Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ziemniaki Dorota
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było poznanie wpływu nawadniania i nawożenia azotem na straty ilościowe bulw ziemniaka po okresie 6 miesięcznego przechowywania. Badania przeprowadzono w latach 2005–2007 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy na glebie zaliczanej do kompleksu żytniego słabego. Doświadczenie założono jako trzyczynnikowe, w trzech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu były wczesne odmiany ziemniaków: ‘Dorota’, ‘Gracja’. Czynnikiem drugiego rzędu było deszczowanie zastosowane w dwóch wariantach: Wo – bez nawadniania (kontrola), W1 – deszczowanie na podstawie wskazań tensjometrów (nie dopuszczano do spadku potencjału wody w glebie poniżej -0,03 MPa). Czynnikiem trzeciego rzędu było zróżnicowane nawożenie azotowe: N0 = 0 kg N. ha -1, N1 = 40 kg N. ha -1, N2 = 80 kg N. ha -1, N3 = 120 kg N. ha -1. Badane odmiany wykazywały zróżnicowaną podatność na straty ogółem podczas przechowywania. Większymi stratami podczas długotrwałego przechowywania odznaczała się odmiana ‘Dorota’. Stosowane nawadnianie w okresie wegetacji ziemniaka zwiększało w bulwach badanych odmian wielkość ubytków naturalnych i odpadowych oraz strat wywołanych kiełkowaniem. Nawożenie azotem w wysokich dawkach oraz w kombinacjach kontrolnych u badanych odmian powodowało wzrost ubytków naturalnych i odpadowych. Warunki pogodowe w okresie wegetacji ziemniaka miały znaczący wpływ na wielkość strat przechowalniczych. Większe straty zanotowano w latach wyróżniających się wyższymi opadami.
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2005-2007 na glebie bardzo lekkiej w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy. Badano w nim wpływ deszczowania i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie ziemniaka wczesnego odmiany ‘Dorota’. Założono je jako dwuczynnikowe. Czynnikiem pierwszego rzędu było deszczowanie w wariantach: W0 - bez nawadniania (kontrola), W1 - deszczowanie, a drugiego rzędu zróżnicowane nawożenie azotem: N0 = 0, N1 = 40, N2 = 80 i N3 = 120 kg N·ha-1. Ziemniaki uprawiano na pełnej dawce obornika (40 Mg·ha-1), nawożenie fosforowo-potasowe było stosowane zależnie od zasobności gleby, jednakowo na wszystkich poletkach. Średni plon zebrany na poletkach kontrolnych (bez nawadniania) wyniósł 14,41 t·ha-1. Niższe plony, w zakresie 8,75-11,83 t·ha-1, zanotowano w pierwszych dwóch latach badań o opadach 161-230 mm, wyższe natomiast (22,66 t·ha-1) - w roku 2007, cechującym się największymi w okresie wegetacji ziemniaka opadami (323 mm). Zastosowanie deszczowania wpłynęło na istotny wzrost plonów, średnio do 28 t·ha-1. Uzyskany dzięki nawadnianiu przyrost wynosił 13,59 t·ha-1, co stanowiło 94 %. Wyższe przyrosty plonów (rzędu 15,03-17,99 t·ha-1 - tj. 127- 171%) zanotowano w pierwszych dwóch latach badań o niższych opadach w okresie wegetacji, a niższe efekty produkcyjne (7,78 t·ha-1, tj. 34,3%) przyniosło deszczowanie w roku o największych opadach. Nawożenie azotem na poletkach kontrolnych było efektywne jedynie w ostatnim, wilgotnym roku badań. Wystąpiło natomiast istotne współdziałanie pomiędzy deszczowaniem i nawożeniem azotem w kształtowaniu plonu handlowego ziemniaka. Wzrastające dawki azotu powodowały w warunkach deszczowania istotny wzrost plonu, tj. średnio dla trzech lat 32,17 t·ha-1. Najwyższy plon w warunkach nawadniania zanotowano przy nawożeniu 120 kg N·ha –1 (N3. Średni z trzech lat przyrost plonu uzyskany dzięki deszczowaniu wyniósł 11,61 t·ha-1 przy dawce 40 kg N·ha-1, 16,01t·ha-1 przy 80 kg N·ha-1 i 16,69 t·ha-1 przy 120 kg N·ha-1. Produktywność 1 mm rozdeszczowanej wody zwiększała się wraz z rosnącym nawożeniem azotem (do dawki 80 N·ha –1), i średnio dla trzech lat oraz dawki 40, 80 i 120 kg N·ha-1 wynosiła: 113,4; 127,2 i 126,5 kg·ha-1·mm-1.
Celem pracy było określenie wpływu nawadniania uzupełniającego i nawożenia azotem (0, 40, 80 i 120 N∙ ha-1) i przechowywania na wybrane parametry składu chemicznego bulw wczesnych odmian ziemniaków. Badania przeprowadzono w Kruszynie Krajeńskim pod Bydgoszczą w latach 2005-2007 na czarnej ziemi wytworzonej z piasku aluwialnego, zaliczanej do podtypu czarna ziemia zbrunatniała. Doświadczenie założono jako trójczynnikowe w układzie zależnym split-plot, w trzech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu były odmiany ‘Dorota’ i ‘Gracja’, czynnikiem drugiego rzędu było deszczowanie zastosowane w dwóch wariantach: W0- bez nawadniania (kontrola), W1 - deszczowanie na podtawie wskazań tensjometrów (nie dopuszczono do spadku potencjału wody w glebie poniżej -0,03 MPa). Czynnikiem trzeciego rzędu było zróżnicowane nawożenie azotowe: N0 = 0 kg N∙ ha-1, N1 = 40 kg N∙ ha-1, N2 = 80 kg N∙ ha-1, N3 = 120 kg N ∙ha-1. Stwierdzono, że zawartość suchej masy i skrobi była istotnie zróżnicowana dla badanych odmian, nawadniania, jak i dawek azotu po zbiorze i po przechowywaniu. Nawadnianie obniżyło istotnie zawartość suchej masy i skrobi oraz przyczyniło się do niewielkiego wzrostu poziomu witaminy C, cukrów redukujących i ogółem. Wzrastające dawki nawożenia azotem do 80 kg N ∙ha-1 spowodowały istotny wzrost suchej masy i skrobi, oraz (do 120 kg N ∙ha-1) istotny wzrost cukrów redukujących. Przechowywanie bulw spowodowało zwiększenie zawartości suchej masy, cukrów redukujących i ogółem, a spadek zawartości skrobi i witaminy C. Dla badanych odmian - ‘Dorota’ i ‘Gracja’ - dawką optymalną okazała się dawka 80 kg N∙ha-1.
W doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2005-2007 na glebie bardzo lekkiej w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, badano wpływ deszczowania na wielkość plonu trzech odmian uprawnych ziemniaka wczesnego: Dorota, Gracja i Orlik. Stwierdzono, że deszczowanie zwiększyło plony bulw o 13,4-13,8 t·ha⁻¹ (85-94%). Efektywność produkcyjna deszczowania zależała od opadów atmosferycznych w okresie wegetacji. Największe przyrosty plonów (17,9-18,9 t·ha⁻¹) uzyskano w roku o najniższych opadach, najniższe natomiast (5,2-8,9 t·ha⁻¹) - w roku o opadach najwyższych. Spośród trzech badanych odmian, Gracja cechowała się w badanym trzyleciu najwyższymi plonami (średnio 30 t·ha⁻¹) oraz najwyższą jednostkową efektywnością wody z nawodnień (średnio 141 kg·ha⁻¹·mm⁻¹).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.