Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wpływ natężenia hałasu na kształtowanie się klimatu akustycznego w pomie­szczeniach ferm przemysłowego tuczu trzody chlewnej - ferma typu „Agrokompleks" i ferma typu „Bisprol". Stwierdzono, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy natężeniem dźwięku i jego częstotliwością a występującymi zmianami w zachowaniu się zwierząt.
Badano warunki zoohigieniczne i wyniki chowu świń utrzymywanych w chlewni (grupa I) i systemem „outdoor" - „na wolnym powietrzu" (grupa II). Świnie grupy I żywione wg zasad stosowanych w tuczu przemysłowym wykazały wyższe przyrosty dzienne masy ciała, wyższą masę tuszy i wydajność rzeźną. Świnie utrzymywane na pastwisku (grupa II), żywione ekstensywnie, wykazały lepszą jakość mięsa (mniej mięsa PSE), charakteryzowały się też lepszym stanem zdrowia. Trudniejsze niż w chlewni warunki bioklimatyczne występujące na pastwisku i ruch zwierząt, wywarły korzystne działanie na stan ich zdrowia. Spowodowało to mniejszą liczbę upadków zwierząt.
В течение 5 недель выращивания молодых мясных индеек вели измерения основных факторов микроклимата и анализировали здоровье птиц, содержащихся на 3 разных подстилках. В случае подстилки из песка отметили, что она содействует неблагоприятному набору физических качеств , биоклимата и связана с большой смерельностью птиц. Показали, что в выращивании индеек-бройлеров среди исследуемых бесподстилочных полов более пригоден пол из металлической сетки.
Porównano wyniki odchowu prosiąt ssących (do 35. dnia życia) i odsadzonych (w wieku 35-49 dni) oraz warunki mikroklimatyczne w bezściołowych chlewniach porodowych z kojcami typu Meprozet podłogowymi lub podwyższonymi. Badania przeprowadzono w fermie typu Bisprol w Białym Dworze, woj. elbląskie. Objęto nimi 6 porodówek (3 z kojcami podłogowymi i 3 z podwyższonymi), po 48 kojców w każdej. Badano ogółem 288 miotów prosiąt. Wyniki odchowu prosiąt (liczba prosiąt odchowanych z 1 miotu, masa miotu i średnia masa ciała prosięcia) były korzystniejsze przy utrzymaniu zwierząt w kojcach podwyższonych. Zaobserwowano jednakże zwiększenie urazów stawów nadgarstkowych i otarć kończyn przednich, spowodowanych często wadliwym wykonaniem połączeń metalowych prętów, z których zbudowane są podłogi rusztowe. Warunki mikroklimatyczne w badanych chlewniach porodowych były zbliżone do norm zoohigienicznych.
Badano jakość mięsa młodych indyków rzeźnych WAMA-3 i WAMA-x. Oceniano skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne i sensoryczne mięsa mięśni piersiowych. Stwierdzono bardzo dobrą jakość mięsa indyków zarówno WAMA-3, jak i WAMA-x. Nieznacznie wyższą zawartość białka, mniejsze otłuszczenie, lepszą soczystość i smakowitość miało mięso indyczek w porównaniu z mięsem indorów.
Przeprowadzono badania nad zastosowaniem witaminy E i selenu do łagodzenia stresu przedubojowego u indyków mięsnych trzech typów użytkowych: ciężkiego, średniociężkie- lekkiego. Indyczki były odchowywane do 16., a indory do 23. tyg. życia. Na 7 dni przed odstawą do rzeźni wyodrębnionej grupie ptaków zadano jednorazowo z wodą do picia preparat Ursoselevit (0.2 mg selenianu sodu i 1.2 mg L-tokoferolu na 1 kg m.c.). Krew do oznaczania poziomu kortykosteronu (od 10 szt. indyczek i indorów z każdej grupy) pobierano na fermie od ptaków z grupy 1 (kontrolnej) oraz w rzeźni od grupy 2, która nie otrzymała Ursoselevitu i grupy 3, której podano ten preparat. Kortykosteron oznaczano metodą radiokompetycyjną. Otrzymane wyniki potwierdziły stresogenność obrotu przedubojowego, bowiem poziom kortykosteronu w grupach 2 i 3 był dla każdego typu użytkowego wyższy w grupie kontrolnej (P≤0.01). Niższy statystycznie poziom kortykosteronu w grupie 3, w porównaniu z grupą 2, uzyskano u samic typu ciężkiego (P≤0.01) i lekkiego (P≤0.05) oraz mców typu lekkiego (P≤0.01) i średniociężkiego (P≤0.05). U indyczek typu średniociężkiego i indorów typu ciężkiego występujące różnice między grupą 2 i 3 były niewielkie nieistotne statystycznie. Wobec niejednoznaczności otrzymanych wyników wskazane są dalsze badania nad przydatnością witaminy E i selenu do łagodzenia stresu przedubojowego indyków rzeźnych.
