Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pierwszej dekadzie czerwca 2007 r. na terenie gminy Brzeźnica pobrano 30 prób glebowych z gruntów ornych z głębokości 0-25 cm, na których uprawiano zboża. W próbach glebowych ozna¬czono podstawowe właściwości fizykochemiczne metodami standardowymi używanymi w chemii rolnej. Całkowitą zawartości litu w glebach oznaczono po wcześniejszej mineralizacji próbek gleb w temperaturze 450°C, a następnie po ich wytrawieniu w mieszaninie kwasów (nadchlorowego i azotowego) i roztworzeniu w HCl. Zawartość tego pierwiastka w formie rozpuszczalnej oznaczo¬no w 0,1 mol HCl • dm-3. Całkowita zawartość litu w badanych glebach wahała się w szerokim zakresie od 9,11 do 33,75 mg Li • kg-1, przy średniej geometrycznej 14,77 mg Li • kg-1. Natomiast zawartość litu w for¬mie rozpuszczalnej oznaczanej w roztworze HCl o stężeniu 0,1 mol • dm-3 wahała się od 0,06 do 0,28 mg Li • kg-1, przy średniej geometrycznej 0,135 mg Li • kg-1. Z tych samych miejsc pobrano określoną liczbę rosnących chwastów, tj. mak polny, chaber bławatek, rumian polny, oset polny, występujących w uprawach zbóż. Zebrane próbki chwastów poddano mineralizacji na sucho. Zawartość litu w zebranych chwastach była zróżnicowania w zależności od zawartości i formy tego pierwiastka w glebie, składu granulometrycznego, odczynu, gatunku i stadium rozwojowego chwastów. Średnia geometryczna zawartość litu w korzeniach chwastów wahała się od 0,13 do 13,75 mg Li • kg-1, natomiast w częściach nadziemnych od 0,07 do 11,51 mg Li • kg-1.
Warunkiem poprawy właściwości gleby oraz wielkości plonu i jakości roślin w wyniku nawożenia kompostem jest użycie jako nawozu materiału stabilnego i dojrzałego. Stopień dojrzałości kompostu można oszacować między innymi na podstawie zawartości i właściwości związków próchnicznych. Celem badań była ocena zmian zawartości popiołu, utlenialnego węgla organicznego ogółem oraz węgla związków próchnicznych w osadzie ściekowym kompostowanym z dodatkiem słomy pszennej. Ponadto, celem pracy było określenie (na podstawie uzyskanych wyników) stopnia dojrzałości wytworzonego kompostu. W wyniku mineralizacji materii organicznej, w trakcie kompostowania, nastąpiło zmniejszenie zawartości węgla organicznego oraz wartości stosunku C : N, natomiast zwiększenie zawartości popiołu w materiale. Ponadto stwierdzono zwiększenie zawartości węgla ekstrahowanego z kompostu mieszaniną 0,1 mol · dm-3 Na4P2O7 + 0,1 mol · dm-3 NaOH, a zmniejszenie zawartości węgla ekstrahowanego wodą destylowaną. Otrzymane wyniki wskazywały na dojrzałość wytworzonego kompostu.
Zgodnie z obowiązującym prawem odchody zwierząt futerkowych są odpadem. Ich nawozowe wykorzystanie możliwe jest po przekompostowaniu (pod warunkiem, że produkt cechuje się odpowiednimi właściwościami). Badania prowadzono w celu określenia dynamiki zawartości metali ciężkich w czasie kompostowania odchodów nutrii i szynszyli z dodatkiem liści drzew i słomy zbożowej. Kompostowaniu poddano odchody z dodatkiem 20% i 40% liści oraz 20% i 40% słomy. Jako kontrolę kompostowano odchody bez dodatków. Kompostowanie prowadzono przez 25 tygodni, w tym czasie pięciokrotnie pobrano próbki materiałów do badań. Zawartość metali ciężkich oznaczono metodą ICP-AES. Zawartość mikroskładników wzrastała w szeregu: Cd < Pb < Cu < Zn. Odchody z dodatkami cechowały się większą zawartością kadmu i ołowiu, natomiast mniejszą miedzi i zazwyczaj cynku, niż odchody bez dodatków. Pomiędzy pierwszym a ostatnim terminem analiz z reguły stwierdzono zwiększenie zawartości metali ciężkich w kompostach. Zawartość mikroskładników w kompostach umożliwiała ich rolnicze wykorzystanie, ponieważ w materiałach stwierdzono mniejsze zawartości metali ciężkich od podanych w polskim prawodawstwie wartości granicznych dla nawozów organicznych.
