Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Inulina i fruktooligosacharydy zaliczane są do prebiotyków, które stymulują wzrost korzystnych bakterii w okrężnicy. Regulują one pracę przewodu pokarmowego, zwiększają absorpcję składników mineralnych oraz odgrywają istotną rolę w prewencji różnych schorzeń. Właściwości technologiczne inuliny i fruktooligosacharydów pozwalają na wykorzystanie ich do produkcji wyrobów o obniżonej zawartości tłuszczu lub węglowodanów. Zalety technologiczne tych substancji to przede wszystkim korzystny wpływ na smak, strukturę i konsystencję produktów. Prebiotykami mogą być wzbogacane zarówno przetwory mleczne, jak również produkty zbożowe i przetwory mięsne.
Celem pracy była ocena poziomu spożycia wielonienasyconych kwasów tłuszczowych z rodziny n-3 i n-6 przez dorosłych mieszkańców Warszawy na tle spożycia krajowego (w polskich gospodarstwach domowych). Poziom spożycia wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oszacowano na podstawie danych z badań przeprowadzonych w latach 2001/2002 na grupie dorosłych mieszkańców Warszawy przy zastosowaniu metody 3-dniowego bieżącego notowania oraz w oparciu o dane pochodzące z badań budżetów gospodarstw domowych GUS z 1998 i 2001 roku. Spożycie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych n-3 w warszawskiej i ogólnokrajowej diecie było niższe od zalecanego. Spożycie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych z grupy n-6 w diecie badanych mieszkańców Warszawy było niższe od zalecanego, natomiast w ogólnokrajowej diecie było zgodne z zaleceniami. Proporcja wielonienasyconych kwasów tłuszczowych n-6 do n-3 w diecie badanych mieszkańców Warszawy wynosiła 5:1 i była zbliżona do zalecanej w krajowych normach (4-6:1), natomiast w diecie ogólnopolskiej proporcja ta była wyższa od zalecanej i wynosiła 7:1. Przeprowadzone badania wskazują na potrzebę zwiększenia spożycia wielonienasyconych kwasów n-3 przez zwiększenie spożycia ryb morskich i ich przetworów.
The purpose of the study was to compare the intakes level of n-3 and n-6 polyunsaturated fatty acids in the diet of Poland inhabitants in relation to the intakes of these compounds in other countries. The lowest and most beneficial proportion of polyunsaturated fatty acids n-6 to n-3 is characteristic of the Japanese diet and it amounts to 4:1. The ratio of polyunsaturated fatty acids n-6 to n-3 in the Norwegian and Danish diets was similar (5:1), whereas in the Polish diet the ratio was too high (7:1), which was nutritionally unfavourable. The highest and the least favourable proportion of n-6 to n-3 fatty acids was demonstrated for the American (about 10:1) and Australian (about 8:1) diets.
Sushi to tradycyjne japońskie danie, składające się głównie z ryżu w połączeniu z rybami lub owocami morza, wodorostami nori, warzywami. W artykule oceniono wartość odżywczą i czystość mikrobiologiczną siedmiu rynkowych potraw sushi, oferowanych jako dania gotowe. Wartość odżywcza sushi zależała od składników użytych do przygotowania dania. Ryż stanowił podstawowy składnik sushi, będący źródłem węglowodanów w potrawie. Sushi bez dodatku ryb, zawierające różne dodatki roślinne, charakteryzowało się niską zawartością białka i tłuszczu (poniżej 3%). Zawartość białka w potrawie zwiększał dodatek ryb, a tłuszcz - jego udział w surowcach. Badania czystości mikrobiologicznej wykazały występowanie w rynkowych potrawach sushi bakterii Escherichia coli, natomiast nie stwierdzono obecności pałeczek Salmonella i Listeria monocytogenes. W celu zapewnienia odpowiedniej jakości mikrobiologicznej produktów należy dbać o właściwe warunki pozyskiwania, transportu, przygotowywania i przechowywania surowców i potraw.
Oszacowano poziom spożycia białka, tłuszczu, węglowodanów, witaminy C oraz wapnia i magnezu z różnych grup produktów spożywczych, na podstawie danych z badań przeprowadzonych w latach 2001/2002 na grupie dorosłych mieszkańców Warszawy przy zastosowaniu metody 3-dniowego bieżącego notowania. Stwierdzono, że dieta mieszkańców Warszawy charakteryzowała się niskim spożyciem węglowodanów, wysokim udziałem tłuszczu oraz dość wysokim spożyciem białka. Spożycie witaminy C i wapnia było znacznie niższe od zalecanych norm, natomiast spożycie magnezu przez dorosłych mieszkańców Warszawy było zgodne z zaleceniami.
