Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Prawidłowe żywienie zgodnie z określonymi potrzebami organizmu, jest jednym z głównych czynników wpływających na utrzymanie przez sportowców dobrego stanu zdrowia i uzyskiwania wyśmienitych rezultatów sportowych, szczególnie w lekkoatletyce. Biegi długodystansowe są dyscypliną która wymaga od zawodników dużej wytrzymałości, wytrwałości i samozaparcia, i na końcowy sukces zawodnika składa się wiele czynników, wśród, których jednym z ważniejszych jest odpowiednia dieta i suplementacja. Celem pracy było określenie sposobu odżywiania sportowców uprawiających biegi długodystansowe poprzez zbadanie za pomocą ankiety takich czynników jak: ich nawyki żywieniowe, stosowanie przez nich odżywek oraz określenie poziomu ich aktywności fizycznej. Uzyskane wyniki ankiet mężczyzn trenujących lekkoatletykę porównano z wynikami uzyskanymi od równolatków prowadzących sedenteryjny tryb życia. Na podstawie analizy wyników wykazano, iż dieta, którą stosują lekkoatleci różni się w zasadniczy sposób od diety osób nietrenujacych. Tylko 10% osób sedenteryjny przyznawało się do spożywania 4 posiłków dziennie w odróżnieniu do lekkoatletów, których 60% deklarowało spożycie takiej ilości posiłków. Preferencja spożywania wody mineralnej była znacznie większa u sportowców, których 55% deklarowało picie 3-5 szklanek wody dziennie, a tylko 10% nietrenujących mężczyzn przyznawała się do spożywania jakiej ilości wody. Częstość spożywania owoców była większa u sportowców. Aż 80% badanych lekkoatletów deklarowało, że owoce spożywa raz dziennie, podczas gdy w grupie porównawczej zaledwie 25%. Z analizy ankiet wynika, że najbardziej popularne wśród lekkoatletów były odżywki energetyczne, oraz reduktory tkanki tłuszczowej. Do ich stosowania zgodnie z zaleceniami trenerów przyznawało się 65% respondentów. Wyniki uzyskanych badań pozwalają na stwierdzenie, że świadomość prozdrowotna osób trenujących jest na znacznie wyższym poziomie niż w grupie sedenteryjny.
Pływanie jest specyficzną dyscypliną sportową ponieważ rywalizacja odbywa się w środowisku wodnym. Odpowiednio zbilansowana dieta powinna chronić organizm pływaka przed zagrożeniami tego środowiska oraz wzmożonym wysiłkiem fizycznym. Celem pracy była ocena sposobu odżywiania trenujących pływanie kobiet i mężczyzn, poprzez zbadanie za pomocą ankiety takich czynników jak: ich nawyki żywieniowe oraz stosowanie przez nich odżywek. Badania ankietowe przeprowadzono z udziałem 40 pływaków - 20 kobiet i 20 mężczyzn. Na podstawie analizy uzyskanych wyników wykazano, iż dieta, którą stosują pływacy powinna w pełni zapewniać zapotrzebowanie energetyczne ich organizmu. Większość, bo aż (55%) kobiet i (40%) mężczyzn spożywało 4 posiłki dziennie. Spożycie drobiu kilka razy w tygodniu deklarowało 59% kobiet i 45% badanych mężczyzn. Preferencja spożywania chudych wędlin wynosiła 45% zarówno u trenujących mężczyzn jak i kobiet. Spożycie chudych serów deklarowało 50% kobiet i 45% mężczyzn. Codzienne lub kilka razy dzienne spożycie warzyw deklarowało 65% kobiet i 50% mężczyzn. Największą popularnością wśród ankietowanych pływaków cieszyły się odżywki energetyczne, które stosowało 80% mężczyzn i 75% kobiet. Na drugim miejscu znajdowały się preparaty witaminowe i mineralne, do przyjmowania, których przyznawało się 60% mężczyzn i 65% kobiet. Na trzecim miejscu znalazły się napoje izotoniczne, do spożywania, których deklarowało się 60% kobiet i 50% mężczyzn. Zadowalające wyniki ankiet świadczą o znajomości oraz stosowaniu niektórych strategii żywieniowych zalecanych pływakom.
Celem pracy było określenie wpływu dwudziestojednodniowego leczenia sanatoryjnego na zmianę masy ciała, grubości fałdów skórno-tłuszczowych oraz zawartości procentowej tkanki tłuszczowej u kuracjuszy stosujących różne rodzaje diet. W wyniku przeprowadzonych obserwacji i po dokonaniu analizy uzyskanych wyników stwierdzono, iż największe zmiany grubości tych fałdów odnotowano wśród kobiet stosujących dietę lekką natomiast największe zmiany grubości fałdów wystąpiły u mężczyzn stosujących dietę cukrzycową U 27 % ogółu przebadanych osób nie zaobserwowano zmiany procentowej zawartości tkanki tłuszczowej, 25 % i kuracjuszy odnotowało przyrost procentowej zawartości tkanki tłuszczowej a u 48 % pacjentów odnotowano ubytek tejże wartości.
