Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
81%
Wprowadzenie i cel. Ortoreksja jest definiowana jako nadmierne zaabsorbowanie tematyką jedzenia, przygotowywanie posiłków według ściśle określonych zasad, podporządkowanie swojego życia restrykcyjnej diecie. Celem badania była ocena zagrożenia ortoreksją wśród studentów kierunku dietetyka, ocena związku pomiędzy realizowanymi studiami a tendencjami do prezentowania zachowań ortorektycznych. Kolejnym celem była próba znalezienia czynników predysponujących do występowania tego zaburzenia w grupie przyszłych dietetyków. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono wśród 155 studentów kierunku dietetyka Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Do badania zastosowano ankietę personalną oraz dwa kwestionariusze, które posłużyły do diagnozy ortoreksji: test autorstwa Stevena Bratmana (BOT) oraz test ORTO-15. Wyniki. Co trzecia osoba badana spełniała kryteria diagnostyczne ortoreksji. 39% znalazło się w grupie podwyższonego ryzyka, a 28% badanych nie zgłaszało żadnych symptomów charakterystycznych dla ortoreksji. Analiza danych uzyskanych kwestionariuszem BOT wskazuje na najsilniejszy spadek tendencji to zachowań ortorektycznych między I a II rokiem studiów licencjackich. Test ORTO-15 natomiast wskazuje na podobny spadek, ale między I a II rokiem studiów uzupełniających magisterskich. Wnioski. Problem występowania ortoreksji w grupie studentów kierunku dietetyka należy uznać za znaczny w porównaniu z podobnymi grupami z innych krajów. Studenci dietetyki płci męskiej charakteryzują się mniejszymi tendencjami ortorektycznymi niż kobiety. Duże zróżnicowanie wyników uzyskanych dwoma różnymi kwestionariuszami sugeruje konieczność przeprowadzenia dokładniejszych badań nad ich trafnością i rzetelnością.
Cholinesterase inhibitors are currently the mainstream of symptomatic treatment of patients with Alzheimer's disease. The response to treatment with cholinesterase inhibitors is clinically difficult to predict. Several demographic, clinical and biological variables have been proposed as pretreatment predictors of long-term therapy efficacy. In this paper, consistently with previous reports, we confirm that higher initial disease severity and faster progression of cognitive impairment increase the chance of a clinically meaningful response to cholinesterase inhibitor therapy in a carefully selected population of patients with Alzheimer's disease. Moreover, for the first time we demonstrate the association between the increase in the concentration of plasma Ab1-42 peptide after 2 weeks of treatment with an initial dose of rivastigmine and the likelihood of a positive response to treatment after 6 months. A change in plasma Ab1-42 level might constitute a novel biochemical predictor of rivastigmine treatment efficacy in Alzheimer's diseases.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.