Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zmiennosc populacji
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Magpie in Warsaw is sedentary and ubiquitous species inhabiting all types of urban habitats. This study (1986-1990) estimated the breeding population in the entire area of Warsaw (485km²) at 6-8 p./km², and in winter (on the area of plots 245km²) — at 11-17 ind./km². The frequency of distribution in both seasons was 92-93% in the whole area 92-93%, and 100% in the inner city plots. Density in the inner city (52km² —19 p./km², in winter — 29 ind./km²) was 3 times higher than in the outer urban zone (150km² — 7 p./km², in winter 54km² 11 ind./km²) and 4-5 times higher than in outskirts (283km² — 5 p./km², in winter 139km² — 6 ind./km²). Density of population in winter decreased on outskirts and increased in inner city areas. The highest abundance was in green riverside belt (24 p. and 38 wintering ind./km²), in housing estates (21-25 p., 32 ind./km²) and in city parks (20-23 p., 36-37 ind./km²). The lowest was in peripheral forest parks and agriculture areas (2-4 p., 4-7 ind./km²). Colonization of the inner Warsaw by Magpie began in 1950-ties. Since then its population in this area (52km²) increased from few pairs to 800-1200 pairs. It reached the position of subdominant in the bird community, and its success is probably most dynamic among all species of the avifauna of Warsaw.
W niniejszej pracy określono i porównano strukturę genetyczną oraz zmienność populacji susła perełkowanego Spermophilus suslicus w dwóch różnych częściach zasięgu, charakteryzujących się różnym stopniem łączności siedliska. Dzięki temu, podjęto próbę pośredniej odpowiedzi na pytanie czy i w jakim stopniu zanik i fragmentacja siedliska wpływają na zmianę struktury genetycznej populacji susła perełkowanego. Przeprowadzone badania pozwoliły również na wyciągnięcie praktycznych wniosków, które mogą być wykorzystane w planowaniu ochrony i zarządzaniu zagrożonymi populacjami susła perełkowanego w Polsce. W analizach uwzględniono 6 populacji z terenu Polski i 4 położone za jej wschodnią granicą (region zachodni), występujące w siedlisku o wysokim stopniu fragmentacji oraz 4 populacje z okolic Odessy, występujące w siedlisku o wyższym stopniu łączności między nimi (region wschodni). Przeprowadzono analizę polimorfizmu 11 loci mikrosatelitarnych. Analiza loci mikrosatelitarnych wykazała wyjątkowo wysoki poziom zróżnicowania (Fst = 0,202; p = 0,001) międzypopulacyjnego w regionie zachodnim oraz istotnie niższy niż w regionie wschodnim poziom zmienności genetycznej. Jednocześnie silna korelacja między dystansem genetycznym i geograficznym w regionie zachodnim (r = 0,719; p = 0,0000008) wskazuje na istnienie łączności między populacjami w przeszłości i strukturę genetyczna zgodną z modelem isolation by distance. Niska zmienność genetyczna i izolacja populacji zachodnich wynika najprawdopodobniej z nakładających się efektów położenia na skraju zasięgu gatunku oraz zaniku i fragmentacji siedliska, które doprowadziły do zaniku łączności między populacjami i ograniczenia ich efektywnej wielkości. Struktura genetyczna populacji z regionu wschodniego jest zdecydowanie odmienna. Wykazano niewielkie zróżnicowanie między populacjami (Fst = 0,032; p = 0,01) oraz istotnie wyższą zmienność wewnątrzpopulacyjną. Przy użyciu bayesowskiego testu przypisania wykazano wysoki poziom migracji między populacjami, lecz brak było zależności między dystansem genetycznym i geograficznym. W oparciu o uzyskane wyniki zaproponowano działania ochronne, które przyczynią się do utrzymania różnorodności genetycznej populacji susła perełkowanego na terenie Polski
Przedmiotem badań było potomstwo czterech proweniencji jodły pospolitej (Abies alba MILL.) z północno-wschodniej granicy zasięgu, rosnące na powierzchni doświadczalnej w Nadleśnictwie Nawojowa. Celem badań było poznanie międzyproweniencyjnej zmienności genetycznej jodły pospolitej. Do badań wytypowano potomstwo 111 drzew matczynych (rodów) jodły z: Nadleśnictwa Białowieża, Rezerwatu Jata, Rezerwatu Kamienna Góra oraz Rezerwatu Łabowiec. Przeanalizowano zmienność 2 loci mikrosatelitarnego jądrowego DNA. Obliczono: liczbę alleli w locus (Na), liczbę efektywnych alleli (Ne), obserwowaną i oczekiwaną heterozygotyczność (Ho, He), indeks wsobności Wrightʼa (F), parametry równowagi genotypowej (FIS, FIT), współczynnik zróżnicowania międzypopulacyjnego FST, przepływ genów (Nm), oraz odległości genetyczne. Dodatkowo wykonano molekularną analizę wariancji (AMOVA), która wykazała, że populacje różnią się między sobą istotnie statystycznie. Wykryto, że 5% ogólnego wykrytego zróżnicowania występuje pomiędzy populacjami, a 95% wewnątrz populacji. Badania wykazały, że poziom zmienności genetycznej jodły jest niski w porównaniu z innymi drzewami iglastymi, pomimo że wszystkie analizowane loci były polimorficzne. Żadna populacja nie posiadała alleli unikatowych. Przepływ genów (Nm) pomiędzy populacjami był duży, a współczynnik zróżnicowania międzypopulacyjnego był niski. Najwyższą heterozygotyczność obserwowaną wykazywały populacje z Łabowca i z Kamiennej Góry, a najmniejszą populacja z Białowieży. Najwyższą heterozygotyczność oczekiwaną wykazywała populacja z Białowieży, a najmniejszą populacja z Kamiennej Góry. Wszystkie badane populacje wykazały niedobór heterozygot, a największy niedobór heterozygot zaobserwowano w potomstwie populacji z Białowieży, a najmniejszy z Kamiennej Góry. Największą odległość genetyczną zaobserwowano pomiędzy potomstwem populacji z Jaty i Białowieży, a najmniejszą pomiędzy potomstwem populacji z Łabowca i z Kamiennej Góry. Niniejsze badania wykazały, że Białowieska proweniencja różni się zdecydowanie od trzech pozostałych. Proweniencja ta, jest populacją sztuczną, założoną na początku XX wieku i powstałą z nasion niewiadomego pochodzenia. Odrębność proweniencji z Białowieży może wynikać z jej lokalizacji. Rośnie ona ok. 100 km poza granicą naturalnego zasięgu gatunku, co może ograniczać przepływ genów z innymi proweniencjami.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.