Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Dokonano oceny zawartości selenu w glebie oraz paszy dla zwierząt. Większość obszaru Polski należy do terenów o niskiej zawartości selenu. Celem pracy było określenie stężenia Se w glebie oraz w paszach roślinnych. Wykazano, że stężenie selenu w glebach okolic Bydgoszczy jest bardzo niskie (0,056 mg·kg⁻¹ w glebach mineralnych oraz 0,610 mg Se·kg⁻¹ w glebach organicznych). Płody rolne pochodzące z tych terenów również zawierają niewystarczające ilości tego pierwiastka: siano z lucerny - 0,034; buraki pastewne - 0,133; ziarno owsa - 0,013; mieszanka treściwa dla cieląt i jagniąt (CJ) - 0,230 mg Se·kg⁻¹.
Stężenie Se we krwi nieciężarnych i ciężarnych kobiet mieszkających w Bydgoszczy i okolicy jest niskie. Nie stwierdzono znamiennych różnic pomiędzy stężeniem Se w pełnej krwi pomiędzy kobietami w ciąży i nieciężarnymi oraz ciężarnymi a krwią pępowinową. Znamienne statystycznie różnice stwierdzono pomiędzy stężeniem Se w osoczu pomiędzy w/w grupami. Stężenie Se w łożysku jest 2-krotnie wyższe niż w pełnej krwi i 3-krotnie wyższe niż w osoczu matki.
Karmiącym matkom podawano przez okres 3 miesięcy, po 200 mg selenu (Se) dziennie w 1 postaci drożdży bogatoselenowych lub seleninu sodu. Przed rozpoczęciem badań oraz po 3 miesiącach pobierano krew i mleko, w których oznaczano stężenie Se. Wykazano, że już po miesiącu stężenie Se w i pełnej krwi, osoczu i w mleku wzrosło znamiennie statystycznie. Drożdże selenowe wywierały korzystniejszy wpływ na wzrost stężenia Se w składowych częściach krwi. Wzrost stężenia Se w mleku był jednakowy w obu badanych grupach. Ilość Se spożywanego przez karmione piersią niemowlęta wzrosło z 6,1 do 13,0 - 13,9 mg dziennie.
Stężenie Se w pełnej krwi i w osoczu chorych było niższe o 44-45% (P < 0,0001) w porównaniu z grupą kontrolną. Aktywności GSH-Px w krwinkach czerwonych i w osoczu były również znamiennie niższe u chorych (odpowiednio o 12 i 55%; P < 0,05 i 0,0001). Stężenie GSH w krwinkach czerwonych było znamiennie statystycznie wyższe (o 22%) u chorych. Wyniki badań wskazują, że stężenie Se w składowych częściach krwi oraz aktywności GSH-Px w krwinkach czerwonych i w osoczu chorych z PNN są istotnie niższe w porównaniu z osobami zdrowymi. Dwukrotnie niższa aktywność GSH-Px w osoczu świadczy, że nerki chorych z PNN nie mogą prawidłowo syntetyzować należnej ilości tego enzymu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.