Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Mangan (Mn) jest mikroskładnikiem metalicznym wykazującym właściwości oksydacyjne, a równocześnie jest metalem ciężkim. Pierwiastek ten wpływa na zmniejszenie w owocach zawartości m.in. Fe, Zn i Cu. Celem pracy była ocena wpływu zwiększania poziomu manganu w pożywce na zawartość pierwiastków metalicznych: Al, Ba, Cd, Co, Cr, Ni i Pb w owocach pomidora (Lycopersicon esculentum Mill.) wybranych odmian. Zastosowano pożywki o zawartości manganu [mg·dm⁻³]: 0,06, 0,3, 0,6, 1,2, 2,4, 4,8, 9,6 oraz 19,2. Najmniejsze stężenie (0,06 mg·dm⁻³) było ilością niedostateczną do zaspokojenia zapotrzebowania roślin, natomiast największe (19,2 mg·dm⁻³) stanowiło ilość nadmierną/toksyczną. Rośliny uprawiano w wełnie mineralnej z zastosowaniem fertygacji pożywką o następującym składzie chemicznym [mg·dm⁻³]: N-NH₄ – 2,2, N-NO₃ – 230, P – 50, K – 430, Ca – 145, Mg – 65, Cl – 35, S-SO₄ – 120, Fe – 2,48, Zn – 0,50, Cu – 0,07 i parametrach fizykochemicznych: pH – 5,50, EC – 3,00 mS·cm⁻¹. Na podstawie przeprowadzonych badań utworzono szereg zawartości metali ciężkich w owocach pomidora, przy optymalnym stężeniu manganu w pożywce na poziomie 0,3 ÷ 0,6 mg·dm⁻³, o postaci [mg·kg⁻¹ s.m.]: Ba (4,34 ÷ 6,18) > Ni (4,746 ÷ 5,198) > Co (1,014 ÷ 1,064) > Pb (0,854 ÷ 0,887) > Cd (0,379 ÷ 0,395) > Cr (0,12) > Al (0,066 ÷ 0,081). Wykazano, że przy optymalnej zawartości składników pokarmowych w pożywce, owoce pomidora uprawianego w wełnie mineralnej są cennym źródłem niklu, kobaltu i chromu, nie stanowiąc jednocześnie zagrożenia dla zdrowia pod względem zawartości w nich kadmu i ołowiu.
Celem badań była ocena barwy skorup i żółtek jaj oraz weryfikacja hipotezy o związku między barwą skorupy jaja, a intensywnością wybarwienia żółtka. Parametry barwy mierzono w systemie CIE L*a*b* (L* - jasność, a* - udział barwy czerwonej, b* - udział barwy żółtej), poddając ocenie jaja niosek rodów Rhode Island Red, Sussex, Leghorn, Zielononóżka kuropatwiana i Żółtonóżka kuropatwiana. Wszystkie nioski karmione były paszą o standardowym składzie. W badaniach potwierdzono zależność pomiędzy parametrami barwy skorupy a analizowanymi rodami niosek. Wykazano, że średnie wartości parametrów L* i a* barwy żółtka dla poszczególnych rodów nie różnią się statystycznie, co wskazuje że nie są zależne od genotypu, natomiast pozwala sugerować znaczny wpływ żywienia niosek na intensywność wybarwienia żółtka. Ponadto wykazano zależności pomiędzy niektórymi parametrami barwy żółtka i skorupy, jednak uzyskane korelacje nie pozwalają potwierdzić związku barwy skorupy i intensywności wybarwienia żółtka.
Objective: Contamination of feeds with pathogenic microflora and mycotoxins constitutes a serious threat both for animals and humans. The aim of the study was to determine the degree of risk of the occurrence of microscopic fungi, selected bacteria and mycotoxins from the trichothecene group in poultry feeds in western Poland. Results: In feed mixtures, the concentration of ergosterol (ERG), being a specific quantitative biomarker for the content of microscopic fungi, was determined. Grower and finisher feeds were characterized by a higher count of bacteria and fungi in comparison to starter feeds. A considerable variation was found in the amount of ergosterol in analyzed feeds. Mean ergosterol content in feeds amounted to 19.34 mg/kg. The most common genera of fungi detected in the tested feeds included Aspergillus, Rhizopus and Mucor. Irrespective of the type of feed, the proportion of trichothecenes group B was five times higher than that of trichothecenes group A in relation to the total content of these mycotoxins in samples. In terms of the analyzed mycotoxins, feeds contained the highest concentration of deoxynivalenol (DON). A statistically significant correlation was shown between DON and ERG and between total trichothecenes and ERG. Conclusion: Recorded results indicate that the level of microbiological contamination in feeds for broiler chickens produced in western Poland is within the requirements of the binding standards.
