Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
100%
Biodiversity conservation is an important element of EU environmental policy and it influences certain instruments of the Common Agricultural Policy (agri-environmental programmes, cross–compliance rules, organic farming support). These play an increasingly important role in this policy. However, in some Member States they are insufficiently directed to nature conservation. Direct payments affect an increase in threats to biological diversity, although this impact was restricted in the course of the CAP reform (implementation of a regional system combined with crosscompliance rules). Moreover, the withdrawal or significant reduction of the instrument would result in even greater losses. Low effectiveness of existing activities contributes to the continuous degradation of biological diversity in European rural areas: the specialized payments for farmers in the Natura 2000 network are implemented to a limited extent, specialised support directed for High Nature Values (HNV) farming has not yet been introduced in practice, execution of cross-compliance rules was insufficient. In years 2014-2020 nature conservation within the CAP will grow in importance and it will implicate improvement of the effectiveness of actions implemented in the Member States.
Celem badań było określenie czynników i barier rozwoju rynku rolniczych produktów ekologicznych w Polsce. Przedstawiono w nim wyniki ogólnopolskich badań ankietowych przeprowadzonych wśród rolników posiadających certyfikat rolnictwa ekologicznego. Według wyników badań głównymi barierami były relatywnie niskie plony i wysokie koszty w rolnictwie ekologicznym w porównaniu do produkcji konwencjonalnej. Inne bariery były związane z możliwościami sprzedaży, tj.: słabymi powiązaniami ze sformalizowanymi kanałami dystrybucji, ograniczonymi możliwościami integracji poziomej producentów oraz słabo rozwiniętym systemem przetwórstwa i dystrybucji. Głównym źródłem wzrostu dochodowości gospodarstw i tym samym czynnikiem rozwoju były dotacje rolnośrodowiskowe, a ich wzrost jest postulowany przez większość respondentów.
Celem badań było określenie, w jakim zakresie wdrożono w polskim rolnictwie działania ochrony wód związane z wymogami UE. Polska wyznaczyła najmniejszą (w stosunku do powierzchni kraju) powierzchnię obszarów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia (OSN) wśród państw członkowskich. Ponadto, krajowe rozwiązania związane z przestrzeganiem zasady crosscompliance nie zapewniają właściwej ochrony wód. Politykę w omawianym obszarze interwencji należy ocenić jako nieskuteczną. Ze względu na silną presję rolnictwa na polepszenie stanu wód (w tym w zakresie wpływu na eutrofizację Morza Bał- tyckiego) wskazane jest wyznaczenie OSN na znacznie większym terenie niż dotychczas. Należałoby też wprowadzić bardziej restrykcyjne regulacje obowiązujące na tych obszarach oraz w szerszym zakresie wdrożyć instrumenty ekonomiczne, częściowo rekompensujące wzrost kosztów, który obciążyłby rolników.
W artykule przedstawiono uwarunkowania reformy WPR na lata 2014-2020 w kontekście zmian związanych z ochroną środowiska. Wykorzystano materiały źródłowe w postaci oficjalnych dokumentów Unii Europejskiej dotyczących jej budżetu i polityk sektorowych, a także publikacje dotyczące stanowisk organizacji pozarządowych i branżowych oraz opracowania specjalistów na temat polityki rolnej. Na podstawie analizy opisowej wykazano, że w świetle skonkretyzowanych projektów regulacji prawnych, WPR będzie zawierać wzmocnione instrumenty związane z ekologizacją rolnictwa. Największy wpływ na projektowaną reformę miały takie czynniki jej kształtowania, jak stanowiska instytucji unijnych i grup interesów państw członkowskich oraz polityki rozwoju i ochrony środowiska. Mniejszy, ale istotny wpływ miały uwarunkowania związane z preferencjami społecznymi i stanowiskami organizacji pozarządowych.
Celami artykułu są identyfikacja funkcjonowania programu rolnośrodowiskowego w świetle wpływu na występowanie efektów zewnętrznych produkcji rolnej oraz ocena skuteczności jego wdrażania w Polsce. Artykuł składa się z części teoretycznej (bazującej na wybranych elementach teorii efektów zewnętrznych) i empirycznej (opis implementacji programu). Z analizy teoretycznej wynika, że zastosowanie opisywanego rozwiązania w jak najszerszym zakresie byłoby wskazane w świetle szeroko rozumianego dobrobytu społecznego, zwłaszcza w świetle zrównoważonego rozwoju. W praktyce implementacja programu w Polsce jest mało skuteczna. Udział wydatków na jego realizację w polskim Planie Rozwoju Obszarów Wiejskich (w latach 2004-2006 i 2007-2013) należy do najniższych w Unii Europejskiej. Działanie zostało wdrożone na ograniczonym obszarze i dotyczyło stosunkowo niewielkiej liczby podmiotów. Objęło 9% polskich UR (powierzchnia fizyczna) i 4,5% liczby polskich gospodarstw powyżej 1 ha.
