Gwałtowne zamieranie lasów sprawiło, że wzrosło zainteresowanie innymi, poza dwutlenkiem siarki i tlenkami azotu, zanieczyszczeniami powietrza. Zwrócono uwagę na zanieczyszczenia wtórne, przede wszystkim na ozon. Jak wykazują prowadzone od 40 lat badania, jego zawartość w dolnej atmosferze wzrasta o ok. 2% rocznie. Szkodliwość ozonu zależna jest od gatunku roślin i stężenia skażeń. Oddziałuje on na całą roślinę, od systemu biochemicznego i fizjologicznego, przez zaburzenia wzrostu, zmniejszenie owocowania i pogorszenie jakości owoców — aż do zaburzeń w ekosystemach (zamieranie lasów). U zwierząt powoduje natomiast groźne zmiany w systemie oddychania.