Celem badań było określenie wpływu nawożenia odpadowymi materiałami organicznymi na zawartość cynku w kukurydzy i glebie (oznaczono zawartość całkowitą tego pierwiastka i zawartość form ekstrahowanych 0,11 mol⋅dm⁻³ kwasem octowym). Trzyletnie doświadczenie polowe obejmowało 7 obiektów: glebę nienawożoną (obiekt zerowy) oraz glebę nawożoną nawozami mineralnymi, obornikiem, kompostem z odpadów zielonych, osadem ściekowym, kompostem z osadu i słomy oraz mieszaniną osadu i popiołu. Rośliną testową była kukurydza uprawiana na kiszonkę. Zawartość Zn oznaczono metodą ICP-AES. Nie stwierdzono zanieczyszczenia gleby cynkiem, a zawartość pierwiastka w kukurydzy nie przekraczała dopuszczalnej zawartości określonej dla roślin wykorzystywanych paszowo. Najwięcej cynku zawierała kukurydza nawożona nawozami mineralnymi. Rośliny nawożone odpadowymi materiałami organicznymi zawierały istotnie mniej cynku niż uprawiane na glebie nienawożonej lub zawartości te były zbliżone. Nie wykazano istotnego statystycznie wpływu nawożenia na całkowitą zawartość cynku w glebie. Największą zawartością form wymiennych oraz rozpuszczalnych w wodzie i kwasach cechowała się gleba nawożona osadem ściekowym.
Doświadczenie połowę obejmowało 7 obiektów: glebę nienawożoną oraz glebę nawożoną nawozami mineralnymi, obornikiem, kompostem z odpadów zielonych, osadem ściekowym, kompostem z osadu i słomy pszennej oraz mieszaniną osadu i popiołu z węgla kamiennego. Zawartość siarki w materiałach organicznych wynosiła od 2,04 do 10,50 g·kg⁻¹ s. m. W pierwszym roku badań zawartość siarki w roślinach nawożonych materiałami organicznymi była porównywalna do zawartości oznaczonej w kukurydzy nienawożonej, a także nawożonej nawozami mineralnymi (z wyjątkiem kukurydzy pod którą stosowano kompost z odpadów zielonych, gdzie zawartość siarki była istotnie mniejsza). W kukurydzy nawożonej obornikiem zawartość siarki była najmniejsza. W drugim roku nawożenie nawozami mineralnymi i kompostem z osadu i słomy istotnie zwiększyło zawartość pierwiastka w kukurydzy. Największą średnią ważoną zawartość pierwiastka stwierdzono w roślinach nawożonych nawozami mineralnymi (0,764 g·kg⁻¹ s. m.), a spośród materiałów organicznych - nawożonych kompostem z osadu i słomy oraz mieszaniną osadu i popiołu (odpowiednio 0,725 g i 0,731 g·kg⁻¹ s. m.). Największa ilość siarki, w 2-letnim okresie badań, została pobrana z gleby nawożonej nawozami mineralnymi (co wynikało z dużego plonu zebranego z tego obiektu), przy czym w pierwszym roku była to ilość znacznie większa niż pobrana z gleby nawożonej materiałami organicznymi i obornikiem (o 19 - 33% więcej), natomiast w drugim roku różnice nie były tak znaczne (o 3% więcej w obiektach z obornikiem i kompostem z odpadów zielonych, a o 4 - 16% mniej w pozostałych obiektach nawożonych organicznie).
