Autyzm to zaburzenie rozwojowe, zaliczane do Zaburzeń ze Spektrum Autyzmu (ZSA). W ostatnich dwóch dekadach jest obserwowany wzrost występowania autyzmu, co spowodowane jest lepszą diagnostyką ZSA, jak również rozpowszechnieniem czynników środowiskowych odgrywających rolę w patogenezie. Obecnie uważa się, że jest ona złożona i obejmuje zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Z czynników innych niż genetyczne należy wymienić: zespół jelita przesiąkliwego (charakteryzujący się zwiększeniem przepuszczalności jelit dla toksyn, bakterii oraz innych makromolekuł), zakażenia bakteryjne, nasilony stres oksydacyjny oraz nieprawidłowy metabolizm siarki. Niesatysfakcjonujące efekty dotychczasowych sposobów leczenia zwiększyły zainteresowanie innymi metodami, w tym dietoterapią. Wymienia się tu: dietę bezmleczną i bezglutenową, dietę specyficznych węglowodanów, dietę niskofenolową, niskoszczawianową oraz dietę ketogenną. Decyzja o wdrożeniu diety jest podejmowana często przez rodziców dziecka z ZSA bez wiedzy lekarza i właściwej diagnostyki. Celem pracy był przegląd aktualnych badań dotyczących skuteczności obecnie proponowanych diet w leczeniu ZSA oraz zagrożeń związanych z ich stosowaniem. Ponadto w pracy poruszono również znaczenie prawidłowego zbilansowania diety dziecka z ZSA, które według Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej powinno stanowić element leczenia autyzmu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.