Celem pracy było obliczenie bilansu energetycznego u kuracjuszy podczas 21. dniowego leczenia sanatoryjnego i określenie jego wpływu na zmianę masy ciała badanych osób. W wyniku przeprowadzonych obserwacji i po dokonaniu analizy uzyskanych wyników stwierdzono, iż diety stosowane przez pacjentów były nieprawidłowo dobrane do płci. Kobiety stosowały diety o zbyt dużych wartościach kalorycznych, co spowodowało wzrost ich masy ciała oraz wzrost BMI. W grupach męskich natomiast obserwowano w większości przypadków ujemny bilans energetyczny, który spowodował obniżenie masy ciała i obniżenie BMI ale nie do wartości prawidłowych. Pobyt w sanatorium powinien nauczyć pacjenta stosowania odpowiedniej diety, a jej ustalenie zależne od masy ciała, płci, wysokości i obciążenia fizycznego powinno być wyznaczone dokładnie przez personel medyczny.
Wprowadzenie. Istnieje duży nacisk kulturowy na ideał szczupłej sylwetki. Szczególnie podatne na takie wpływy są dziewczęta i młode kobiety, których kariera zawodowa związana jest z koniecznością utrzymania niskiej masy ciała i odpowiedniej budowy. Problem dotyczy szczególnie młodych tancerek, uczennic szkół baletowych, modelek oraz zawodniczek niektórych dyscyplin sportu. Aby osiągnąć zawodowy sukces, kobiety te muszą odznaczać się wdziękiem ruchów oraz „nienaturalną” szczupłością, zwykle będącą rezultatem stosowania specjalnej diety. Cel badań. Celem badań była ocena sposobu żywienia uczennic szkoły baletowej oraz porównanie otrzymanych wyników z obowiązującą normą żywieniową. Materiał i metody. Badaniami objęto 14 dziewcząt, u których dokonano pomiarów biometrycznych ciała. Zmierzono wysokość (BH) oraz masę ciała (BM) i wyliczono BMI (Body Mass Index), a uzyskane wyniki porównano z wartościami referencyjnymi. Uczennice przez okres 10 dni notowały rodzaj i ilość spożywanych pokarmów. Obliczeń ilości energii oraz poszczególnych składników pokarmowych z dokonano za pomocą programu komputerowego Food 3. Wyniki. Porównując zawartość składników pokarmowych w całodziennych racjach pokarmowych badanych dziewcząt w stosunku do zalecanych norm, stwierdzono niedobory tłuszczów, błonnika jak również K, Ca, Fe, Mg, oraz witamin: B1 i PP . Wnioski. Niewłaściwa dieta, w której występują niedobory składników odżywczych może być przyczyną nieprawidłowego rozwoju organizmu.
Dokonano oceny efektywności stosowania dwutygodniowej terapii dietetycz- no-ruchowej a 56 kobiet i 15 mężczyzn. Oznaczono: BM (masa ciała), BMI (body mass index), LBM (beztłuszczowa masa ciała), WHR (waist to hip ratio) oraz masą tłuszczu (FATkg i FAT%) przed i po kuracji. Badanych podzielono na 4 grupy uwzględniając płeć: grupa Kobiet i grupa Mężczyzn oraz wartość BMI — grupa BMI < 27 i grupa BMI >27. Masa ciała, zawartość tkanki tłuszczowej oraz BMI obniżyły się we wszystkich badanych grupach po 2 tygodniach terapii.
Wstęp i cel pracy. Zabiegi w saunie, często stosowane zarówno w sporcie, jak i rekreacji, są obecnie przedmiotem zainteresowania coraz szerszego grona badaczy. Celem pracy było zbadanie wpływu jednorazowej oraz powtarzanych kąpieli w saunie fińskiej na zmianę objętości osocza i ilościowe zmiany leukocytów u młodych aktywnych fizycznie mężczyzn. Materiał i metody. Zbadano 16 mężczyzn w wieku od 20–23 lat, poddawanych kąpielom w saunie fińskiej w temperaturze około 90 °C, wilgotności 5–20%. Zabiegi złożone były z 10 kąpieli (3 × 15 min, z dwuminutowym chłodzeniem) przez okres miesiąca. Przed pierwszą i dziesiątą sauną, 10 minut po nich oraz po 24h pobierano krew. Wskaźniki hematologiczne zostały skorygowane o zmianę objętości osocza (%ΔPV). Wyniki. Wystąpił spadek objętości osocza i masy ciała badanych zarówno po pierwszej, jak i ostatniej saunie. Większy średni ubytek objętości osocza zanotowano po ostatniej kąpieli w saunie w porównaniu z pierwszym zabiegiem. W obrazie białokrwinkowym badanych po pierwszej i dziesiątej saunie nie zaobserwowano zmian w całkowitej liczbie leukocytów. Nieistotny wzrost całkowitej liczby krwinek białych stwierdzono 24 godziny po zakończeniu pierwszej i dziesiątej sauny. Po pierwszej i ostatniej kąpieli stwierdzono wzrost liczby neutrofili oraz spadek limfocytów, monocytów i eozynofili. Wnioski. Ubytek objętości osocza i spadek masy ciała na skutek intensywnego pocenia był większy po serii 10 zabiegów w saunie w porównaniu do pojedynczego zabiegu. Sauna nie spowodowała zmian w całkowitej ilości leukocytów, uwzględniając zmianę objętości osocza na skutek odwodnienia. Po pierwszej i po ostatniej saunie zanotowano przesunięcie stosunku neutrofili do limfocytów na korzyść neutrofili prawdopodobnie na skutek działania hormonu wzrostu i adrenaliny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.