The research was conducted to assess the effect of artificial soil pollution with polycyclic aromatic hydrocarbons on the amount of produced maize biomass and the accumulation of selected trace elements. Benzo(a)pyrene (BaP), chrysene (Ch) and fluorene (Fl) were added to soil in the liquid form (dissolved in dichloromethane – DCM) in doses of 0.1 mg kg-1 d.m. and 10 mg kg-1 d.m. The experiment comprised: the control (C) – soil with the natural content of the studied PAHs and without a mineral salt supplement; object 0 – soil with the natural content of PAHs and a mineral salt (NPK) supplement, object I – soil with a DCM and mineral salt supplement, object II – soil with a supplement of 0.3 mg PAHs per kg of soil d.m. (0.1 mg BaP + 0.1 mg Ch + 0.1 mg Fl) + mineral salts, the amount of introduced PAHs was equivalent to an elevated content; object III – soil with an addition of 30 mg PAHs per kg of soil d.m. (10 mg BaP + 10 mg Ch + 10 mg Fl) + mineral salts, the quantity of PAHs was equivalent to very strong pollution. The test plant was cv. San maize. The dried biomass was crushed in a laboratory mill and mineralized in a chamber furnace (450°C, 5 h). The residue was dissolved in diluted nitric acid 1:2 (v/v). The content of the trace elements (Zn, Cu) in the solutions was assessed with the ICP-AES method on a JY 238 Ultrace apparatus. The quantity of absorbed trace elements was derived from the biomass amount and the content of these elements in the biomass. On the basis of the total maize biomass (shoots and roots), the tolerance coefficient was computed as a ratio of the yield of the plant dry mass in objects C, I, II and III to the yield in the object where NPK medium was introduced to the unpolluted soil (object 0). The pollution coefficient was calculated from on concentrations of the elements in the plant shoots and as a ratio of the elemental content in plants from objects C, I, II and III to the content in object 0. The translocation coefficient was calculated as a ratio of the element content in plant shoots to the content in roots. Soil pollution with the analyzed aromatic hydrocarbons did not inhibit either the growth or the development of maize roots or shoots. The biggest amount of biomass was obtained in the object where the soil was characterized by an elevated content of the analyzed aromatic hydrocarbons. The value of the tolerance index in the objects where the stressor had been introduced was above one, which indicates no effect of soil pollution with PAHs on the plant biomass quantity. The value of the tolerance index below one was achieved only in the control biomass. A significantly higher content of Cu and more of this element absorbed by maize shoots were determined in the objects where dichloromethane and polycyclic aromatic hydrocarbons had been introduced to the soil in comparison with the unpolluted objects. The values of maize shoot biomass contamination with Zn and Cu were visibly higher in the objects where the soil was polluted with aromatic hydrocarbons in comparison to the values obtained in the object where only the mineral medium was supplied to the soil. A similar dependency pertained to the translocation coefficient of zinc and copper.
W okresie dwuletniego doświadczenia polowego zbadano wpływ nawożenia materiałami organicznymi na zawartość siarki ogólnej, siarczanowej(VI) i organicznej w glebie. Doświadczenie obejmowało 7 obiektów: glebę nienawożoną oraz glebę nawożoną nawozami mineralnymi, obornikiem, kompostem z odpadów zielonych, osadem ściekowym, kompostem z osadu ściekowego i słomy pszennej oraz mieszaniną osadu ściekowego i popiołu z węgla kamiennego. Rośliną testową była kukurydza uprawiana na kiszonkę. Oznaczenie zawartości siarki ogólnej i siarczanowej(VI) w glebie wykonano metodą ICP-AES. Zawartość siarki ogólnej oznaczono po odparowaniu materiału z azotanem(V) magnezu, spaleniu i roztworzeniu pozostałości w kwasie azotowym(V); zawartość siarki siarczanowej oznaczono po ekstrakcji kwasem octowym. Zawartość siarki organicznej w glebie obliczono jako różnicę pomiędzy zawartością formy ogólnej i siarczanowej. Spośród zastosowanych materiałów organicznych, najkorzystniej na zawartość siarki w glebie oddziaływało nawożenie mieszaniną osadu ściekowego i popiołu z węgla kamiennego. W najmniejszym stopniu do zwiększenia zawartości siarki w glebie prowadziło zastosowanie kompostu z osadu ściekowego i słomy pszennej.
The aim of the investigations was to determine the effect of composting municipal waste with various added substances (starch, edible oil or urea) on the content of selected forms of zinc, cadmium, copper and lead, the quality of organic matter and counts of some groups of physiological microorganisms. The above properties of compost may provide the basis for assessment of the composting process efficiency. The research object was biomass prepared from plant and other biodegradable waste generated in the area of Krakow. The biomass for composting was prepared from the following organic waste: deciduous tree chips, chicory coffee production waste, grass and tobacco waste. There were two stages of the composting process: I – lasting for 14 days, to obtain “heated” compost, and II – lasting for 210 days, when starch, edible oil or urea was added to the composted biomass. The total content of Zn, Cd, Cu and Pb determined in the analyzed composts does not pose a threat to the purity of the soil environment. The content of water-soluble forms of trace elements and forms bound to organic matter was affected by the loss of organic matter, chemical properties of a given element and the addition of supplement, mainly urea, to the composted biomass. Analysis of the fractional composition of humic compounds revealed higher values of the Cha:Cfa ratio in the composts with added edible oil or urea than in the other composts, which may indicate a much more advanced decomposition process of the material subjected to composting. Among the analyzed microorganisms, bacteria were most numerous in the composts. The introduction of urea to the composted biomass reduced microbial activity. Adding starch or oil stimulated microbial development and may have stimulated the composting process.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.