Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 61

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono zawartość związków fenolowych i liczebność mikroorganizmów glebowych (bakterii, promieniowców i grzybów) w warstwie ornej gleby spod roślin pastewnych - regenerujących. Pierwszym czynnikiem doświadczenia było porównanie działania - skuteczności 5-ciu gatunków pastewnych (kukurydzy, buraka pastewnego, koniczyny czerwonej, mieszanki strączkowej z międzyplonem rzepaku ozimego, bobiku). Drugim czynnikiem były dwa sposoby uprawy roli: a) tradycyjna, b) tradycyjna, poszerzona o dodatkowy zabieg głęboszowania. Głęboszowanie zdecydowano się wprowadzić ze względu na lokalne niekorzystne warunki glebowe (skłonność do okresowego odgórnego oglejenia). Na podstawie 3-letnich badań (1992-1994) stwierdzono, że koncentracja związków fenolowych w glebie uległa pewnym zróżnicowaniom pod wpływem 5-ciu badanych roślin regenerujących (najwyższa pod bobikiem, najniższa pod burakiem pastewnym), jednakże bez statystycznego ich potwierdzenia. Spośród porównywanych gatunków najwyższą biologiczną aktywność gleby zapewniała uprawa koniczyny czerwonej, pod którą zidentyfikowano najwyższą liczebność bakterii i promieniowców, przy jednoczesnym ograniczeniu występowania grzybów. Wprowadzenie dodatkowego zabiegu głęboszowania spowodowało (w stosunku do uprawy tradycyjnej) z jednej strony istotny wzrost koncentracji związków fenolowych w glebie, z drugiej zaś korzystnie wpłynęło na rozwój i liczebność zasiedlającej ją mikroflory.
W pracy porównywano produkcyjność czterech płodozmianów zbożowych różniących się doborem roślin pastewnych uprawianych na dwóch poziomach nawożenia mineralnego. Produk­cyjność badanych płodozmianów obliczono w oparciu o plony główne i uboczne roślin wyrażone w suchej masie, białku i jednostkach owsianych. Płodozmiany z uprawą buraków pastewnych i dwukrotną uprawą kukurydzy pastewnej charakteryzowały się największą produkcyjnością wyrażoną plonem suchej masy i jednostek owsianych. Największą produkcję białka ogólnego uzyskano przy uprawie roślin w płodozmianie z mieszanką strączkową i poplonem rzepaku ozimego.
Określono wartości plonotwórcze Saletrosanu 26 makro (26% N i 13% S) na podstawie wielkości plonu pszenicy ozimej w warunkach doświadczenia polowego zlokalizowanego w Krakowie-Mydlnikach. Badania prowadzono w ścisłym doświadczeniu polowym realizowanym w latach 2008-2009 na glebie brunatnej właściwej, zaliczanej do kompleksu pszennego dobrego. Prezentowane wyniki dotyczą jednoczynnikowego doświadczenia założonego metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach. W badaniach wysiewano pszenicę ozimą odmiany Wydma, określaną jako jakościowa (grupa A). Dawki nawozów fosforowych i potasowych zastosowano w całości przedsiewnie. Nawożenie azotowe zastosowano w trzech dawkach: I - 60% całości w okresie ruszenia wegetacji, II - 20% w okresie strzelania w źdźbło i III - 20% zastosowano w czasie kłoszenia pszenicy. Stwierdzono istotne zróżnicowanie plonu ziarna, słomy i komponentów plonu w zależności od rodzaju i wielkości dawki zastosowanego nawozu azotowego oraz dawki siarki. Generalnie należy stwierdzić, że zastosowanie siarki (niezależnie od dawki N) powodowało wzrost plonu ziarna pszenicy ozimej. Nie stwierdzono natomiast istotnych różnic w plonie ziarna pod wpływem zróżnicowanej dawki siarki. Prawie wszystkie komponenty plonu, za wyjątkiem liczby ziaren w kłosie, wykazywały istotne różnice pod wpływem wielkości nawożenia azotowego i zastosowanej dawki S.
W latach 1984-1988 prowadzono badania z czterema płodozmianami zbożowymi różniącymi się doborem roślin pastewnych. Zbadano regenerujące działanie kukurydzy pastewnej, buraków pastewnych, koniczyny czerwonej i mieszanki strączkowej z rzepakiem poplonowym uprawianych na drugim lub trzecim polu płodozmianowym. Wycenę badanych roślin prze­prowadzono przy pomocy plonu suchej masy i białka z 1 ha. Wśród roślin pastewnych pełniących funkcję regenerującą średnio najwyższy plon suchej masy dały buraki pastewne, a najniższy mieszanka strączkowych z poplonem rzepaku. Najwięcej białka ogólnego uzyskano przy uprawie mieszanki roślin strączkowych z poplonem rzepaku.
W pracy porównywano wpływ roślin pastewnych-regenerujących, uprawianych w czterech płodozmianach zbożowych na dwóch poziomach nawożenia mineralnego, na zachwaszczenie potencjalne gleby. Najkorzystniejszy wpływ na ograniczenie zachwaszczenia potencjalnego gleby wywarto zmianowanie z koniczyną czerwoną. Największą liczbę diaspor chwastów stwierdzono w glebie pochodzącej ze zmianowania z bikulturą kukurydzy. Podwyższone nawożenie mineralne (400 kg NPK/ha) nie wpłynęło istotnie na średni zapas diaspor chwastów w warstwie ornej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.