Odwołanie do koncepcji „współczynnika humanistycznego” (autorstw Floriana Znanieckiego) stanowi uzasadnienie potrzeby badań opinii i postaw, dotyczących starej zabudowy i jej rewaloryzacji. Zaprezentowano rezultaty takich reprezentatywnych badań, zrealizowanych przez CBOS w latach 2003 i 2010, w których zastosowano opracowane przez autorkę pytania. Dane dotyczące wieku zabudowy mieszkaniowej w Polsce (oszacowanie własne) skonfrontowano zarówno z informacjami o wieku, jak i z opiniami o stanie budynków, w których mieszkali respondenci cytowanych badań. Część z domów zamieszkanych przez badanych pilnie wymaga remontów. Przy tym zamieszkiwanie w starej zabudowie jest częstsze wśród osób starszych, uboższych i o niższym wykształceniu. Wiek i status różnicują także wszystkie analizowane opinie. Większość badanych deklaruje zainteresowanie wyglądem otoczenia i przeświadczenie, że ładna zabudowa dobrze wpływa na samopoczucie, co jednak nie idzie w parze z równą gotowością narzucania sobie ograniczeń we własnych działaniach (np. budowa i wygląd domu jednorodzinnego, wymiana okien w budynkach wielorodzinnych). Prawie wszyscy badani lubią patrzeć na dobrze zachowane, stare, zabytkowe budowle, ale znaczna większość woli mieszkać w nowych zasobach. Powszechna aprobata dla troski o budowle szczególnie cenne kulturowo współwystępuje ze zróżnicowaniem poglądów na zasadność rewitalizacji starych budynków mieszkalnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.