Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano możliwość wykorzystania preparowanych nasion grochu siewnego (odmian Belinda i Paloma) w mieszankach pełnороrсjowyсh dla rosnących świń. Stosowano je w formie mączki i koncentratu tłuszczowo-grochowego, Technologia produkcji mączki z grochu polegała na moczeniu, parowaniu i gnieceniu całych nasion grochu, a następnie suszeniu ich ogrzanym powietrzem. Koncentrat tłuszczowy wyprodukowano z mączki z grochu, smalcu wieprzowego oraz otrąb. Doświadczeniem objęto prosięta ssące od 42. dnia życia, warchlaki od wieku 42 do 95 dm i tuczniki od 96. dnia życia do końca tuczu, kiedy to zwierzęta ubijano i poddawano ocenie poubojowej. Zwierzęta doświadczalne, mieszańce ras wbp X pbz podzielono na 7 grup. W grupie kontrolnej (K) stosowano 2 mieszanki PP-grower (14.-95. dzień życia) i PT-1 (od 96. dnia do końca tuczu). W 6 grupach doświadczalnych stosowano jedną odpowiednią dla danej grupy mieszankę od początku dokarmiania do końca tuczu. Łączny udział preparowanych nasion grochu (mączko i koncentrat) wzrastał w mieszankach doświadczalnych od 10% przez 15% do 20%. Trzy mieszanki doświadczalne (Dl-D3) sporządzono z udziałem komponentów pochodzenia zwierzęcego, następne trzy (D4-D6) bez ich udziału. We wszystkich grupach uzyskano pozytywne wyniki odchowu, tuczu i oceny rzeźnej.
Analizą objęto 872 hodowlane lochy: 472 rasy polskiej białej zwisłouchej (pbz) - (użytkowane w latach 1981-1990) i 931 ich miotów oraz 400 rasy duroc - (użytkowanych w latach 1984 - 1991) i 958 pochodzących od nich miotów. Stwierdzono wpływ sezonu i kolejnego miotu na długość okresu jałowienia badanej populacji loch. Okres odpoczynku u loch rasy pbz był w sezonie letnim istotnie dłuższy w porównaniu z pozostałymi sezonami. Lochy rasy duroc jałowiły najkrócej w miesiącach od marca do maja, a najdłużej od września do listopada. Długość okresu jałowienia u loch obu badanych ras ulegała skróceniu do 3 miotu. Nie zaobserwowano wpływu liczby prosiąt odsadzonych w miocie na długość okresu zasuszenia.
W badaniach porównano testem preferencji pasz smakowitość mieszanki pełno- porcjowej z udziałem 8% łubinu wąskolistnego odmiany Kazan oraz jej poszczególnych komponentów w żywieniu prosiąt ssących do wieku 28 dni i w okresie jednego tygodnia po odsadzeniu. Doświadczenie przeprowadzono na 12 miotach, pochodzących z krzyżowania ras wbp X pbz, przydzielonych losowo do 2 grup: kontrolnej i doświadczalnej. Kontrolowano spożycie pasz, masy ciała i przyrosty dobowe prosiąt, ich stan zdrowotny i upadki. Prosięta mające wolny dostęp i możliwość wyboru poszczegól­nych komponentów zjadły ogółem ok. dwa razy więcej paszy niż mioty otrzymujące gotową mieszankę. Prosięta preferowały przede wszystkim pasze wysokobiałkowe (łubin wąskolistny, poekstrakcyjna śruta sojowa), których spożycie przekraczało o ok. 6,0 i 5,3 raza spożycie w mieszance, uwarunkowane zastosowanym poziomem tych komponentów. Nie stwierdzono jednak istotnych różnic w masach ciała i przyrostach dobowych zwierząt doświadczalnych.
Analizowano wyniki oceny przyżyciowej loszek hodowlanych ras - wielka biała polska (wbp) i polska biała zwisłoucha (pbz) z terenu Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt (OSHZ) w Białymstoku. Badaniami objęto ogółem 1322 loszki (585 rasy wbp i 737 rasy pbz), ocenione przyżyciowo w okresie od stycznia 1992 r. do końca czerwca 1993 r. W analizie wyników uwzględniono rasę, sezon urodzenia loszek oraz pochodzenie z miotów loch pierwiastek lub wieloródek. Stwierdzono, iż loszki rasy wbp charakteryzowały się lepszą wartością hodowlaną niż loszki rasy pbz. Sezon urodzenia loszek wpłynął istotnie na grubość słoniny i poziom indeksu selekcyjnego. Loszki pochodzące od loch pierwiastek rosły wprawdzie szybciej w porównaniu z urodzonymi w miotach wieloródek, ale średnia wartość indeksów selekcyjnych obu tych grup była zbliżona. W odniesieniu do danych z lat 1977-1981 wystąpił wyraźny postęp hodowlany w zakresie badanych cech.
