Przeprowadzono badania stanu fizycznego 14 podłoży ogrodniczych, biorąc pod uwagę możliwość ich zastosowania do melioracji i rekultywacji gleb. Scharakteryzowano szczegółowo te właściwości wodno-powietrzne, które są szczególnie ważne w środowisku glebowym: polową pojemność wodną przy -15,5 kPa, wilgotność punktu całkowitego zahamowania wzrostu roślin przy -490,3 kPa, wilgotność punktu trwałego więdnięcia roślin przy -1554 kPa, retencję wody produkcyjnej (od -15,5 do -490,3 kPa), retencję wody użytecznej (od -15,5 do -1554 kPa), polową pojemność powietrzną, polową przepuszczalność powietrzną i przepuszczalność wodną. Stwierdzono, że podłoża ogrodnicze mogą być z powodzeniem stosowane do polepszenia stanu fizycznego gleb. Należy jednak pamiętać o ich bardzo dużym zróżnicowaniu i prawidłowo dostosować rodzaj podłoża do warunków środowiska glebowego. Do poprawy właściwości wodnych gleb nadają się przede wszystkim: hydrożel, podłoża torfowe i włókno kokosowe, zaś do poprawy właściwości powietrznych - wełna mineralna.