Wykazano, że patogenne mikroorganizmy ze środowiska kurnika mogą przenosić się na powierzchnię jaj konsumpcyjnych, co stwarza ryzyko bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów - potwierdzane liczbą rejestrowanych przypadków zatruć pokarmowych. Równocześnie z chorobotwórczymi bakteriami na skorupie występują również inne drobnoustroje, dlatego wykonano modelowe badania dotyczące przeżywalności i konkurencyjnych oddziaływań natywnej mikroflory skorupy z wybranymi patogenami. Przygotowano dwie grupy jaj o jałowionej i niejałowionej powierzchni skorupy, które zanieczyszczono inokulatami bakterii E. coli O2:H1:K4 PCM 413 i S. enteritidis PCM 843 oraz mieszaną kulturą obu bakterii. Próby przechowywano w warunkach chłodniczych przez 4 tygodnie. Oznaczenia mikrobiologiczne wykonano klasyczną metodę zalewową, posiewając homogenat skorup jaj na odpowiednie chromogenne podłoża. W wyniku przeprowadzonych doświadczeń stwierdzono, że im dłuższy czas przechowywania jaj, tym mniej naniesionych bakterii znajduje się na skorupach, a nawet często zupełnie znikają. Wywołane jest to prawdopodobnie niekorzystnymi warunkami wzrostu na powierzchni skorupy jaj tj. niską aktywnością wody oraz małą dostępnością składników pokarmowych. Dodatkowo przeżywalność badanego szczepu E. coli na powierzchni jałowionej jest dużo większa aniżeli w przypadku skorup niejałowionych, co związane jest z brakiem konkurencji o siedlisko. Badany szczep S. enteritidis w każdym analizowanym przypadku istotnie korzystniej znosi konkurencję natywnej mikroflory na niejałowionej powierzchni skorupy aniżeli w przypadku jałowionej powierzchni skorupy. Bakterie E. coli zamierają na powierzchni skorupy jaj konsumpcyjnych podczas ich przechowywania znacznie szybciej aniżeli S. enteritidis. Dodatkowo proces ten jest intensyfikowany współwystępowaniem natywnej mikroflory powierzchni skorupy.
Lizozym (N-acetylo-muramylohydrolaza E.C. 3.2.1.17) to niskocząsteczkowy enzym (14400 Da), występujący w wydzielinach, płynach ustrojowych oraz tkankach ludzi i zwierząt. Antybakteryjna aktywność monomeru lizozymu ograniczona jest przede wszystkim do bakterii Gram-dodatnich, co związane jest z budową ściany komórkowej. Enzym katalizuje hydrolizę wiązań glikozydowych β (1-4), uwalniając N-acetyloglukozoaminę i kwas N-acetylomuraminowy. Rozszerzenie spectrum antybakteryjnego działania lizozymu można uzyskać stosując modyfikacje enzymu. Celem pracy była ocena antybakteryjnego działania różnych form lizozymu w stosunku do bakterii Pseudomonas fluorescens. Przeprowadzono modyfikację chemiczną i termiczno-chemiczną lizozymu oraz porównano antybakteryjne działanie monomeru lizozymu i modyfikowanych preparatów. W uzyskanych preparatach lizozymu oznaczono udział form polimerycznych, aktywność hydrolityczną i hydrofobowość. Stwierdzono, że w porównaniu z monomerem i próbą kontrolną otrzymane modyfikowane preparaty wykazały hamujący wpływ na wzrost badanego szczepu Pseudomonas fluorescens. Szczególnie skuteczne działanie uzyskano w przypadku lizozymu poddanego modyfikacji termiczno-chemicznej, charakteryzującego się najwyższym udziałem form oligomerycznych i najwyższą hydrofobowością.
