Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Gospodarka nieruchomości jest jednym z istotnych wymiarów funkcjonowania całego kraju. Szczególne upodobanie w nieruchomościach, objawiające się w chęci ich posiadania, znajduje uzasadnienie w tym, iż przypisywane są im własności ekonomiczne i inwestycyjne. Nieruchomości kryją w sobie potencjał dochodowy, który można spożytkować pod warunkiem właściwie podejmowanych działań. Muszą być one skoncentrowane na osiągnięciu możliwie najlepszych korzyści przy równoczesnym optymalnym wykorzystaniu ich walorów. Oznacza to, że dla optymalnego wykorzystania nieruchomości niezbędna jest odpowiednio dobrana strategia gospodarowania w tym segmencie. Gospodarowanie nieruchomościami określa więc relacje i procedury, których przedmiotem są nieruchomości, a mające na celu racjonalne zagospodarowanie otaczającej nas przestrzeni. Uskutecznienie wszelkich zaplanowanych zmian w terenie to kwestia pozostająca w zakresie czynności prawnych i geodezyjnych, które również stanowią aspekt gospodarki nieruchomościami. Oczywistym jest więc, iż gospodarowanie nieruchomościami to nie tylko uregulowania prawno - administracyjne i aspekt związany z wyceną nieruchomości, ale również procedury geodezyjne. Kompletny i sprawnie funkcjonujący kataster jest podstawą dla prawidłowej realizacji wszelkich procesów gospodarowania nieruchomościami. W pracy skupiono się na problematyce procedury podziału nieruchomości w aspekcie ustalania i pobierania opłat z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Autorzy wskazują na możliwość wykorzystania wartości katastralnej, jako jednego z elementów systemu katastralnego, w procesie ustalania opłaty adiacenckiej.
2
100%
Kataster gruntowy, w postaci map i rejestrów tworzonych na potrzeby naliczania i pobierania podatku od posiadanych gruntów, funkcjonował na ziemiach polskich od przełomu XVIII i XIX wieku aż do momentu wprowadzenia ewidencji gruntów i budynków dekretem z 1955 roku. Efektem wieloletnich zmian i przeobrażeń w tym zakresie jest funkcjonująca dziś ewidencja gruntów i budynków. W operacie ewidencji gruntów i budynków rejestrowane są informacje o strukturze przestrzennej i stanie prawnym nieruchomości. Niejednokrotnie kwestia stanu prawnego ujawnionego w istniejących księgach wieczystych pozostaje w sporze z zapisami ewidencji gruntów i budynków, a na terenach byłego zaboru austriackiego trzeba mieć na uwadze również informacje zawarte w dokumentacji katastru gruntowego. Podejmując się próby ustalenia stanu prawnego nieruchomości, a jednocześnie wskazania zasięgu tych praw na gruncie należy mieć na uwadze, jak trudne może to być zadanie. Zapisy w dawnych księgach hipotecznych oraz dane wynikające z map katastralnych (o ile mamy do nich dostęp) są często jedynym wiarygodnym źródłem informacji o stanie nieruchomości sprzed II wojny światowej. Właściwe wykorzystanie dokumentacji katastru gruntowego może przynieść wymierne efekty nie tylko w pracach związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, ale też podczas ustalania i regulacji stanu prawnego nieruchomości. W pracy prezentowane są wyniki analizy zachowanych materiałów austriackiego katastru gruntowego wykorzystanych podczas ustalania stanu prawnego nieruchomości na terenie byłej gminy katastralnej Hrebenne.
Obecna praktyka geodezyjna z powodzeniem wykorzystuje komputeryzację i informatyzację. Nawet najprostsza praca nie może zostać wykonano bez chociażby najmniejszego udziału metod cyfrowych. Zdarza się jednak że geodeta musi wykorzystać materiały archiwalne, w tym klasyczne mapy ewidencyjne. Niejednokrotnie okazuje się, że koniecznie jest przetworzenie takich danych do postaci cyfrowej. W przypadku map papierowych oraz matryc i pierworysów, nie jest to trudne. Wymaga jednak od wykonawcy wiedzy o możliwych zagrożeniach w przypadku nieumiejętnego przeprowadzenia takiego postępowania. Mapy klasyczne należy oczywiście zeskanować a następnie skalibrować, czyli dokonać transformacji do układu, w którym wykonane ma zostać opracowanie. Celem autorów, którzy przedstawiają zagadnienie w świetle podstawowych prac geodezyjnych, jest ukazanie jak trudno dobrze przygotować mapy w formacie cyfrowym oraz ustrzec wykonawców geodezyjnych przed zbyt dużym zaufaniem do otrzymanych wyników bez konfrontacji ich z rzeczywistością.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.