 roku. Traktat przewidywał, dla obywateli polskich różnego pochodzenia i różnych narodowości, równość w prawie oraz możliwości rozwoju własnej kultury, wiary i języka.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Skoki narciarskie w Polsce (1907–1939)

63%
Pierwsze zorganizowane szkolenie narciarskie na ziemiach polskich miało miejsce we Lwowie w 1906 roku, w czasie dwudniowego kursu zorganizowanego przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, prowadzonego przez uznanego już w Europie narciarza Mathiasa Zdarsky’ego. Do rozwoju skoków narciarskich w znacznej mierze przyczyniło się natomiast, odbyte na przełomie lat 1911/1912 we Lwowie, szkolenie prowadzone przez Norwega – Wernera Werenskiölda, a następnie, rok później, przez znanego skoczka narciarskiego Seppa Oberedera (mieszkającego wówczas w Stryju). Na przełomie lat 1912/1913 inżynier Aleksander Bobkowski i dr Adam Kroebel odbyli podróże do Szwajcarii i Norwegii w celu pogłębienia wiedzy na temat sztuki jazdy na nartach. Po zakończeniu działań I wojny światowej przeszkoleni wcześniej narciarze rozpoczęli organizowanie kursów nauki jazdy i skoków na nartach. Do grupy polskich wybitnych skoczków, szczególnie w początkowym okresie rozwoju skoków narciarskich po 1919 roku, należał Aleksander Rozmus (1901–1986), do 1924 członek Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (SNPTT) w Zakopanem, a od 1925 r. Oddziału Narciarskiego Towarzystwa Gimnastycznego (ONTG) Sokół Zakopane. Jako pierwszy przekroczył w skoku narciarskim odległość 30 m, osiągając wynik 30,5 m na skoczni w Dolinie Jaworzynki. Czterokrotnie ustanawiał rekordy Polski w długości skoku na nartach: w 1921, 1922, 1923 i 1928. Był dwa razy mistrzem Polski – w 1921 r. i 1922 r., i wicemistrzem w 1923 r., 1925 r., 1928 r. i 1930 r. Podczas Igrzysk Olimpijskich w St. Moritz w 1928 r. w konkursie skoków zajął 25 miejsce. Narciarstwo, a w jego ramach skoki narciarskie, było tą dyscypliną sportową, która spełniała oczekiwania władz dotyczące poprawy stanu fizycznego społeczeństwa polskiego. Stąd w stosunku do wielu innych dyscyplin sportowych narciarstwo w działalności Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW) było uprzywilejowane i popierane, co miało pozytywny wpływ na jego dynamiczny rozwój oraz liczne sukcesy.
Celem opracowania było przedstawienie działalności sekcji kajakowej Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) w latach 1993–2001, a następnie w latach 2001–2016, po powstaniu Uniwersytetu Rzeszowskiego (2001) i włączeniu w jego struktury WSP. Akademicka sekcja kajakarska rozpoczęła swoją działalność dzięki inicjatywie pracowników dydaktycznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP), którzy organizowali w ramach „przedmiotu do wyboru” zajęcia z kajakarstwa. Po 2000 roku, nastąpił bardzo szybki rozwój sekcji – miało to związek z fuzją Klubu Uczelnianego AZS WSP Rzeszów oraz Młodzieżowego Klubu Kajakowego (MKK) Resowiak. MKK był jedynym klubem wyczynowym w Rzeszowie, a zawodnicy sekcji zdobywali medale w rywalizacji krajowej i międzynarodowej. Od 2009 roku sekcja kajakarska KU AZS UR w swojej działalności promuje kajakarstwo rekreacyjne wśród studentów i pracowników akademickich.
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Philosophical reflections on tourism

39%
The aim of the article is to reveal the essence of tourism as means of outlook formation of a person. The following research methods were used in the paper: desk research analysis of the literature on the subject, Internet sources. Analysis of the collected material allowed the following conclusions: one of the factors influencing tourism development is the need to verify traditional understanding of tourism. According to the authors, ideological, cultural, humanistic, ethical, cognitive, ets. aspects of tourism should be emphasized. Taking this into account, we consider tourism as a factor influencing general worldview of man. In this regard, tourism gives reasons to perceive it from a philosophical perspective, including epistemological, social, axiological, spiritual and other aspects. When considering the phenomenon of tourism from a philosophical point of view, it should be emphasized that tourism promotes unification, communication and socialization as well as the spread of ethical values in a spirit of mutual understanding and respect.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.