Ostatnio prowadzone badania wskazują na współdziałanie węgla i azotu w regulacji procesów metabolicznych oraz wzrostu i rozwoju roślin. Zaproponowano model, według którego geny związane z metabolizmem węgla i azotu są regulowane na zasadzie sprzężenia zwrotnego poprzez sygnały węgla i azotu. Celem badań było określenie wpływu temperatury i zróżnicowanego poziomu C : N na wzrost i rozwój pędów Clematis pitcheri rosnących in vitro. Doświadczenia przeprowadzono na wierzchołkowych fragmentach pędów Clematis pitcheri pochodzących z rozmnażania in vitro. Eksplantaty umieszczano na pożywce podstawowej Murashige i Skooga [1962] zawierającej meta-topolinę 0,2 mg·dm⁻³. Badano wpływ dwu stężeń sacharozy (10, 30 g·dm⁻³) oraz różnego poziomu KNO₃ i NH₄NO₃ (stężenie standardowe wg pożywki - 100% i zmniejszone do połowy - 50%) w procesie wzrostu i rozwoju pędu głównego oraz pędów bocznych powojnika. Kultury pędów rosły w fitotronie w warunkach 16-godzinnego oświetlenia w temperaturze 15°C, 20°C i 25°C. Obniżenie poziomu azotu w pożywce o połowę (50% KNO₃ i NH₄NO₃) oraz niskie stężenie sacharozy - 10 mg·dm⁻³ uaktywniało wzrost pędów bocznych (średnio 3,3) powojnika, ale tylko u eksplantatów rosnących w temperaturze 25°C. Najmniej pędów bocznych (0,6-0,7) powstawało w temperaturze 15°C, w obecności wyższego stężenia sacharozy (30 g·dm⁻³) i przy obydwu poziomach soli mineralnych. Wzrost stężenia sacharozy w pożywce ograniczał powstawanie i wzrost pędów bocznych, niezależnie od stosowanego poziomu soli azotowych. Najdłuższe pędy boczne uzyskano w temperaturze 20°C i 25°C, na pożywce zawierającej 100% stężenie KNO₃ i NH₄NO₃ oraz niski poziom sacharozy (10 g·dm⁻³). Pędy powojnika mnożone w temperaturze 20°C i 25°C charakteryzowały się wyższą świeżą masą niż eksplantaty rosnące w 15°C.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.