W fermie trzody chlewnej (10 tys. szt.) najczęściej stwierdzanym nicieniem u świń by i Oesophagostomum dentatum, rzadziej występowały Ascaris suum, Strongyloides ransomi i Trichocephalus suis. Ekstensywność inwazji wszystkich wymienionych pasożytów łącznie wynosiła: u macior 2,4%, u knurów — 1,8%, u tuczników — 1,1%. W gnojowicy pobranej na terenie fermy i poza fermą stwierdzano nieliczne jaja nicieni, głównie Oe. dentatum. Jaja występujące w gnojowicy pobranej na terenie fermy w przeważającej części zawierały rozwinięte larwy lub daleko zaawansowane w rozwoju zarodki, natomiast w jajach znajdowanych w zbiornikach poza fermą stwierdzano zawsze rozwinięte larwy. W próbach gleby i zbutwiałych roślin były nieliczne jaja Oe. dentatum. Największa ich liczba występowała na łące nawożonej gnojowicą.
Ocena skutków czterodniowej awarii w okresie letnim obejmowała wpływ mikroklimatu na trzy grupy indyków białych szerokopierśnych o różnej wartości hodowlanej i różnej końcowej masie ciała: 1) J-22 (czysty ród ciężki), 2) J-34 (mieszaniec dwurodowy lekki), 3) WAMA-1 (mieszaniec trzyrodowy średniociężki). Zmniejszenie wentylacji w czasie awarii spowodowało w budynku wzrost temperatury i wilgotności, spadek prędkości ruchu powietrza i ochładzania. Podwyższeniu uległo również stężenie CO2 i NH3 oraz zapylenie powietrza. Wszystkie wartości mikroklimatu były niezgodne z zaleceniami zoohigienicznymi. U indyków zaobserwowano objawy stresu cieplnego - spadek spożycia paszy i zmianę zachowania się ptaków. Bardziej wrażliwe na pogorszenie się warunków mikroklimatu okazały się indyki J-22 niż J-34 i WAMA-1.
Badanie patomorfologiczne wątroby i mięśni piersiowych przeprowadzono na 120 indykach, podzielonych na 6 równych grup w zależności od typu mieszańca towarowego, tj. w typie ciężkim: HLW-1, HLW-2 i BIG-6 oraz w typie średniociężkim WAMA-3, WAMA-Ex i BUT-8 J (z równą ilością samic i samców). W wątrobach indyków stwierdzono zwyrodnienie miąższowe, wodniczkowe i tłuszczowe komórek wątrobowych, rozplem przewodów żółciowych, nacieki komórek heterofilnych oraz j ogniska martwicy skrzepowej komórek wątrobowych. Największe uszkodzenie wątroby wystąpiło u mieszańców BUT-8, WAMA-Ex i BIG-6, u indorów zmiany były bardziej nasilone niż u indyczek. U pozostałych mieszańców uszkodzenie morfologiczne wątrób bylo niewielkie. W mięśniach piersiowych indyków stwierdzono odcinki włókien bez poprzecznego prążko­wania z obecnością superskurczów, rozpad ziarnisty, grudkowy lub odcinkowy sarkoplazmy, nacieki komórek fagocytarnych, rozplem jąder komórkowych włókien mięśniowych oraz występowanie mikrozakrzepów w naczyniach włosowatych. Musculus pectoralis major byl w większym stopniu uszkodzony niż musculus pectoralis ninor. Zmiany morfologiczne w mięśniach wystąpiły w większym nasileniu u indyków typu ciężkiego (HLW-1, HLW-2 i BIG-6). U indorów uszkodzenia mięśni byly silniejsze niż u indyczek.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.