Metody minimalnego przetwarzania żywności umożliwiają uzyskanie produktów gotowych lub prawie gotowych do spożycia, charakteryzujących się odpowiednią trwałością, o maksymalnie zachowanej jakości sensorycznej, zachowujących wysoką -war­tość odżywczą i jednocześnie bezpiecznych w spożyciu. Podstawową zasadą zwiększania trwałości żywności minimalnie prze­tworzonej jest łączne oddziaływanie kilku czynników utrwalających. W celu uzyskania wyrobów o odpowiedniej jakości mikro­biologicznej, bardzo istotna jest -właściwie przeprowadzona obróbka -wstępna z zastosowaniem dezynfekcji surowców warzyw­nych, zastosowanie odpowiednich -warunków pakowania, szybkie schłodzenie, jak również staranne przestrzeganie niskich tem­peratur przechowywania, najkorzystniej, w zakresie od 0 do 3°C w czasie dystrybucji i sprzedaży. Metody minimalnego przetwa­rzania umożliwiają uzyskanie produktówpod -względem naturalności i świeżości zbliżonych do surowców nieprzetworzonych.
Analiza diety mieszkańców Warszawy na tle diety ogólnokrajowej wykazała w obu przypadkach zbyt duży udział tłuszczu, przekraczający zalecane normy o ok 5-6% w przeliczeniu na jego udział w wartości energetycznej diety. Niekorzystne z punktu widzenia żywieniowego jest także zbyt niskie spożycie kwasu linolenowego przy wysokim udziale kwasu linolowego, jak również wysokie spożycie cholesterolu oraz izomerów trans kwasów tłuszczowych.
9
81%
Spent yeasts are by-products arising from beer and wine production which over many years have been chiefly used as feed additives for livestock. They contain many valuable and bioactive substances which has thereby generated much interest in their exploitation. Up till now, the main products obtained from beer-brewing yeasts are β-glucans and yeast extracts. Other like foodstuffs include dried brewer’s yeast, where this is dried and the bitterness removed to be fit for human consumption as well as mannan-oligosaccharides hitherto used in the feed industry. β-glucans constitute the building blocks of yeast cell walls and can thus be used in human nutrition as dietary supplements or serving as food additives in functional foods. β-glucans products obtained via post-fermentation of beer also exhibit a high and multi-faceted biological activity where they improve the blood’s lipid profile, enhance immunological status and have both prebiotic and anti-oxidant properties. Yeast extracts are currently being used more and more to enhance flavour in foodstuffs, particularly for meat and its products. Depending on how autolysis is carried out, it is possible to design extracts of various meat flavours characteristic of specific meats. Many different flavour profiles can be created which may be additionally increased in combination with vegetable extracts. Within the food market, yeast extracts can appear in various guises such as liquids, pastes or powders. They all contain significant amounts of glutamic acid, 5’-GMP and 5’-IMP nucleotides together with various amino acids and peptides that act synergistically for enhancing the flavour of foodstuff products. Recent studies have demonstrated additional benefits of yeast extracts as valuable sources of amino acids and peptides which can be used in functional foods and dietary supplements. These products possess GRAS status (Generally Recognised As Safe) which thereby also adds further as to why they should be used as natural food additives that are functional.
Background. Antioxidant vitamins such as alpha-tocopherol (vitamin E), ascorbic acid (vitamin C), and beta-carotene (provitamin A), play a significant role in protecting the body from an excess of free radicals. The vitamin content of the diet is thus very important. Objective. To assess whether the dietary intake of vitamins A, C and E is adequate in a selected group of adolescents living in Warsaw. Material and methods. The mean vitamin consumption was estimated using three-day dietary records whilst vitamin contents of selected foodstuffs were obtained from Food Composition Tables. Both were related to Polish nutrition standards applied to adolescents; i.e. EAR (Estimated Average Requirement) for vitamins A and C and AI (Adequate Intake) for vitamin E. Results. Dietary vitamin C in adolescents and vitamin E in girls were around 18-25% lower than that recommended. Diets that were deficient in vitamins C and E were recorded in 47% to 67% adolescents. Conclusions. It is therefore necessary to increase the consumption of vegetables and fruit which provide a valuable dietary source for these vitamins.
W pracy oszacowano zawartość witamin w diecie dorosłych mieszkańców Warszawy, przy zastosowaniu metody 3-dniowego bieżącego notowania. Spożycie witaminy B1 było o ok. 40% niższe od podanego w normach, poziom spożycia witaminy C, B2, PP i B6 był o ok. 20-30% niższy od zalecanego, natomiast zawartość folianów w diecie zapewniała realizację normy jedynie w 50%. Spożycie witamin E, A i B12 było wyższe od wartości podanych w normach. W celu zapewnienia prawidłowej podaży witaminy C należałoby zwiększyć spożycie owoców, warzyw oraz ich przetworów. Zwiększenie udziału w diecie witamin: B1 PP, B6 oraz folianów, można osiągnąć zwiększając spożycie warzyw i ich przetworów oraz pieczywa i produktów zbożowych. W celu zapewnienia prawidłowych ilości witaminy B2 w diecie należy zalecać spożycie większej ilości mleka, produktów mlecznych, warzyw oraz pieczywa i produktów zbożowych.
