Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Praca jest przeglądem metod oceny hydromorfologicznej (ekomorfologicznej) dolin rzecznych, stosowanych w Polsce i innych krajach od lat 80. XX wieku do chwili obecnej. Autor podejmuje problem dokładności oceny w poszczególnych metodach, jej subiektywności, a także udziału parametru „biologicznego” w waloryzacji poszczególnych stref doliny. Analizuje przydatność badań wielkoobszarowych i szczegółowych w aspekcie wdrażania Ramowej Dyrektywy Wodnej i zrównoważonego rozwoju, podejmując temat gatunków szczególnie cennych i kluczowych dla mozaiki ekosystemów rzecznych i dolinowych.
Ustalono wpływ morfologii koryta oraz jego regulacji i obecności budowli wodnych na skład gatunkowy, różnorodność i możliwość rozwoju biocenoz rzecznych. Badaniami objęto 7 odcinków środkowej Wkry o różnym stopniu przekształceń antropogenicznych. Analizowano szczegółowo układ poziomy koryta, jego zróżnicowanie hydromorfologiczne (obecność specyficznych, powtarzalnych mikrosiedlisk), wykonano waloryzacje odcinków oraz przeprowadzono szczegółowe badania florystyczne i faunistyczne. Odcinki doliny Wkry o uregulowanym korycie cechują się niższymi walorami przyrodniczo-krajobrazowymi niż te zbliżone do natury. Skład roślinności korytowej zależny jest od zróżnicowania warunków hydraulicznych oraz występowania specyficznych struktur - zastoisk, wysp, wypłyceń, starorzeczy. Skład fauny bezkręgowej oraz ichtiofauny koryta uzależniony jest od obecności specyficznych mikrosiedlisk, przy czym preferowane jest dno muliste lub piaszczysto-muliste i pokrycie dna roślinnością. Różnice w składzie taksonomicznym kręgowców lądowych wynikają przede wszystkim z obecności lub nieobecności okrywy łęgowej.
Rzeki wraz z przyległymi terenami dolinowymi stanowią jeden z najcenniejszych siedliskowo elementów krajobrazu. Działalność człowieka na przestrzeni wieków doprowadziła do różnego typu przekształceń wielu odcinków rzek. Zauważono konieczność przeprowadzenia działań naprawczych w postaci zabiegów renaturyzacyjnych. Zaistniała więc potrzeba oceny aktualnego stanu cieków. Ocena taka ma ułatwić wskazanie odcinków najbardziej przekształconych i najmniej odbiegających od stanu naturalnego, wartych zabiegów ochronnych. W ciągu lat powstało w wielu krajach wielu metod dostosowanych do lokalnych warunków. W Polsce były to metody Ilnickiego i Lewandowskiego [1995] oraz Oglęckiego i Pawłata [2000]. Ostatnio pojawiła się kolejna metoda (o nazwie RHS), będąca przystosowaniem brytyjskiego protokołu do warunków polskich, mająca ułatwić wdrożenie Ramowej Dyrektywy Wodnej. W pracy przedstawiono porównanie waloryzacji ekomorfologicznej dokonane trzema wybranymi metodami.
W latach 2002–2005 przeprowadzono szczegółowe badania hydrologiczne i biologiczne na wybranych, charakterystycznych odcinkach środkowej Wkry, reprezentującej typ średniej wielkości rzeki Niżu Polskiego. Ustalono, że różnorodność biologiczna strefy korytowej nie jest uzależniona od samego faktu regulacji cieku, ile od obecności specyficznych, powtarzalnych mikrosiedlisk o określonych parametrach hydromorfologicznych. Przeanalizowano relacje pomiędzy typami mikrosiedlisk a występowaniem poszczególnych grup taksonomicznych bezkręgowców. Praca prezentuje wyniki tych analiz oraz rozważania na temat wpływu poszczególnych mikrosiedlisk na mozaikę ekosystemów rzecznych.
W pracy przedstawiono strategię ochrony przyrody w dolinie rzeki Jeziorki w oparciu o wyniki waloryzacji przyrodniczej, przeprowadzonej za pomocą autorskiej metody indeksowej. Wyniki badań świadczą o generalnie wysokich, przestrzennie zróżnicowanych walorach doliny, przy czym największą wartość przyrodniczą posiadają strefy koryta i przyrzecza. Rzekę wraz z pasem nadbrzeżnym o szerokości 20 metrów z obu stron proponuje się objąć ochroną rezerwatową, a tarasom i zboczom nadać status strefy ochronnej. W planie ochrony rezerwatu należy uwzględnić w szczególności przywrócenie czystości wód, zapewnienie przepływu hydrobiologicznego i utrzymanie naturalnego koryta rzeki. Zagospodarowanie łąkowe i turystyczne doliny należy podporządkować wymogom ochrony środowiska.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.