Celem pracy była ocena stanu mikrobiologicznego powierzchni skorup jaj konsumpcyjnych higienizowanych przy użyciu promieniowania UV-C 254 nm oraz określenie wpływu tego procesu na wybrane wyróżniki jakościowe treści jaj. Jaja poddano działaniu promieniowania UV-C 254 nm w naświetlaczu do jaj typu UV 254 (CompArt). Analiza mikrobiologiczna obejmowała oznaczenie na powierzchni skorup ogólnej liczby drobnoustrojów i bakterii z grupy coli oraz obecność pałeczek z rodzaju Salmonella. Oznaczenia wykonano bezpośrednio po naświetlaniu powierzchni skorup jaj oraz po 2 i 4 tygodniach przechowywania – wobec prób kontrolnych (nienaświetlanych). Stosowano różne dawki promieniowania wyrażone czasem naświetlania: 30, 60 i 90 s. Jaja użyte w eksperymencie miały różne stopnie zabrudzenia skorupy: brudne, wizualnie czyste i myte. Następnie oceniono indeksy białka i żółtka, wyznaczono jednostki Haugha, określono pienistość, trwałość piany oraz zmierzono pH. Stwierdzono, że naświetlanie jaj kurzych promieniowaniem UV-C 254 nm przez 30, 60 i 90 s nie spowodowało statystycznie istotnej redukcji ogólnej liczby drobnoustrojów na powierzchni skorupy jaj konsumpcyjnych. W przypadku naświetlania jaj przez 30 i 90 s zaobserwowano jednak tendencję zmniejszania się ogólnej liczby drobnoustrojów. Wykazano, że proces mycia jaj brudnych w połączeniu z zastosowaniem naświetlania promieniowaniem UV-C 254 nm może skutecznie redukować liczbę bakterii z grupy coli na powierzchni skorupy jaj konsumpcyjnych. Statystyczna analiza danych eksperymentalnych za pomocą testu Tukey`a nie wykazała istotnego wpływu promieniowania UV-C 254 nm na którykolwiek z badanych wyróżników jakości treści jaj. Obserwowane zmiany badanych cech związane były jedynie z naturalnie postępującym w czasie przechowywania procesem starzenia się jaj. Uzyskane wyniki dowodzą, że promieniowanie UV-C 254 nm może być bezpiecznym sposobem higienizacji skorupy jaj konsumpcyjnych. Przedstawiony eksperyment skłania do dalszych badań nad skutecznością promieniowania UV-C 254 nm.
The aim of the study was to assess the effect of lysozyme monomer and dimer as well as modified lysozyme preparations on the shelf life of chicken carcass elements (breast muscles) cold stored at 3°C±1°C. Total counts of aerobic bacteria were determined and sensory examination of the product was conducted. Analyses showed that surface application of dimer solutions and modified lysozyme preparations on chicken breast muscles makes it possible to extend the shelf life of the tested product by approx. a factor of 2 at the storage temperature used. It may be stated that lysozyme dimer and preparations containing both the dimer and monomer forms exhibit a more effective antibacterial action in comparison to the monomer form of this enzyme.
The aim of the study was to assess the quality and shelf life of pretreated poultry meat with vegetables packaged in a modified atmosphere (30% CO₂, 70% N₂) and stored in refrigerated conditions. Microbiological analyses determined total counts of aerobic bacteria, Escherichia coli, Enterobacteriaceae, and Staphylococcus aureus. Sensory examination of the product was also conducted. The application of modified atmosphere packaging of pretreated poultry meat products stored at 1±1°C makes it possible to extend their shelf life over 2 times. We may state that modified atmosphere packaging and storage of pretreated poultry meat products, with the simultaneous maintenance of a continuous cooling chain, is a highly effective method of extending their shelf life.
Jaja wyróżniają się znaczną wartością odżywczą i stanowią składnik wielu produktów żywnościowych. Wynika to z zawartości w ich treści wielu niezbędnych dla życia składników, w tym także mineralnych. Skład mineralny jaja kurzego jest zmienny i w znacznej mierze zależy od czynników żywieniowych oraz genetycznych. Celem badań było porównanie zawartości dziewięciu makro- i mikroelementów w treści jaj kur wybranych ras zachowawczych: Zielononóżka kuropatwiana, Żółtonóżka kuropatwiana, Rhode Island Red i Sussex, utrzymywanych w warunkach gospodarstwa ekologicznego i żywionych w jednakowy sposób. Wybrane pierwiastki oznaczono metodą AAS. Wykazano istotne zróżnicowanie jaj pod względem zawartości pierwiastków, zależne od rasy kur. Największą zawartość magnezu (161,13 mg·kg⁻¹), miedzi (1,46 mg·kg⁻¹) i selenu (0,35 mg·kg⁻¹) stwierdzono w treści jaj kur Sussex. Jaja kur Rhode Island Red zawierały najwięcej potasu (1377,02 mg·kg⁻¹), żelaza (47,63 mg·kg⁻¹) i manganu (151,50 mg·kg⁻¹). Zielononóżka kuropatwiana znosi jaja, w treści których wykazano największą zawartość cynku (23,33 mg·kg⁻¹), a w przypadku Żółtonóżki kuropatwianej – sodu (1820,92 mg·kg⁻¹) i wapnia (618,21 mg·kg⁻¹).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.