Tradycyjne japońskie danie sushi, w skład którego wcho¬dzi ryż zestawiony przeważnie z surowymi rybami, owoca¬mi morza, wodorostami nori i warzywami, stanowi kompo¬zycję wartościową pod względem odżywczym, jak również wysoko cenioną za 'walory sensoryczne i estetyczne. Do po-tencjalnych zagrożeń zdrowotnych związanych z konsump-cją sushi można zaliczyć obecność bakterii i pasożytów, któ¬re należy eliminować przez zastosowanie obróbki termicznej ryb. W przypadku ryb przeznaczonych do spożycia na suro-wo, wymagane jest zastosowanie zamrażania w celu wyklu-czenia infekcji pasożytniczych. Dla zapewnienia odpowied-niej jakości mikrobiologicznej, istotne jest zapewnienie wła¬ściwych warunków pozyskiwania, transportu, przechowywa¬nia i przygotowywania surowców i potraw.
Celem pracy byla ocena poziomu spożycia składników mineralnych w polskiej diecie. Średnie spożycie wybranych składników mineralnych w kraju oszacowano w oparciu o dane pochodzące z badań budżetów gospodarstw domowych GUS z 1998 i 2001 roku. Spożycie sodu było dwukrotnie wyższe od zalecanego, co bylo skutkiem dużego dodatku soli kuchennej do potraw. Wysokie spożycie fosforu wynikało głównie ze zbyt dużego spożycia mięsa i jego przetworów. Spożycie wapnia było o 50% niższe od podanego w normach, co wynikało z niedostatecznego spożycia mleka oraz produktów mlecznych. Zbyt niski poziom spożycia magnezu i miedzi był skutkiem zbyt małego spożycia pieczywa i produktów zbożowych oraz warzyw i ich przetworów, natomiast niska zawartość potasu w diecie wynikała z małego spożycia warzyw i ich przetworów. Niedoborowa ilość żelaza i cynku w diecie wynikała głównie ze zbyt niskiego udziału pieczywa i produktów zbożowych.
The aim of the study is to assess the contents of iron, zinc and copper in the diet among of adolescents living in Warsaw. The intake of selected trace elements was estimated on the basis of three-day dietary records. Microelement contents in the diet were calculated using Food Composition Tables. The percentage of the RDA realization for the safe level was calculated on the basis of standards for Polish population, developed by National Food and Nutrition Institute. It was demonstrated that adolescents living in Warsaw had 50-60% copper-deficient diets. The content of iron and zinc in the diet of adolescents was about 10‑40% lower than recommended. Deficiency of iron in the body causes anaemia and influences learning process, therefore the content of this element in the diet of young people is especially important.
Celem pracy była ocena zawartości witaminy C, polifenoli i karotenoidów oraz określenie aktywności przeciwutleniającej proszków wyprodukowanych w warunkach przemysłowych z wybranych surowców roślinnych w procesie liofilizacji, a następnie poddanych mikronizacji. Zbadano 12 proszków: owocowych, warzywnych, z pokrzywy i trawy jęczmiennej, cieszących się coraz większym zainteresowaniem konsumentów. Zawartość witaminy C, frakcji polifenoli i karotenoidów w proszkach oznaczono metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej HPLC, aktywność przeciwutleniającą – metodą spektrofotometryczną z zastosowaniem syntetycznego kationorodnika ABTS˙⁺. W zależności od rodzaju badanych surowców roślinnych wytworzone proszki charakteryzowały się zróżnicowaną, dość dużą zawartością badanych substancji bioaktywnych oraz aktywnością przeciwutleniającą. Najwięcej witaminy C zawierały proszki z owoców rokitnika i z jarmużu (odpowiednio: 333 i 348 mg/100 g) oraz proszki z mieszanki czerwonych owoców i warzyw (średnio 486 mg/100 g). Największą zawartością polifenoli ogółem oraz najwyższą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowały się proszki z aronii i borówki czernicy. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że otrzymane proszki, w zależności od ich rodzaju, mogą być wykorzystywane do produkcji żywności funkcjonalnej, żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego i suplementów diety nie tylko ze względu na swoje walory sensoryczne, ale także z uwagi na zawartość cennych składników: naturalnej witaminy C, polifenoli i karotenoidów.
