Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 48

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Podstawą badań była seria 10 doświadczeń bezczynnikowych z roślinami strączkowymi: grochem siewnym, łubinem wąskolistnym, łubinem żółtym (po trzy doświadczenia) i bobikiem (jedno doświadczenie), które prowadzono w latach 1989-1993 w trzech zakładach doświadczalnych ART w Olsztynie: Tomaszkowie, Łęźanach i Raciborzu, W analizie zmienności glebowej wykorzystano mapy produktywności gleb oraz mierniki statystyczne i geostatystyczne. W celu optymalizacji niektórych elementów planowania doświadczenia z tą grupą roślin wykorzystano procedurę optymalizacyjną Smitha, bazującą na oszacowaniach wskaźnika zmienności glebowej b oraz kalkulacji kosztów. Porównano różne metody wyznaczania wskaźnika zmienności glebowej 6, koszty zaś doświadczeń wyrażono jako nakłady pracy ludzkiej (rbh) i nakłady energetyczne (MJ). W ogólnej zmienności przestrzennej plonu nasion efekty trendu zmian żyzności gleby stanowiły 20-30%, na wariancję strukturalną, wynikającą z przestrzennej zależności obserwacji przypadało 10-20%, a na wariancję przypadkową odpowiednio 50-70%. Przeciętny dla roślin strączkowych zakres skorelowania obserwacji wynosił 5 m. Estymatory b wyznaczone metodami Kocha i Rigneya oraz Binnsa z doświadczeń czynnikowych symulowanych, z wyników doświadczeń bezczynnikowych wykazywały dużą zbieżność z analogicznymi wartościami wyznaczonymi klasycznymi metodami Smitha i Federera. Przeciętne oceny wskaźnika zmienności glebowej wynosiły 0.45, 0.50, 0.56 i 0.58, odpowiednio dla doświadczeń z łubinem wąskolistnym, łubinem żółtym, grochem i bobikiem. Empiryczne wielkości poletek optymalnych wynosiły 4 m2 dla grochu, 3,5 m2 dla łubinu żółtego oraz 3 m2 dla łubinu wąskolistnego i bobiku. Uzyskanie pożądanej precyzji doświadczenia (do 20%) umożliwia zastosowanie 5 powtórzeń w doświadczeniach z grochem i bobikiem oraz 7 powtórzeń w doświadczeniach z łubinami. W pracy przedstawiono przykłady praktycznego wykorzystania wyników doświadczeń czynnikowych już przeprowadzonych, umożliwiające estymację wskaźnika zmienności glebowej, a następnie określenie optymalnej wielkości poletka i wymaganej liczby powtórzeń (aneksy).
Paper suggests a new approach to analysis of field experiment results. The outset point are both the analysis of spatial variation and an assumption that the basis of the analysis is a plot and its position in the field. The occurrence of spatial variation can be a prerequisite to the purposefulness of applying more sophisticated methods to data analysis. If given spatial structure of the variation is confirmed, one can expect the application of alternative methods to data analysis will be more efficient than the classical ones. If spatial variation is random then traditional statistical techniques will be sufficiently effective. Tue Smith 's b index of soil variability and the autocorrelogram and semivariogram analyses were applied to evaluation of the soil variability while the Papadakis 's NNA and kriging were used to remove the spatial effects. It was stated that the magniture of b index, simple to measure in present experiment where the blocks were apphed, can point to purposefulness of detailed analysis of the background variation in the experiment and possible gain in experiment effectiveness.
The paper suggests some indicators for the application of spatial methods in field experimentation. The indicators were based on the data from two field-breeding experiments with pea and field bean. Partially balanced square lattice designs were applied. The Smith’s index of soil heterogeneity b, chemical properties of the soil e.g. pH, Mg, P and K contents as well as data obtained from check plots sown with a single variety were used to evaluate spatial variation across the experiments. The Smith’s index of soil variability b showed a potential as a convenient tool to assess the purposefulness of background variation analysis by applying spatial methods. When b<0.6 one can expect a significantly increased efficiency of the experiment. Therefore the application of the nearest neighbour analysis or kriging to the data obtained from a net of check plots can produce the concomitant variable which can reduce the experimental error effectively.
Na podstawie wyników serii doświadczeń bezczynnikowych z łubinem żółtym uprawianym na zieloną masę wyznaczono wskaźniki zmienności glebowej b Smitha, a następnie oszacowano odpowiednią wielkość poletka wg formuły Hathewaya dla różnej liczby powtórzeń i obiektów oraz założonej precyzji doświadczenia. Stwierdzono, że ocenę plonu zielonej masy w doświadczeniach z łubinem żółtym można przeprowadzić, stosując poletka o pow. od 2.5 m2 w 6 powtórzeniach do 7 m2 w 3 powtórzeniach dla układu losowanych bloków.
Na podstawie wyników serii doświadczeń bezczynnikowych z roślinami zbożowymi (żyto ozime, pszenica ozima, pszenica jara, jęczmień jary) określono odpowiednią wielkość poletka. W ocenie wskaźnika zmienności glebowej b zastosowano rozwiniętą formule Federera. Stwierdzono, że odpowiednie dla zbóż są poletka o powierzchni z przedziału od 6 m2 w 6 powtórzeniach do 20 m2 w 3 powtórzeniach. Poletka wydłużone, o większym stosunku długości do szerokości, były bardziej efektywne (niższa wariancja) niż poletka o mniejszym stosunku boków lub w kształcie kwadratu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.