Projektowana obecnie reforma Wspólnej Polityki Rolnej będzie miała znaczenie dla obszarów wiejskich zarówno w wymiarze ekonomicznym, społecznym jak i środowiskowym. Celem artykułu była identyfikacja dyskutowanych zmian w kontekście roli działań związanych z ochroną środowiska w rolnictwie. W przedstawionych propozycjach reform można zauważyć silny wpływ polityki ekologicznej, co wyraża się w planach modyfikacji najważniejszych grup instrumentów WPR. W propozycji Komisji Europejskiej przewidziano obowiązek świadczenia usług na rzecz środowiska przez wszystkich rolników otrzymujących płatności bezpośrednie, w powiązaniu z realizacją bardziej specyficznych działań w II filarze. W planie Parlamentu Europejskiego pozostawiono rozszerzone działania proekologiczne w ramach programów rozwoju wsi, jednak przy znaczącym ich wzmocnieniu. Przyjęcie stanowiska Komisji oznaczałoby zwiększenie skuteczności ochrony środowiska w rolnictwie na poziomie całej Wspólnoty, jednak dla polskiego rolnictwa bardziej adekwatna wydaje się propozycja Parlamentu. Wynika to zarówno ze względów ekonomicznych, jak i ze specyfiki obszarów wiejskich.
Celem opracowania było określenie perspektyw rozwoju strony podażowej rynku rolniczych produktów ekologicznych w warunkach polskich. Przedstawiono w nim wyniki ogólnopolskich badań ankietowych przeprowadzonych wśród rolników konwencjonalnych. Oszacowano, że według deklaracji rolników, liczba gospodarstw ekologicznych może wzrosnąć do wielkości odpowiadającej 6,8-24,2% ogółu polskich gospodarstw. Głównymi motywami przejścia na metody ekologiczne są dbałość o zdrowie i środowisko, satysfakcja z pracy oraz dotacje rolnośrodowiskowe. Jako bariery zidentyfikowano: ograniczone możliwości sprzedaży, niską opłacalność produkcji, dużą pracochłonność, wysokie koszty wytwarzania i obniżone plony. W długim okresie rozwój rynku może być stymulowany wzrostem popytu. W średnim okresie potrzebne jest podniesienie stawek dotacji w powiązaniu z usprawnieniem systemu certyfikacji i kontroli gospodarstw.
W artykule przedstawiono wyniki badań ankietowych przeprowadzonych dwukrotnie w 2008 i 2009 roku wśród rolników prowadzących gospodarstwa ekologiczne na Dolnym Śląsku oraz w dziewięciu losowo wybranych województwach w innych regionach. Zidentyfikowano istotne czynniki stanowiące szanse rozwoju rolnictwa ekologicznego, takie jak opłacalność produkcji, rosnące możliwości sprzedaży, możliwość uzyskiwania dotacji UE i korzystne przewidywania rolników odnośnie przyszłych zmian popytu w Polsce. Po stronie barier zwrócono uwagę na wysokie koszty produkcji, trudności związane z biurokratycznymi procedurami administracyjnymi oraz niewystarczające możliwości dotarcia do konsumentów, wynikające ze słabo rozwiniętego systemu dystrybucji. Stwierdzono, że po stronie podaży istnieją korzystne perspektywy rozwoju rynku żywności ekologicznej, jednak należałoby usprawnić politykę wsparcia producentów poprzez podniesienie stawek dotacji, uproszczenie wymogów proceduralno-administracyjnych oraz stymulowanie rozwoju systemu dystrybucji.
W wyniku akcesji do UE poprawiły się warunki rozwoju rolnictwa ekologicznego w Polsce, jednak istotnym czynnikiem tego procesu jest również system dystrybucji. Celem artykułu jest identyfikacja najważniejszych uwarunkowań kształtowania się tego systemu na tle tendencji obserwowanych na rynku żywności ekologicznej. Opisano trendy wzrostowe, dotyczące rynku w UE i w Polsce oraz scharakteryzowano zmiany systemu dystrybucji produktów ekologicznych. W wyniku analizy popytu, podaży i systemu dystrybucji stwierdzono, że występują sprzyjające perspektywy dla rozwoju rynku żywności ekologicznej w Polsce. Aby to nastąpiło potrzebny jest postęp w zakresie funkcjonowania systemu dystrybucji, który w chwili obecnej może być czynnikiem ograniczającym. Na podstawie wyników badań, można stwierdzić, że najbardziej pożądanym kierunkiem jest zwiększenie ilości sklepów specjalistycznych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.