Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zroznicowanie siedliskowe
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Nadrzeczne siedliska leśne są terenami niezwykle cennymi ekologicznie, wiele z nich należy do sieci NATURA 2000. Niestety, warunki wodne na tych obszarach w ostatnich dziesięcioleciach uległy bardzo dużym zmianom, a zmiany te mają wpływ na ich degradację. Z tego względu podjęto badania nad różnicowaniem się siedlisk pod wpływem zmiennych warunków wodnych na terenach zalewowych, biorąc pod uwagę odrzański polder zalewowy Lipki-Oława, porośnięty lasem. W artykule przedstawiona została analiza warunków wodnych i siedliskowych wykonana w latach 1997–2000.
Ochrona i zachowanie różnorodności biologicznej wymaga wdrożenia metod jej oceny. Metody takie pozwolą wskazać obszary szczególnie cenne jak również ocenić wpływ gospodarki człowieka na stan zasobów przyrodniczych w lasach. Jednym z powszechnych podejść do powyższego problemu jest opracowanie listy gatunków i siedlisk wskaźnikowych. Zwykle na takie listy trafiają gatunki rzadkie i cenne zaczerpnięte wprost z Czerwonych list lub aneksów dyrektyw i konwencji. Podejście takie ma wiele zalet, pozwala porównać w sposób obiektywny różne kompleksy leśne, wskazać lasy o pierwotnym – puszczańskim charakterze. Z drugiej jednak strony, gatunki rzadkie występują w rozproszeniu, często są trudno wykrywalne lub trudne do oznaczenia. Skutkiem tego mapy waloryzacyjne oparte o takie kryteria mają wiele białych plam. Co więcej, Czerwone listy nie mają charakteru zamkniętego, zatem wartość inwentaryzacji może z czasem stracić aktualność lub być po prostu trudno porównywalna. Niektóre gatunki funkcjonują w szerszej skali przestrzennej, więc trudno odnieść wyniki takiej waloryzacji do konkretnego drzewostanu. Wiele drzewostanów będzie pozbawionych oceny, ponieważ nie występują tam gatunki z arbitralnie przygotowanych list. Trudno jest ocenić prowadzoną gospodarkę opierając się o powyższe kryteria. Prezentowana praca ma na celu zaprezentowanie alternatywnej metody oceny przyrodniczej wartości lasu opartej o miary strukturalnego i siedliskowego zróżnicowania lasu. Ogromną zaletą tej metody jest prostota i szybkość jej wykonania. Nie trzeba być specjalistą w oznaczaniu i wyszukiwaniu rzadkich gatunków. Można ją zastosować do wszystkich drzewostanów, zatem na mapie waloryzacyjnej nie będzie miejsc, dla których nie ma przypisanej wartości. Prosta punktowa metoda pozwala porównywać różne drzewostany jak również oceniać wpływ zabiegów gospodarczych na przyrodniczą wartość lasu. Prezentowana metoda opiera się na analizie struktury piętrowej drzewostanu, ocenie ilości i jakości martwego drewna, zróżnicowania grubości drzew, zróżnicowania topografii, obecności mikrosiedlisk i stosunków wodnych. Praca prezentuje wyniki oceny wartości przyrodniczej lasu wykonanej na 37 powierzchniach Białowieskiego Parku Narodowego reprezentujących 12 typów siedliskowych lasu. Dane te mogą stanowić dobre tło pozwalające odnieść wyniki uzyskane w lasach gospodarczych do standardów wyznaczonych przez lasy poddane długotrwałej ścisłej ochronie. Proponowana metoda nie jest alternatywą dla oceny lasu za pomocą gatunków i siedlisk wskaźnikowych, ale może stanowić jej doskonałe uzupełnienie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.