Badania przeprowadzono w 2001 r. Określono wpływ 1 mg(BA)-dm³ + 0,1 mg(NAA)-dm³ oraz kinetyny 5 mg·dm³ + 0,5 mg(IAA)·dm³ na różnicowanie cebul na eksplantatach dwuluskowych trzech klonów zwartnicy Chmielą i jednego klonu zwartnicy mieszańcowej. Następnie porównano wpływ stężenia sacharozy (30, 60 i 90 g·dm³) oraz obecności BA i NAA w pożywce na świeżą masę całych roślin, cebul, liści i korzeni dwóch gatunków zwartnicy. Badane gatunki zwartnicy różnie reagowały na warunki prowadzenia kultury. Liczba cebul wytworzonych przez jeden eksplantat zależała od obecności regu- lataorów wzrostu w pożywce i od gatunku zwartnicy. Eksplantaty wszystkich klonów zwartnicy Chmielą różnicowały więcej cebul w obecności BA i NAA niż po dodaniu kinetyny i IAA do pożywki, podczas gdy u zwartnicy mieszańcowej takiego wpływu nie obserwowano. Na świeżą masę roślin i cebul obydwu badanych klonów zwartnicy Chmielą korzystnie wpływało stężenie sacharozy 30 g·dm³ i pożywka bez hormonów. U zwartnicy mieszańcowej cechy te nie różniły się przy zastosowaniu sacharozy 30 i 60 g·dm³. Masa liści malała wraz ze wzrostem stężenia sacharozy w pożywce u obydwu gatunków zwartnicy. Masa korzeni natomiast nie różniła się przy stężeniu sacharozy 30 i 60 g·dm³ na pożywce bez hormonów u zwartnicy mieszańcowej i klonu 3/7 zwartnicy Chmielą, podczas gdy u klonu 6 zwartnicy Chmielą była najwyższa w obecności sacharozy 30 g·dm³, bez hormonów.