Przedstawiono zróżnicowanie uszkodzeń zimowych europejskich ekotypów życicy trwałej (Lolium perenne L.) w powiązaniu z ich plonowaniem i odpornością na pleśń śniegową w warunkach szklarniowych. W 1995r. w Ogrodzie Botanicznym IHAR w Bydgoszczy, w czteropowtórzeniowym doświadczeniu założonym metodą losowanych bloków (dwa powtórzenia dla użytkowania łąkowego i dwa dla pastwiskowego), wysadzono 157 obiektów. W ZDHAR w Bartążku w warunkach szklarniowych oceniano odporność 132 badanych obiektów na pleśń śniegową. Panujące warunki pogodowe podczas zimy 1995/1996 były niesprzyjające przetrwaniu życicy trwałej. Spośród badanych ekotypów najgorzej przetrwały zimę obiekty pochodzące z Włoch, Hiszpanii i Grecji, a najlepiej ekotypy z Rumunii, Czech i Polski. Stwierdzono istotną ujemną korelację pomiędzy zimowymi uszkodzeniami, a odpornością na porażenie pleśnią śniegową badaną w warunkach szklarniowych. Uszkodzenia zimowe istotnie zróżnicowały plonowanie ekotypów życicy trwałej. Z przeprowadzonej analizy wynika, że dla części ekotypów, w późniejszych pokosach zmalał wpływ uszkodzeń zimowych na wielkość ich plonu. Spowodowane to mogło być ich późniejszą regeneracją. Znaczne zróżnicowanie ocenianych obiektów pod względem badanych cech pozwala wyodrębnić cenny materiał wyjściowy do hodowli nowych odmian.