Oceniono wpływ nawożenia azotowego i zróżnicowanej gęstości siewu żyta jarego na rozwój bakterii, grzybów i promieniowców w glebie. Badania polowe wykonano na glebie płowej klasy IVb, gdzie utworzono trzy poletka doświadczalne, które obsiano żytem jarym o zróżnicowanej gęstości: D₁ - 300 szt.·m⁻²; D₂ - 450 szt.·m⁻²; D₃ - 600 szt.·m⁻². Na poletkach doświadczalnych zastosowano nawożenie azotowe w dawce 75 kg N·ha⁻¹, próbę kontrolną (K) pobierano z poletka nieobsianego żytem i nienawożonego. Glebę do badań pobierano w każdym sezonie wegetacyjnym w pięciu terminach w okresie najbardziej intensywnego rozwoju drobnoustrojów od maja do sierpnia z poziomu próchnicznego od 0 do 25 cm. Badania mikrobiologiczne obejmowały oznaczenia ogólnej liczby bakterii na podłożu agarowym z wyciągiem glebowym, ogólnej liczby grzybów na podłożu według Martina oraz promieniowców na podłożu według Pochona. W badanych próbach oznaczono zawartość suchej masy oraz odczyn gleby. Na podstawie zależności między badanymi mikroorganizmami obliczono współczynnik żyzności gleby charakteryzujący jej aktywność biologiczną. Uzyskane wyniki badań wskazały, że liczebność mikroorganizmów glebowych w sposób istotny uzależniona była od warunków środowiskowych, zastosowanego nawożenia azotowego oraz gęstości siewu roślin. Stwierdzono ogólną tendencję związaną z obniżaniem się liczby grzybów w glebie przy wzrastającej liczebności bakterii i promieniowców. Najwyższą zawartość ogólnej liczby bakterii stwierdzono w próbach charakteryzujących się najwyższą gęstością siewu (600 szt.·m⁻²). Wykazano, że gęstość siewu żyta jarego wpływała istotne statystycznie na wzrost aktywności mikrobiologicznej gleby.