Autor konfrontuje założenia polityki państwa do 2000 roku w dziedzinie rolnictwa i gospodarki żywnościowej z ich aktualną realizacją. Wskazuje na rolę umów z EWG/UE, krajami EFTA i CEFTA, postanowień WTO i OECD w procesie urynkowienia i poprawy konkurencyjności gospodarki żywnościowej, ukazuje główne bariery transformacji i restrukturyzacji. Do osiągnięć zalicza zmiany w strukturze obszarowej gospodarstw, przekształcenia własnościowe sektora państwowego w rolnictwie. Znalazło to wyraz w zmniejszeniu zatrudnienia i wzroście wydajności pracy. Do osiągnięć polityki państwa z zakresu transformacji przetwórstwa rolno-spożywczego Autor zalicza w pierwszym okresie transformacji 1989-1992 rozwój prywatnej przedsiębiorczości, a w okresie od 1993 r. restrukturyzację finansową przedsiębiorstw państwowych i przemiany strukturalno-własnościowe. W modernizacji przetwórstwa rolno-spożywczego, jak wskazuje Autor, znaczącą rolę odegrały projekty modernizacji i programy branżowe, realizowane za pośrednictwem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wspierane finansową polityką państwa. Autor wskazuje na potrzebę dalszej poprawy konkurencyjności polskiego przetwórstwa przez: modernizację, większą integrację przemysłu przetwórczego z rolnictwem, wprowadzanie systemów zapewnienia jakości, przebudowę zaplecza magazynowego, zarządzanie zapasami i doskonalenie marketingu, udział zaplecza badawczego w realizacji polityki proinnowacyjnej państwa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.