Over recent years, there has been increasing interest noted in those active substances derived from plants that show potential for preventing cancer development. The most promising candidate is resveratrol which can be found in large amounts in the skin of grapes, tomatoes and in red wine. Its beneficial effects on the human body are seen both in prevention and therapy. The anti-carcinogenic action of resveratrol is linked with its ability to neutralise reactive oxygen species and to modulate cellular processes such as apoptosis, and both cancerous cell proliferation and differentiation. This article presents the characteristics of resveratrol as a bioactive compound derived from natural sources exhibiting anti-cancer properties, which, because of a wide spectrum of biological activities may be used in the prevention of cancer. Many in vitro and animal-based studies have demonstrated such preventative anti-cancer action in the colon, prostate, breast and lungs. The beneficial effects of resveratrol are also presented when adopted as a support to conventional treatments of cancer using chemo- and radio-therapy.
Background. The roasting stage constitutes a key component in the manufacturing process of natural coffee because temperature elicits changes in bioactive compounds such as polyphenols and that Maillard-reaction compounds appear, thus affecting the product’s sensory and antioxidant properties. Actual contents of these compounds may depend on which region the coffee is cultivated as well as the extent to which the beans are roasted. Objectives. To determine polyphenols content and antioxidant activity in the ‘Arabica’ coffee type coming from various world regions of its cultivation and which have undergone industrial roasting. Also to establish which coffee, taking into account the degree of roasting (ie. light, medium and strong), is nutritionally the most beneficial. Materials and Methods. The study material was natural coffee beans (100% Arabica) roasted to various degrees, as aforementioned, that had been cultivated in Brazil, Ethiopia, Columbia and India. Polyphenols were measured in the coffee beans by spectrophotometric means based on the Folin-Ciocalteu reaction, whereas antioxidant activity was measured colourimetrically using ABTS+ cat-ionic radicals. Results. Polyphenol content and antioxidant activity were found to depend both on the coffee’s origin and degree of roasting. Longer roasting times resulted in greater polyphenol degradation. The highest polyphenol concentrations were found in lightly roasted coffee, ranging 39.27 to 43.0 mg/g, whereas levels in medium and strongly roasted coffee respectively ranged 34.06 to 38.43 mg/g and 29.21 to 36.89 mg/g. Antioxidant activity however significantly rose with the degree of roasting, where strongly roasted coffee had higher such activity than lightly roasted coffee. This can be explained by the formation of Maillard-reaction compounds during roasting, leading then to the formation of antioxidant melanoidin compounds which, to a large extent, compensate for the decrease in polyphenols during roasting. Conclusions. Polyphenols levels and antioxidant activities in the studied Arabica coffee beans that had undergone roasting depended on the cultivation region of the world. Longer roasting caused a significant decline in polyphenols compound levels (from 7.3% to 32.1%) in the coffee beans. Antioxidant activities of coffee increased with roasting, despite reduced levels of natural antioxidants. From a nutritional standpoint, the most favoured coffees are those lightly or medium roasted.
Background. Osmolalities can be useful markers for determining whether given beverages are suited for maintaining an adequate hydration of the body. Losing 2% of body water relative to body mass reduces the efficiency of body function when undertaking physical effort by around 20%. Deficiencies in water intakes approaching 5-8% of body mass, double the impairment to the body’s physical and mental functioning, whereas at a level of 10% the body becomes incapable of performing any sort of physical effort. For such reasons the body’s hydration status is vital to its functioning. Objectives. To asses osmolalities as measured in various types of commercially available mineral waters and non-alcoholic beverages containing different amounts of extracts. Materials and Methods. Test materials were commercially available mineral waters (of low, medium and high mineral content) along with juices, nectars and drinks that are isotonic, energising and those described as being ‘light’ and sparkling. Osmolality was measured by the 800CL Osmometer instrument from TridentMed whilst the RL-type refractometer was used for determining extract values. Results. Isotonic drinks were found to have the same osmotic pressures as bodily fluids at 275 – 295 mOsm/kg water. The osmotic pressure in mineral waters depended on the extent of mineralisation and ranged from 13 mOsm / kg water (low mineral content) to 119 mOsm/kg water (high mineral content). Low osmolalities were also found in ‘light’ drinks (from 29.3 to 34 mOsm/kg water). Juices, nectars, energising drinks and colas typically have high sugar contents and have high osmolalities ranging 492 – 784 mOsm / kg water. Statistical analysis demonstrated significant associations (p < 0.05) between osmolalities and extract content in beverages as well as between osmolalities and mineral content in mineral waters. Upon factor analysis, it was possible to group the tested drinks according to similar osmolalities and extract content. Conclusions. Osmolalities measured in beverages are a marker that permits drinks to be classified into groups according to their tonicity and their ability to ensure that the body is properly hydrated; this becoming vital in cases when the body requires rapid body fluid replenishment.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.