Klasyfikacja zaburzeń snu obejmuje obecnie ponad 80 kategorii, których prawidłowe rozpoznanie i leczenie wymaga współpracy wielu specjalistów, w tym pediatrów, psychiatrów, neurologów, psychologów i laryngologów. Zaburzenia snu występują u ok. 10-40% dorosłych, ich przyczyny definiowane są jako polietiologiczne. Badania o charakterze epidemiologicznym wskazują także na występowanie związku zaburzeń snu jak i otyłości. Praca przedstawia przypuszczalne mechanizmy neurofizjologiczne wiążące zaburzenia snu oraz powstawanie otyłości i innych zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka. Zwraca się uwagę na zaburzenia w zakresie obniżenia poziomu leptyny, zmiany w stężeniach innych apetytozależnych neuropeptydów, zakłócenia pracy autonomicznego układu nerwowego (AUN) oraz metabolizmu glukozy.