Porównano wyniki odchowu prosiąt ssących (do 35. dnia życia) i odsadzonych (w wieku 35-49 dni) oraz warunki mikroklimatyczne w bezściołowych chlewniach porodowych z kojcami typu Meprozet podłogowymi lub podwyższonymi. Badania przeprowadzono w fermie typu Bisprol w Białym Dworze, woj. elbląskie. Objęto nimi 6 porodówek (3 z kojcami podłogowymi i 3 z podwyższonymi), po 48 kojców w każdej. Badano ogółem 288 miotów prosiąt. Wyniki odchowu prosiąt (liczba prosiąt odchowanych z 1 miotu, masa miotu i średnia masa ciała prosięcia) były korzystniejsze przy utrzymaniu zwierząt w kojcach podwyższonych. Zaobserwowano jednakże zwiększenie urazów stawów nadgarstkowych i otarć kończyn przednich, spowodowanych często wadliwym wykonaniem połączeń metalowych prętów, z których zbudowane są podłogi rusztowe. Warunki mikroklimatyczne w badanych chlewniach porodowych były zbliżone do norm zoohigienicznych.
Analizą objęto 524 lochy rasy duroc, które były utrzymywane w latach 1984-1992 w chlewni zarodowej Zakładu Doświadczalnego Instytutu Zootechniki w Siejniku oraz 1230 pochodzących od nich miotów. Płodność badanych loch okazała się niższa w porównaniu ze średnią krajową obejmującą sektor państwowy i prywatny, a zbliżona do płodności uzyskiwanej w fermach państwowych. Najwięcej prosiąt dały lochy w 4. miocie. Liczba prosiąt odchowanych do 21. dnia była mniejsza niż średnia dla kraju i nie przekraczała 8 prosiąt w miocie. Wydajność mleczna loch była mniejsza niż 40 kg, a jej szczyt wystąpił w 2. i 3. cyklu rozpłodowym. Badane lochy charakteryzowały się krótszym okresem międzymiotu niż średnia tej cechy dla kraju.
Stosując metody histologiczne i histochemiczne, wykazano brak szkodliwego wpływu stosowanej diety z udziałem mączki z preparowanych nasion grochu na morfologię wątroby i trzustki. W grupach świń, w których diecie stosowano wysokie dawki grochu i koncentratu tłuszczowo-grochowego (5 i 6), stwierdzono statystycznie istotny wzrost objętości jąder hepatocytów oraz zwiększenie zawartości glikogenu w ich cytoplazmie. Są to cechy sugerujące prawidłowy wzrost aktywności metabolicznej tych komórek. Nie stwierdzono wpływu stosowanych mieszanek paszowych na morfologię trzustki.
W eksperymencie porównano testem preferencji pasz smakowitość mieszanki pełnoporcjowej oraz jej komponentów w żywieniu prosiąt ssących do wieku 28 dni i w okresie jednego tygodnia po odsadzeniu. Badania przeprowadzono na 12 miotach pochodzących z krzyżowania ras wbp X pbz, podzielonych losowo na 2 grupy: kontrolną (K) i doświadczalną (D). Kontrolą objęto: spożycie pasz, masy ciała i przyrosty dobowe prosiąt, ich stan zdrowotny i upadki. Prosięta mające wolny dostęp do poszczególnych komponentów zjadały ogółem ok. dwa razy więcej paszy niż mioty otrzymujące gotową mieszankę i charakteryzowały się istotnie wyższymi masami ciała i przyrostami dobowymi. Prosięta preferowały głównie komponenty wysokobiałkowe pochodzenia zwierzęcego (mączka rybna, mleko odtłuszczone) i poekstrakcyjną śrutę sojową. Poziom białka w paszy pobranej ogółem przez prosięta z grupy D wynosił ok. 27%, a z grupy K ok. 14%.
Badania przeprowadzono na 160 prosiętach (wielka biała polska x duroc), odsadzonych w 42 dniu życia. Zwierzęta podzielono na 4 grupy (1,2 - kontrolne i 3,4 - doświadczalne) po 40 sztuk w każdej. W żywieniu prosiąt stosowano następujące mieszanki pełnoporcjowe typu grower (16% białka ogólnego): w grupie 1 - mieszanka kontrolna bez udziału kwasu fumarowego, w 2 - mieszanka kontrolna bez udziału kwasu fumarowego z dodatkiem probiotyku Lacto-Sacc, w grupie 3 - mieszanka doświadczalna z dodatkiem 1% kwasu fumarowego i w 4 - mieszanka doświadczalna z dodatkiem 2% kwasu fumarowego. We wszystkich grupach uzyskano bardzo dobre wyniki odchowu badanych zwierząt. Dodatek 1 lub 2% kwasu fumarowego lub probiotyku Lacto-Sacc do diet spowodował poprawę tempa wzrostu prosiąt i warchlaków o 5-11% oraz polepszenie wykorzystania paszy o 5-8%, jakkolwiek różnice między grupami żywieniowymi nie były statystycznie istotne. Nie zanotowano również wpływu zróżnicowanego żywienia na poziom mocznika i białka w surowicy oraz glukozy we krwi badanych zwierząt.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.